TWO HEARTS (Phoenix Series #1.1)

Chapter 7

XIANA'S POV

"Why are you wearing a turtle neck on our first date?" Pierce asked while looking at my clothes.

"Ahh wala. Gusto ko lang mag turtle neck ngayon." I reasoned. Actually, I wore this clothes to hide the damn hickey. It's been days at hindi pa rin natatanggal ito. May lahi sigurong bampira ang Zander na yun.

I'm wearing a white turtle neck sweater and a black jeans paired with my new black and white converse with heels. I tied my hair into a messy bun. Si Pierce naman ay nakasuot ng white and dark blue horizontal stripes na t-shirt at pinatungan niya ng black windbreaker niya. The weather is not hot because it's Ber months.

"Oh, okay. Shall we?" He opened the door of his car.

"We shall." I said at pumasok na ako sa loob. Umikot siya at pumasok sa drivers seat.

"Saan ba tayo pupunta?" I asked him.

"Since it's only 10 in the morning why don't we go and watch a movie?" He said.

"It's a crowded place Pierce. We can get caught." I told him.

"It's a dark place. No one will notice us." He winked at me to assure that everything will be alright.

"We should enjoy now. Next week, we won't be together." Malungkot na sabi ni Pierce habang nagmamaneho siya.

"Yeah. Bakit kasi separate ang camping site ng mga Grade 11 at Grade 12? Sana pinagsama na lang sila." Pag-aalbaruto ko. We have a one week camping next week and it sucks dahil iba ang camping site ng mga seniors sa amin.

"I'm gonna miss you so bad, Babe." Sabi ni Pierce.

"I'm gonna miss you too." I told him.

We parked the car on the parking lot outside the mall. We wore our shades before we went out of the car. Si Pierce ay masuot na black cap. Pumasok kami sa mall at dumeretso kami sa ticket booth ng mga movies.

We chose to watch Bloody Crayons. Actually, nahirapan akong pilitin si Pierce dahil takot daw siya sa aswang. I told him that it's not horror. It's just a thrilling movie.

Sa aming anim si Pierce talaga ang takot sa mga multo. Kaya pag magmo-movie marathon kami at pinili namin ang horror, nauuna siyang matulog kaya tawa kami ng tawa sa kanya. Kalalaking tao takot sa aswang.

Pagpasok namin sa sinehan, tinanggal na namin ang aming shades at umupo kami sa matagong parte. Konti pa lang ang mga tao dahil maaga pa.

"Sigurado ka bang hindi ito horror?" Tanong niya sa akin. Tumingin ako sa kaniya. Naninigas siya, I grabbed his hand. Ang lamig, sigurado ako na nilalamig ito hindi dahil sa malakas na aircon sa sinehan kundi takot siya.

"It's not horror, Babe. Patayan lang yan." Sabi ko. Mabilis siyang humarap sa akin.

"P-patayan?" Nanginginig na sabi ni Pierce. I want to laugh at him pero pinigilan ko lang dahil baka umiyak pa ito.

"Pierce, There's nothing to worry about. I'm here for you." Lumapit ako sa kaniya at hinalikan ko ang pisngi niya. Guminhawa naman ang pakiramdam niya. Buti naman. Baka himatayin kasi ito kahit hindi pag nagsisimula ang pelikula.

"Okay, but don't let go of my hand." He said. Tumango lamang ako bilang sagot. My Pierce is so cute when he's scared.

Natapos namin ang palabas na.... NAKAKAHIYA. Paano ba naman, eh sigaw ng sigaw si Pierce. Naiistorbo na nga namin ang ibang nanonood. Hirap ako sa pagtatahimik sa kaniya. Buti na lang talaga sa may madilim na bahagi kami ng sinehan kaya hindi masyado maaninag ang mga mukha namin.