ဖိုးေလးရဲ႕ ခိုင္းေစမႈေၾကာင့္ လိုက္မသြားခ်င္ေပမဲ့လဲ ဒီစကားဝိုင္းထဲဆက္မေနခ်င္ေတာ့မို႔ အိမ္ထဲက ထြက္ခဲ့လိုက္တယ္ ျခံတံခါးနားေရာက္ခါနီးမွ
"WuYifan..."
"ဗ်ာ"
"ဒီမွာ မင္းကို စဆရက သြားလုပ္ခိုင္းတာမဟုတ္ဘူးေနာ္ ပစၥည္းအတင္အခ် အကုန္ကူညီေပးလိုက္ပါ ၿပီးေတာ့ ကေလးကိုစကားအေျပာအဆို ညင္သာ ဟင္းဟင္း မဟုတ္လို႔ကေတာ့ေနာ္ "
သြားၾကားထဲကေလသံနဲ႔ လာၿခိမ္းေျခာက္ေနတဲ့ က်ေနာ့္ ဖိုးေလး
"က်ေနာ္ သိပါတယ္ဗ်ာ
ဖိုးေလး သာ အႀကီးလိုေန ဟို arjima ကို ရန္သြားမ႐ွာနဲ႔"
က်ေနာ္လဲအျပတ္ေျပာၿပီး လစ္ထြက္ခဲ့ေတာ့တယ္ ေနာက္ျပန္လွည့္ၾကည့္ေတာ့ မ်က္ေစာင္းတခ်က္ကလြင့္ျပန္လို႔
Park အိမ္ေတာ္က ကုန္းျမင့္ေပၚမွာ ႐ွိေနတာမို႔ ကားကို အိမ္ေ႐ွ႕တည့္တည့္ထားမရ အိမ္အတြင္းထိ ထည့္ရင္ထည့္
မထည့္ရင္ေတာ့ အိမ္အကြယ္ဘက္ ကုန္းအနိမ့္ဘက္တြင္သာ ထားလို႔ရတာမ်ိဳး
က်ေနာ္လဲ ကုန္းေအာက္မွာ အရံသင့္ဟိုကေလးကိုေစာင့္ေနလိုက္တယ္
မၾကာပါဘူး ျခံတခါးဖြင့္သံေလးနဲ႔ဆင္းလာတဲ့ကေလး
"ဦးေလး လာ သြားရေအာင္"
"ေပးေလ ေသာ့"
"အန္ ဦးေလး ေမာင္းမွာလား သားပဲေမာင္းလိုက္မယ္ေလ"
"မင္းက ငါ့ကို အသက္မျပည့္တဲ့ သူငယ္ေမာင္းတဲ့ကားကိုစီးမယ္မ်ားထင္ေနလား
ကေလး ကေလးလိုေနစမ္း"
ေျပာရင္း ကိုယ္ေတာင္သတိလံုးဝမထားမိလိုက္ပဲ လက္က ဆက္ခနဲ ေခါင္းသြားပုတ္မိလိုက္တယ္
"ကေလးကိ္ု.... ဟိတ္ေကာင္ wuYifan...မင္းကိုငါ မွာထားတယ္ေလ"
ကုန္းအကြယ္ကေနဘယ္အခ်ိန္ကတည္းကေခ်ာင္းေနမွန္းမသိတဲ့ က်ေနာ့္ ဖိုးေလး
"Imm ေလ မွာတယ္ေလ ဖိုးေလး ပဲ အေျပာအဆို ဆင္ျခင္ဆို"
"မင္းေနာ္...စကားကို....အာရီဂူး ခ်စ္ပူတူးေလး လန္႔သြားတာလား ဒီေကာင့္ကို"
