I don't even know your name || ft. Shawn Mendes

21.

Maddy Parker

Ik keek om me heen. Ik had willen zeggen dat ik mijn ogen uitkeek, maar eigenlijk was het een vrij normale plek.

Shawn had de kano naar een open plek langs het meer gestuurd en ik had de spullen eruit gepakt zo gauw de boot de kant raakte. Ik gooide de tassen ergens neer en plofte in het zachte gras.

'Ik heb honger', kreunde ik en ik ging op mijn buik liggen en spreidde mijn armen. Ik legde mijn hoofd neer en sloot mijn ogen.

Vermoeiend he, niks doen.

Shut up.

Ik bleef liggen terwijl er wat grassprietjes in mijn gezicht prikten.

Ineens werd mijn gelukzalige momentje bruut verstoord door een zwaar gewicht op mijn kont.

'Hé!', riep ik en ik probeerde overeind te komen, maar het gewicht belemmerde me. In plaats daarvan draaide ik me om om te zien wat mijn moment had verpest, of beter gezegd, wie.

'Shawn! Aardappel! Ga van me af!' Hij keek me grijnzend aan en omdat ik me net had omgedraaid zat hij nu op mijn buik. Ik greep zijn schouders en draaide ons zo om dat ik nu bovenop zat. Nu grijnsde ik, maar Shawn pakte ook mijn schouders en draaide ons zo weer om. Ik lachte hardop en draaide door. Al snel rolden we van de kant richting het water en voor ik iets kon doen voelde ik de ijskoude massa al. Ik kwam onderwater terecht en probeerde zo snel mogelijk aan het wateroppervlak te komen.

Toen ik bovenkwam proestte ik het water uit en keek ik om me heen naar Shawn. Hij was rechts van mij en kwam net boven. Ik maakte gebruik van zijn verwarring en sprong bovenop hem. Zijn hoofd verdween weer onder water en ik liet hen gauw los om zelf niet ook onder water te komen. Shawn kwam een paar seconden later weer proestend boven water.

'Whahaha, jouw verzopen kop!', gierde ik uit. Zijn haar lag plat op zijn hoofden er druppelde water langs zijn gezicht weer terug het water in. Ik kreeg de neiging om naar hem toe te zwemmen.

En waarom denk je?

Het is magie...

Je vindt hem leuheuk.

Nee.

Ja.

Neehee.

Jaahaa.

N... Opeens was Shawn's gezicht heel dichtbij en vergat ik op slag mijn discussie met mijn stem. Zijn gezicht was zo dichtbij dat ik de gouden stipjes in zijn ogen kon tellen.

Één.

Twee

Drie.

Vier.

Vij...

De wereld om me heen werd zwart en een paar seconden later kwam ik weer boven.

'GODVERDOMME SHAWN!', schreeuwde ik en mijn stem weerkaatste tegen de bomen. Niet dat ik het kon horen met Shawn's gebrul één meter van mij vandaan.

Ik zuchtte en zwom terug met mijn benen zo gericht dat ze Shawn nat spetterde. Eigenlijk wilde ik nog helemaal niet uit het water. De laatste paar dagen was het erg zonnig geweest waardoor het water opgewarmd was.

Dus in plaats van de kant op te kruipen, zwom ik naar rechts en ging ik op mijn rug liggen. Ik keek naar de lucht en schaapachtige wolken. Ik probeerde er vormen in te zien, een spel dat ik al mijn hele leven speel.

Ik lachte in mezelf toen ik een varken zag met een heksenhoed.

Ik hoorde gevloek van de oever komen en ik draaide mijn hoofd naar de richting waar het vandaan kwam. Shawn was de tent op aan het zetten en ik draaide mijn hoofd gelukzalig terug naar de hemel. Ik blijf hier nog wel even, in ieder geval tot die tent staat.

---

'OMG NO! HEB JE MARSHMALLOWS BIJ?' Ik keek enthousiast naar de zak die Shawn net triomfantelijk uit zijn rugzak had gepakt.

Het was ondertussen donker en we zaten bij ons eigen kampvuur, die ik niet lang daarvoor met veel moeite aangekregen had met het hout dat Shawn verzameld had.

'En kijk eens in je eigen tas', zei Shawn met een big smile. Ik greep mijn tas en hield hem ongeduldig op zijn kop. En daar, helemaal onderaan mijn tas...

'Chocola en koekjes!', riep ik uitgelaten. 

'Nu kunnen we smores maken!' Spontaan gaf ik Shawn een knuffel en een kus op zijn wang. Ik greep de zak marshmallows om mijn rode wangen te verbergen, ook al denk ik niet dat die te zien waren met als enige licht het licht van het kampvuur.

Ik greep twee lange stokken van de houtstapel en pakte een zakmes. Met een paar snijbewegingen zat er een punt aan en binnen tien seconden ook aan de andere.

'Waar heb je dat leren doen?', hoorde ik links van me. Ik keek glimlachend op.

'Ik zat vroeger bij de padvinders', zei ik terwijl ik opstond en naar het water liep. Ik hurkte en doopte de stokken in het water.

'Zodat de stokken niet in brand vliegen', verklaarde ik terwijl ik terugliep naar het vuur ik reikte hem een stok aan en ging weer naast hem zitten. Ik prikte een marshmallow op mijn stok en hield hem in het vuur. Naast mij deed Shawn hetzelfde.

Gelukzalig keek ik toe hoe het wit van de marshmallow langzaam karameliseerde. Ondertussen legde ik twee koekjes klaar met op één van hen een stuk chocolade. Ik liet de marshmallow lichtbruin worden en sandwichte hem toen tussen de koekjes en chocola. Met een grote glimlach nam ik een hap van de smore en een kreun ontsnapte uit mijn keel.

'Is het lekker?', vroeg Shawn lachend. Ik nam geen moeite hem te antwoorden en nam nog een hap. Na nog twee happen was hij op en prikte ik blij een tweede marshmallow op mijn stok.

Na de vijfde smore werd ik slaperig door de warmte en het gestaar in het vuur. Ik legde mijn hoofd op Shawn's schouder en sloot mijn ogen. Niet lang daarna voelde ik het gewicht van zijn hoofd rusten op die van mij.

'Misschien moeten we onze slaapzakken maar pakken', fluisterde hij. Ik haalde mijn hoofd van zijn schouder en knikte.

We hadden de matrassen al eerder uitgelegd, dus die hadden zich al volgezogen met lucht. Ik greep mijn slaapzak en trok mijn matras dichter bij het vuur, maar wel op een veilige afstand. Shawn had zijn matras zo neergelegd dat onze hoofden bij elkaar lagen, maar alsnog beiden bij het kampvuur.

Ik kroop in mijn warme slaapzak en gaapte.

'Welterusten, aardappelhoofd', geeuwde ik.

'Welterusten Madelyn.' Ik was te moe om tegen hem in te gaan en sloot mijn ogen...