I don't even know your name || ft. Shawn Mendes

19.

Maddy Parker

Het is zondag. Dat betekent dat ik vandaag mee ga met Shawn naar de studio en dat ik dus vroeg op moet staan.

Het is nu acht uur 's ochtends en ik sta helemaal aangekleed beneden op Shawn te wachten. Ongeduldig kijk ik op mijn horloge, die ik vandaag in een opwelling om heb gedaan. Ik sta hier nu al tien minuten.

Eindelijk komt Shawn de trap af. Hij kijkt me grijnzend aan en sleept een grote rugzak achter zich de trap af.

'Je had nou niet zo vroeg al moeten komen', zei ik geïrriteerd.

'En wat zit er in die tas?'

Hij grijnsde nog breder.

'De plannen zijn gewijzigd. De studio heeft alle plannen naar volgende week verplaatst dus ik ben vandaag en morgen vrij. Daarom gaan wij kamperen!', zei hij. Ik keek hem verbaasd aan.

'Wat?', wist ik uit te brengen.

'Kam-per-en. Je weet wel, in een tent. In de natuur of op een camping.'

Ik rolde met mijn ogen.

'Ik weet echt wel wat kamperen is, maar hoezo?'

'Omdat het kan', antwoordde hij simpel en hij trok de rugzak op zijn rug. Langzaam vormde er zich een glimlach op mijn gezicht.

'Oké, wat moet ik pakken?'

'Er ligt al een tas klaar in de gang met daarin een luchtmatras, slaapzak, kussen, voedsel en drinken. Je moet er alleen nog wat kleren bij doen.'

Ik knikte en wilde net naar boven lopen toen ik me bedacht.

'En een tent?' Shawn keek me aarzelend aan.

'We hebben maar één tent, maar als het droog is hoeven we het tentje niet te gebruiken.' Ik keek hem onderzoekend aan, niet wetend wat ik moest zeggen. Gek genoeg vond ik het vooruitzicht een tent met hem te delen niet heel erg.

Ik knikte en rende naar boven. Ik sprong op mijn bed en trok mijn koffer naast mij. Ik gooide alles op bed en pikte er twee topjes, een vest, een trui, een broek en een joggingbroek uit. Ik gooide mijn toilettas erbij en propte alles zo goed mogelijk in de grote rugzak.

Nadat ik hem dichtgeritst had hees ik hem op mijn rug en liep ik naar beneden. Shawn stond nog beneden op mij te wachten.

'Ik ben klaar om te gaan', zei ik met een glimlach.

'Mooi, het is een halfuur rijden', zei hij terwijl we naar buiten liepen.

'Waar gaan we heen dan?', vroeg ik nieuwsgierig.

'Daar kom je vanzelf achter...', en met dit vage antwoord stapten we in en reden weg.