ÇIKMAZ SOKAK (Tamamlandı)

Bölüm 13

Ali'den

Sabah Aslı'nın günlük uyandırma şekliyle güne başladık. Evimizin sevimli cimcimesi her sabah uyanır uyanmaz yatmakta olan kim varsa odalarına dalıp çığlık çığlığa herkesi uyandırırdı. Biz bu duruma alışıktık ama Leyla'nın böyle bir şeyden haberi yoktu. Uyku mahmuru şaşkın şaşkın bakınırken bir şeyleri çözmeye çalıştığı anlaşılıyordu.

Yengemin Aslı'yı tutamayıp arkasından gelmesi, bizi görmesiyle utançtan arkasını dönüp kızını odadan çıkarma çabaları gerçekten komikti. Anne kız odadan çıktığında biz hala az önce yaşananlara gülüyorduk.

Leyla'nın aniden susmasıyla aklından geçenleri gözlerinden okumak hiç de zor değildi. Aynı anda yataktan kalkıp ikimizin de benzer tepkiler vermesi asıl komik olanın biz olduğumuzu düşündürse de belli etmemeye çalıştım.

Kahvaltıda annemin 'gelin görmeye gelecekler' sözleriyle abimle yengemin düğününden sonra ki misafir trafiği aklıma geldi. Annem hatırlatmasa çoktan unutmuştum. Sade bir nikahla evlendiğimiz için böyle bir şeye gerek olmadığını düşünmüştüm ama yanılmışım. Annem düğün yapmadığımız için zorunlu görüyordu.

Çoğunluğu komşuların olduğu misafirler gün boyunca eksik olmadı. Leyla'nın her gelen misafirle ilgilenmesi, bütün gözler üstündeyken gülümsemesini yüzünden eksik etmemesi, vakit ilerledikçe yorulduğu halde belli etmemek için elinden geleni yapması gözümden kaçmadı. Ara sıra misafirlerin yanına gelsem de gözüm sürekli üzerindeydi. Bu kadar kalabalığın içinde tanıdık yüzler görmesinin onun için iyi olacağını düşündüğümden bir ara Burcu'yu arayıp yarın için davet ettim. Leyla onları görünce mutlu olacaktı. O mutlu olduğunda ben de mutlu olacaktım. Onun bir gülüşü dünyalara bedeldi ve yüzünden hiç eksik olmamalıydı.

Akşam olup da onu yatakta yorgunluktan bitmiş halde görünce dayanamadım. Bıraksam uyuyup kalacaktı. Kalkıp kıyafetlerini değiştirmesini istedim. Şikayet etmeden dediğimi yaptı. Geri döndüğünde uykuya dalması uzun sürmedi. Uyuduğundan emin olduğumda yavaşça kendime çekip kollarımın arasına aldım. Yasemin kokan teninin kokusunu içime çektim. Bedeninin sıcaklığı içimin huzurla dolmasına sebepti. Sadece iki gecedir aynı yatakta yattığımız halde sanki ona sarılmadan, kokusunu içime çekmeden uyuyamayacağımı hissediyordum.

Sabah uyandığımda onun kokusunu hissederek uyanmak, istemesem de bedenini bedenimden çekmek zor geldi. O uyanmadan bir an önce gitmezsem hiç ayrılamayacaktım. İşlerimin olduğunu bahane ederek evden ayrıldığımda istediğim sadece sakin kafayla biraz düşünmekti. Oğuz'un sözleri aklımda, bir karar vermem gerektiğini biliyordum. Görevim gereği her türlü tehlikeyle gözü kapalı yüzleşebilen ben, konu Leyla olunca cesaretim kırılıyordu.

Leyla... Üç ay önce karanlık bir gecede karşıma çıkan, bütün hayatımı alt üst eden kadın... Geçmişimin çıkmaz sokaklarında kaybolduğumu düşünürken kendimi onda buldum. Ne kadar inkar edersem edeyim kaçışımın olmadığını biliyorum. O benim için neydi? Nefes almak gibi, kabus dolu gecelerimin aydınlık sabahı gibi, kaybolduğum karanlıklardan gün yüzüne çıkmak gibi... Leyla ile evlenirken düşündüğüm tek şey o ve Deniz'in güvende ve mutlu olmasıydı. Şimdi kendi kendimi sorguladığımda gerçekten de tek sebep bu muydu?Evlilikten başka çıkar yol yok muydu?Belki de vardı ama ben böyle olmasını istemiştim. Peki neden?..

Cevabını vermekten korktuğum sorularla aklım karmakarışıkken daha da çıkmaza düştüğümün farkında soluğu Oğuz'un yanında aldım. Teselli bulmak umuduyla gittiğim arkadaşımın gerçekleri bir bir yüzüme vurmasıyla ondan da umudum kalmamıştı. Bir an önce karar vermemi istiyordu. Ben ise vereceğim kararı ne kadar geciktirirsem o kadar iyi olur diye düşünüyordum.