Παύλος pov

Η Γεωργία πήγε στην πολυπόθητη μου τουαλέτα..

Πω ... μα είναι δυνατόν να κοιμάσαι με κοπέλα , να μην κάνεις τίποτα , να ξυπνάς ...

Ανοίγω συνειρμηκά το κινητό μου *, για να δω πως η ώρα είναι 11 το πρωί.

  Όντως υπάρχει τέτοια χρονική περίοδος ;

  Εγώ ξυπνάω πάντα μετά τις 3 τα σαββατοκύριακα.

    Φοράω βιαστηκά το φούτερ μου με θέα τον καθρέπτη της Γεωργίας. Βάζω το παντελόνι μου και τα σοσόνια μου.

   Πειράζω ελαφρά τα μαλλιά μου , αντίκρυ του καθρέπτη.

    Τρίβω τα μάτια μου και τραβάω τα βλέφαρα του ενός.

  Μα γιατί να είναι μπλε;

  Της Γεωργίας είναι σοκολατένια, τα δικά μου είναι σαν παραπληγικά κυματάκια.

    Ακούστηκε το κινητό μου.

Το σήκωσα σχεδόν αμέσως στην απόκρυψη , που με καλούσε.

"Παρακαλώ;"

"Παύλο..."

"Ναι ποιος είναι;" ρώτησα παραξενεμένος , γιατί ο υποτιθέμενος φαρσέρ δεν είχε μπει καν στον κόπο να αλλάξει την φωνή του.

  Η φωνή ήταν ξεκάθαρα γυναικεία , αλλά πολύ βραχνή , σαν να είχε πιει 20  πακέτα τσιγάρα.

  "Πρέπει να..." ψέλλισε και το έκλεισε.

Τουτ

Τουτ

Τουτ

Κλείνω το κινητό μου βιαστηκά και ακουμπάω τον καρπό μου στον κρόταφο ανύσηχα.

  Ποιος που τι πως ποτε

Γιατί σκατά με πήρε τηλέφωνο κάποια ;

  Νευρίασα και τράβηξα τις ρίζες των μαλλιών μου.

  Μα τι κάνει τόση ώρα η μικρή στο μπάνιο.

   Με την άκρη του ματιού μου διαπίστωσα πως η πόρτα ήταν μισάνοιχτη.

   Άκουσα το τρεχούμενο νερό να πέφτει με φόρα και ψιθύρους από μέσα.

   Όσο πλησίαζα ασυναίσθητα η φωνούλα που άκουγα δυνάμωνε.

  Γαμώτο έχει ωραία φωνή.

Δεν την λες ταλέντο , αλλά ούτε παράφωνη , σαν την αδερφή μου , που όποτε τραγουδήσει ραγίζουν όλα τα γυαλικά του σπιτιού.

THE GUITAR PLAYER Where stories live. Discover now