"ျပန္လာဖို႔ သတိလွမ္းေပးတုန္းက ဖုန္းေတာင္မကိုင္ဘူး မဟုတ္လား"
ဖိုးေလးကိုမွီရင္း နားေထာင္ေနရသည္
"မၾကားလိုက္လို႔ပါ fanfan ရယ္"
ဖိုးေလးတေယာက္ကေတာ့ ပါးစပ္က ဘာေတြမွန္းမသိ တိုးတုိး...တိုးတိုးႏွင့္ ရြတ္ဆိုၿပီး က်ေနာ့္ေခါင္းေပၚက ဆံပင္ေမႊးေလးေတြသပ္သပ္ခ်သည္
"message ပို႔တာလဲ အဖတ္မလုပ္ဘူးေလ"
"ဖုန္းကတေနရာမွာဆိုေတာ့မသိလိုက္တာနဲ႔"
က်ေနာ္လဲေျပာလိုက္ေရာ ဆန္ျပဳတ္အိုးေမႊေနရာက ရပ္ၿပီး..မ်က္ေထာင့္နီႀကီးျဖင့္လွမ္းၾကည့္ၿပီး
"Kyungsoo ကို ဖုန္းလွမ္းဆက္ၿပီး အက်ီၤေရဆိုေနရင္ ခ်က္ခ်င္းျပန္လာဖို႔ေျပာတာက်ေတာ့ေရာ"
"က်ေနာ့္ကို noona တို႔က မုန္႔သြားစားမယ္လို႔ဆက္ေခၚ..."
မီးဖိုကို ခ်က္ခနဲ ပိတ္လိုက္ၿပီး က်ေနာ္နဲ႔ ဖိုးေလး ႐ွိရာဆိုဖာနားသို႔ကပ္လာကာ
"ေရဆိုဝတ္နဲ႔ အၾကာႀကီးမေနရဘူး ဆိုတာမသိဘူးလား
ဟင္ အခုေတာ့ဖ်ားၿပီ မဟုတ္လား"
ေဘးနားက ၿငိမ္ပဲ ၿငိမ္ေနတဲ့ ဖိုးေလးကို လက္ကေလးနဲ႔ အသာကုပ္ၿပီး စစ္ကူေတာင္းၾကည့္ေတာ့
"ဟာ...wuYifan မင္းကလဲ ကေလးကို ဆူ ....ေနတာပဲ...ဖ်ားေနမွေတာ့...မေျပာေတာ့နဲ႔ နားေတြကိုညီးေနတာပဲ"
"ဟုတ္တယ္ fanfan က မားထက္ နားညီးတယ္"
က်ေနာ္နဲ႔ ဖိုးေလးေျပာလိုကိတာေၾကာင့္
"ဘာာာာာာာ"
"ေအးပါ...ဟုတ္ပါတယ္...က်ဳပ္ပဲမွားပါတယ္....#&#*%&$(($"
ပါးစပ္ကပြစိပြစိရြတ္ရင္း မီးဖိုခန္းဘက္တခါျပန္ဝင္သြားေလသည္
FanFan မ႐ွိေတာ့မွ...ဖိုးေလးရဲ႕ ခါးကိုဖက္ကာ ရင္ခြင္ထဲ တိုးကပ္ထားၿပီး
"ဖိုးေလး.."
"ဟင္...ေျမးေလး...ေခါင္းမူးလို႔လား"
