The Dorm Princess

Chapter 43: Broken

Sofia's POV:

Ibinaba nila ako sa may park sa plaza, hanggang sa mga oras na iyon ay hindi parin ako makapaniwala sa mga nanyayari, hindi parin ako makapaniwala sa sinabi sa akin ni tito Fred.

"Aalis siya? He's going to get married? With who?" Tanong ko sa aking isipan, hindi mapakali ang aking utak at hindi ako makapag- isip ng maayos,

Hindi ko na nga rin maramdaman na naka- paa na lamang ako habang nag- lalakad sa daanan, habang nag- lalakad ako ay pinagsi- titinginan ako ng mga tao sa aking paligid.

Ngunit hindi ko na sila pinakialaman at tinignan dahil wala na akong iba pang inaalala kung hindi ang mga bagay na sinabi sa akin ng tatay ni Drake kanina.

Those things just kept on coming back kahit ayaw ko na silang maalala.

Napatigil nalamang ako sa isang tabi at doon nag- mukmok, every anger, every bit of it ay nilabas ko na.

Umiyak ako ng todo, humagulgol ako sa sobrang bigat ng naramdaman ng dibdib ko.

Talagng hindi ko kinaya at sa mga oras na ito ay akin na ngang napagtanto na I do really love Drake but does he love me back?

"Sofia!" A person called my name, after seconds I realized who's that familiar voice is.

It's Drake, sa aking pag- iyak ay agad akong tumunghay at tumayo galing sa oagkaka- upo sa lapag ng park.

Akin siyang naaninag na natakbo papalapit sa aking pwesto habang nakaway- kaway pa.

Ang dami- dami kong iniisip ng mga panahong ito tulad nalamang ng ano kaya ang sasabihin ko kay Drake sa oras na kausapin niya ako?

Should I talk to him and gide this feelings that may become a burden soon?

Or should I directly talk to him? Should I smile or not? Should I wave back at him or not?

This a re some questions running through my mind that moment, ever since I talked to tito Fred every actions I'm about to do I think about it twice or more.

Parang mayroong pumipigil sa akin dahil hindi ko talaga makilatis at maisip kung totoo ba ang lahat ng ito, is this just a plain act?

Nakarating narin si Drake sa kinatatayuan ko, at hingal na hingal siyang tumigil at ibinaba ang bitbit niyang supot.

"Sofia where have you been? I've been looking everywhere for you?" Tanong niya sa pag- aalala.

Pag- aalala nga ba o talagang gusto lamang niya ako muling pasiyahin at bilgun sa mga salita niya?

Hindi ako kumibo at tinitigan siya ng mabuti sa kaniyang mga mata.

"What's into you? You are acting strange. Teka may problema ba Sofia did something happened while I was gone?" Tanong niya muli sa akin at hinawakan ang aking mga braso.

"Come on Sofia are you okay?" Tanong niya ngunit hindi ko parin siya kinikibo dahil hindi ko kaya ang mga kaganapang nangyayari.

Sa sobrang bigat ng dinadala ko ay baka hindi ko alam kung anong mangayari kung magsalita ako.

Napaluha ako habang kinakausap ni Drake sa daanan sa may park.

And I think he is really going crazy because he doesn't a clue what is going on in my mind.

And without hesitation he held my hands and pulled me towards him, he hugged me tightly and he said with his soft and comforting voice,

"Sofia, it's okay, nothing to worry about now that I am here okay, hinga ka muna ng malalim, okay lang kahit di mo muna sagutin ang mga tanong ko." Wika niya habang hinahaplos ang aking ulo.