I don't even know your name || ft. Shawn Mendes

9.

Maddy Parker

Lusteloos smeerde ik mijn broodje met Nutella. Om mij heen werd er gepraat, maar het ging allemaal langs me heen.

Vier weken...

Hoe ga ik dit vier weken volhouden?

Olivia was naast mij haar broodje aan het ontleden en gaf alle stukjes dan aan haar lievelingsknuffel die ze mee aan tafel had genomen. Aaliyah zat schuin tegenover mij en Shawn zat daarnaast. Hij verschoof zijn broodje van de ene naar de andere kant en leek diep in gedachte.

Ik probeerde mijn aandacht op Karen te vestigen die het plan voor vandaag probeerde uit te leggen.

'Dus ik dacht dat we vandaag de logeerkamers leeg konden maken, zodat Maddy en Olivia op een eigen kamer kunnen slapen.'

Aaliyah keek bedrukt.

'Maar mama, het was zo gezellig. Het kan toch nog wel één nachtje?'

'Lieverd, denk ook eens aan onze gasten. Zij willen misschien liever een eigen kamer om op te slapen. Dus na het eten beginnen we ermee.'

'Eigenlijk...', begon Shawn.

'Eigenlijk wilde ik Maddy meenemen naar Rosen Creek.'

Mijn hoofd schoot omhoog en ik deed mijn mond open om er iets van te zeggen, maar ik zag mijn ouders me al waarschuwend aankijken.

'Leuk', mompelde ik en ik plakte een glimlach op mijn gezicht.

'Nou dan verschuiven we het opruimen maar naar morgen. Dan gaan jij en Shawn daar vandaag naartoe.'

Aaliyah keek meteen weer blij toen ze doorhad dat wij dan nog een nachtje op haar kamer zouden slapen.

Toen iedereen de aandacht richtte op Karen, die wat leuke ideeën voor andere activiteiten opnoemde, zag ik mijn kans om Shawn vernietigend aan te kijken. Hij keek onschuldig naar het plafond.

Aardappelhoofdige lafaard.

Na het eten stond Shawn gauw op en vluchtte de kamer uit.

Zo makkelijk kwam hij er niet vanaf.

Ik ging zo snel mogelijk achter hem aan. Hij was al in de hal en wilde net naar boven lopen toen ik hem inhaalde.

'Wat was dat?', siste ik.

'Je zei dat ik moest bewijzen dat ik niet zo was', zei hij schouderophalend.

'Dus?'

'Dit leek mij de enige manier om dat te kunnen doen.'

Ik keek hem boos aan.

'Ooit gedacht dat ik jou misschien helemaal niet wíl leren kennen?'

'Ja, die indruk kreeg ik al. Maar je kent mij helemaal niet, dus vond ik dat je pas mocht oordelen als je me echt kende.'

Ik sloeg mijn armen over elkaar en keek hem boos aan. Ik wist dat hij gelijk had, maar dat maakte het niet beter.

'Alleen vanmiddag. Dan laat ik je zien dat ik niet ben hoe jij denkt dat ik ben en als je me daarna nog steeds niet mag, accepteer ik dat. Oké?'

Ik hield mijn lippen stijf op elkaar en overwoog zijn aanbod.

'Best', zuchtte ik. Shawn keek me opgelucht aan.

'Maar na vanmiddag moet je mij dan ook echt met rust laten', voegde ik dreigend toe.

Hij kreeg een grijns op zijn gezicht, wat me irriteerde.

'Zorg dat je over een halfuur klaarstaat. Doe warme kleren aan en neem een extra set mee. Ik zorg voor de rest.'

Ik rolde met mijn ogen.

'Oké.'

Nu stonden we daar maar tegenover elkaar en het werd een beetje ongemakkelijk.

'Oké, dan ga ik me maar omkleden', zei ik en ik liep zo snel mogelijk naar boven.

Ik keek in mijn koffer. Warme kleren had hij gezegd. Ik wierp een blik naar buiten en zag dat de zon nog volop aan het schijnen was. Wat nou warme kleren? Ik zou levend gekookt worden.

Gebakken.

Ook goed.

Ik trok een legergroen shirt aan en een simpele donkerblauwe jeans. Daarbij deed ik mijn zwarte gympen aan en mijn zwart leren jack. Ik keek even gauw of mijn haar en make-up nog goed zaten, ik bedoel niemand gaat weg van huis zonder er goed uit te zien toch? En wie weet, misschien komen we nog één of andere knappe Canadees tegen.

Geef gewoon toe dat je wil dat Shawn je knap vindt.

Nee.

Ik propte nog een topje, een broek en een dun vestje in mijn tas.

Het scherm van mijn iPhone lichtte op toen ik die ook in mijn tas propte en ik zag dat ik nog 10 minuten had. Dus ging ik maar zitten op mijn matras en liet mijn blik door Aaliyahs kamer gaan.

In de hoek van haar kamer zag ik een hok staan op een lichtroze tafeltje.

Vreemd, dat was me nog niet eerder opgevallen.

Nieuwsgierig liep ik ernaartoe en tuurde ik door de tralies. In het hoekje van het hok, op een bergje wol, lag een klein grijs hamstertje te slapen. Vertederd staarde ik ernaar. Op een bordje die op het hok geplakt was zag ik staan: Mr. Chubby Cheeks.

Ik grinnikte. Echt iets voor Aaliyah om een hamster zo te noemen.

Blijkbaar had mijn gegrinnik mr. Chubby Cheeks wakker gemaakt en ik zag dat zijn zwarte kraaloogjes me nieuwsgierig aankeken.

'Hallo', zei ik zachtjes.

Hij kwam voorzichtig naar mij toe en ik legde een vinger tegen de tralies. Ik voelde zijn neusje die aan mijn vinger snuffelde.

Toen hij klaar was met snuffelen liep hij naar het voerbakje en ik keek toe terwijl hij zijn wangen volstopte. Zijn naam deed hem recht. Ik bleef geïnteresseerd naar het kleine beestje staren.

Na een paar minuten wierp ik een blik op de klok op Aaliyahs bureau en zag dat ik nog twee minuten had. Nu ik wist dat deze kamer nog een bewoner had deed ik alles wat stiller. Ik pakte mijn tas en liep naar beneden.

Ik was één minuut te vroeg en Shawn was nog niet in de hal, dus liep ik maar naar de woonkamer. Daar waren Aaliyah en Olivia op de bank televisie te kijken. Ik ging ernaast zitten en keek naar het tv-scherm.

Ze keken Victorious en toevallig een aflevering die ik nog niet had gezien. Ik bleef geboeid kijken naar het scherm.

'Maddy, ben je klaar?', hoorde ik Shawn vragen. Hij stond in de deuropening.

'Ssst, ik probeer het te volgen', zei ik.

Hij grinnikte en kwam naast mij zitten. Ik besloot er geen aandacht aan te geven en focuste weer op het scherm.

Ik zag vanuit mijn ooghoek dat Shawn me af en toe aankeek.

Na tien minuten was de aflevering afgelopen en ik stond op.

'Laten we dan maar gaan', zei ik en ik keek hem recht aan.

Hij grijnsde en knikte.

'Al, zeg jij dat we al weg zijn tegen mama?'

Aaliyah knikte afwezig en Shawn liep naar mij toe.

'Klaar?'

'Heb ik een keuze?'

'Hé, dit gaat niet lukken als je niet een beetje meewerkt', zei hij met een grijns.

Ik zuchtte. Ik wist dat hij gelijk had en dat ik hem een kans moest geven, maar toch...

'Oké, ik zal mijn best doen je niet te veroordelen.'

Hij glimlachte en deed de deur voor mij open. Ik twijfelde, maar besloot er niks van te zeggen. Ik liep langs hem naar buiten en het bleek toch niet zo warm te zijn als ik had gedacht, maar nu was het te laat om me om te kleden.