'- Odezwij się do mnie. - rozkazałem, ale ona nadal siedziała przede mną z kamienną twarzą. - Odkryję twoją tajemnicę, Aurelle Chevalier*, nawet jeśli miałbym zginąć.'
Odkąd Zayn poznał Aurelle, minęło wiele lat. Wiele w ich życiach się zmieniło. P...
- Jak to zrobiłyście, że nikt nie wie o waszym porwaniu i tej całej akcji? Bo kurde, gwiazda została porwana i druga gwiazda leciała jak popieprzona, żeby ratować tamtą gwiazdę... - zastanowiłem się, kiedy byliśmy już w samolocie.
We Francji nie zabalowaliśmy długo, ze względu na ryzyko spotkania dziadków Aurelle. Przezorny, zawsze ubezpieczony, ha!
- Jakie porwanie? - Kate udała, że nie wie o co chodzi. - Ah, to porwanie! - wywróciła oczami. - W świetle dziennym to porwanie o którym mówisz nie istnieje. Nie ma żadnych dokumentów, świadków, dowodów... Niczego... Teraz możemy planować wasz ślub.
- Ale nie utajniaj tego, dobra? - spytałem. - Chcę, żeby cały pieprzony świat o tym słyszał. Będziemy to świętowali 40 dni i 40 nocy. - spojrzałem na siedzącą na fotelu obok Aurelle, która pokazywała mi palcem, żebym puknął się w czoło, więc cmoknąłem do niej w powietrzu. - No ale najpierw zaręczyny i tak jak Aurelle obiecywała, wykrzyczy mi TAK, jak ją zapytam o ślub, prawda? - nie odrywałem od niej wzroku, więc widziałem jak wzrusza ramionami.
- Bosz, jesteście popieprzeni, ale i tak się wami jaram jak głupia. - zaśmiała się. - Aurelle, czy sama zaprojektujesz swoją suknię, czy zrobi to Donatella Versace?
Aurelle wzruszyła tylko ramionami i wróciła do oglądania krajobrazu za szybą. Szybko dolecieliśmy do Bradford. Od razu pojechaliśmy do starego kina. Wszystko już było przygotowane. Kate stwierdziła, że będzie na nas czekała w aucie. Dobra, nie wnikam.
Scena była zakurzona jak zawsze, stały dwa fotele i kanapa zakryta płachtą. Stanąłem na scenie, ze mną Aurelle, oraz chwyciłem ją za ramiona.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
- Czy ty, Aurelle Chevalier, przy tych wszystkich zgromadzonych tu świadkach... - wskazałem na pustą salę. - Zechcesz wyjść za mnie? - dokończyłem z ogromnym uśmiechem.
Aurelle wzięła głęboki wdech z szerokim uśmiechem i otworzyła usta i już...
- Tak. - odezwała się słabym głosem, cholernie zachrypniętym, niezbyt głośno, ale wiedziałem, że wszystko było w granicach jej możliwości jak na razie.
Tak czy siak, przełom.
- O Allahu, ty mówisz! - zaśmiałem się i mocno ją objąłem. - Tak strasznie cię kocham, Aurelle.
- A ja ciebie kocham, Zayn... - powiedziała ciszej.
- Już nic nie mów. Oszczędzaj głos. - pocałowałem ją.
Tak, byłem bezczelny. Dziewczyna odzywa się po kilkunastu latach milczenia a ja ją uciszam, skandal. Nie ważne. Wyciągnąłem z kieszeni pierścionek, który noszę od... No dłuższego czasu i założyłem jej na palec serdeczny.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Jako ciekawostkę dodam, że wybierałem ten pierścionek w liceum. Kiedyś podczas jednej z wizyt w centrum handlowym Aurelle napomniała, że podobają jej się pierścionki w stylu vintage, no i proszę. Oto on.
- Nie każmy Kate długo na nas czekać. - powiedziała.
- W porządku. - pocałowałem ją w czoło i zeskoczyłem ze sceny. - Pani przyszła Malik pozwoli. - chwyciłem ją w pasie i zdjąłem.
Aurelle nie byłaby sobą, jakby nie potknęła się o własne nogi i nie wpadłaby na mnie.
- Hej. - powiedziała z uśmiechem.
- Hej. - powtórzyłem po niej. - Lecisz na mnie.
- Zawsze leciałam. - pocałowała mnie w brodę, po czym wyminęła.
