THE GUITAR PLAYER

19) He is back

Βλέπω τον Νάσο προβληματισμένο να με κοιτάει και παύω τις σκέψεις μου.

"Νάσο αλήθεια τώρα πιστεύεις ότι ο φίλος σου με αγαπάει;" λέω και κατεβάζω λίγη μπύρα.

Δεν απάντησε.

Με κοίταξε στοργικά.

"Γιατί δεν τον ρωτάς;"

"Μα αν το κάνω θα θεωρήσει πως είμαι κοπέλα μέσα στην αμφιβολία..."

"Ο Παύλος έχει περάσει πολλά με μια κοπέλα... Αν νοιώσει έτοιμος θα σου πει..." κάτι μουρμούρισε που δεν το άκουσα.

"ΤΙ;" είπα τεντώνοντας το αυτί μου.

"ΤΙΠΟΤΑΑ!!!!" φώναξε.

Πήγε παραδίπλα σε μια παρέα αγοριών και με άφησε μόνη μου να χαζεύω στον πάγκο.

"Φτάνει ρε!" είπε ο Άρθουρ.

Αμααααν

Αυτός άλλαξε

Θα έλεγα ομόρφυνε

"Βρε Άρθουρ έχω και εγώ τα δικά μου... Αν θες κάνε μου παρέα!"

Έκανε μέρος και κάθισε κοντά μου.

"ΠΟΤΕ ΘΑ ΒΑΛΟΥΝ ΚΑΤΙ ΣΕ ΤΡΑΠ;" ούρλιαξε.

Εμμ οκ νοιάστηκα αυτή την στιγμή.

Σε λίγα δευτερόλεπτα είχε γίνει καπνός.

Ο Άρθουρ πήγε και αυτός να περάσει καλά.

Ωραίοι φίλοι...

Η μία φασώνεται στην γωνία και οι άλλοι με παράτησαν μόνη μου.

Γύρισα το βλέμμα μου αλλού και είδα τον Παύλο.

Ξανακοίταξα προς το σημείο που τον είδα.

Πάλι παραισθήσεις.

Αχ θέλω τα χείλη του ξανά πάνω στα δικά μου. Τα μάτια του πάνω μόνο σε μένα.

Σταμάτησε να τρέχει το μυαλό μου.

"Γεωργία!" κάποιος φώναξε καλύπτοντας τον θόρυβο της μουσικής.

Ο dj έβαλε ένα συγκικρυμμένο τραγούδι.

Βάλτε το τραγούδι να παίζει💜

Γύρισα και τον είδα.

Φόραγε ένα πουκάμισο και με πλησίασε.

Φόραγε κολώνια... Παθιάστηκα με το άρωμα.

"Μωρό μου;" είπε τρυφερά