I don't even know your name || ft. Shawn Mendes

5.

Maddy Parker

We stonden nu al een kwartier te wachten. Blijkbaar had de familie Mendes de tijd verkeerd ingeschat en waren ze nog niet vertrokken.

Ik had mijn koffer op zijn kant gezet en daarop plaatsgenomen.

Nieuwsgierig keek ik om me heen. Overal zag ik gehaaste mensen naar binnen en buiten lopen. Sommigen werden opgewacht, terwijl anderen doorliepen naar een auto.

Ik zag een zwarte auto de parkeerplaats op rijden. Ik heb echt totaal geen verstand van auto's, maar deze zag er duur uit.

Hij kwam onze kant op en mijn vader zwaaide. De auto stopte voor ons en er stapte een vrouw uit met een lieve glimlach.

'Carmen, wat heerlijk je weer te zien', riep ze en ze trok mijn moeder in een omhelzing die ze even enthousiast ontving. Ondertussen gaf mijn vader Manuel een stevige handdruk.

Ik stond er een beetje verloren bij.

'Hoi, jij bent vast Madelyn', zei een stem links van mij. Ik keek verbaasd opzij en zag daar Aaliyah staan met een enthousiaste uitdrukking.

'De meesten noemen me Maddy en dan moet jij Aaliyah zijn.', zei ik lachend. Ze knikte.

'Shawn kon er niet bij zijn, maar hij komt vanavond wel hoor!' Aan haar gezicht zag ik dat ze dacht dat dit nieuws me blij zou maken, maar vanbinnen zuchtte ik en rolde met mijn ogen.

Ondertussen had Karen mijn moeder losgelaten en kreeg ze mij in het oog. Ze trok me in een knuffel en ik kon niks anders dan mijn armen ook om haar slaan. Ze rook naar bloemetjes, wat me deed denken aan de lente. Onwillekeurig snoof ik de geur diep in.

Creep.

'Wat ben je groot geworden', zei ze, terwijl ze me losliet. Ik moest glimlachen. Wat verwachtte ze dan na al negen jaar?

Na Karen kwam Manuel en die greep mijn hand en schudde die hartelijk.

'Ha Madelyn. Wat lijk je toch veel op je vader', zei hij hoofdschuddend. Ja, die had ik ook al vaker gehoord.

Hij liet mijn hand weer los en ik keek zoekend om me heen naar een teken van Olivia. Vanuit mijn ooghoek zag ik dat Aaliyah me wenkte vanuit de zwarte auto en ik liep naar haar toe. Naast haar zat Olivia.

'Kom je naast ons zitten?' Ze wees naar de lege plek naast haar. 'Normaal zit Shawn daar, maar nu hij er toch niet is kun je bij ons zitten.' Eigenlijk was ik bang dat hij een dodelijke ziekte op die stoel had achtergelaten, maar Aaliyah had me al naast haar getrokken. Ze begon vrolijk te babbelen en mijn blik dwaalde naar buiten.

Het was ondertussen gaan regenen en onze ouders waren naar de autoverhuur. Voor de rest zag ik geen mensen. Iedereen schuilde binnen of in de auto.

Ik schrok op uit mijn gedachtes door een hand die voor mijn gezicht op en neer bewoog.

'En wat vind jij daarvan?', vroeg de eigenaar van de hand, die natuurlijk Aaliyah was.

'Waarvan?', vroeg ik niet-begrijpend.

'Om vannacht bij elkaar te slapen.'

'Bij elkaar?', vroeg ik voorzichtig. Ze knikte.

'De logeerkamers staan nog vol met spullen aangezien die niet heel vaak gebruikt worden. Dus ik dacht dat het leuk was om de eerste nacht met zijn vieren op mijn kamer te liggen.', zei ze schouderophalend. Olivia keek me met een smekende blik aan.

'Vieren?' Ik hoopte dat ik het niet goed had verstaan of dat ze dan een hond hadden of zo.

'Ja, Shawn komt vanavond wel thuis en dan komt hij er ook bij liggen.'

Shit.

'Dus... wat denk je ervan?' Ze keek me zo lief aan en ik kon het niet over mijn hart verkrijgen haar teleur te stellen.

'Leuk!', zei ik en ik plakte een glimlach op mijn gezicht. Aaliyah begon meteen blij in haar handen te klappen en ging meteen verder over wat we allemaal konden gaan doen en wat haar favoriete films waren en of we die dan alsjeblieft konden kijken.

Ik keek weer glimlachend om haar enthousiasme naar buiten. Ik zag in de verte twee stippen aan komen rennen. Het waren Karen en Manuel.

Ze gooiden de autodeur open en gingen zo snel mogelijk zitten om vervolgens de deur weer dicht te doen. Het plensde namelijk ondertussen.

Karen keek stralend achterom.

'Welkom in Canada!', zei ze lachend terwijl ze naar buiten wees.

'Jullie ouders rijden achter ons aan, want ik neem aan dat jullie in dit hondenweer niet naar buiten willen om daar in te stappen?', vroeg ze.

Ik schatte de afstand. Het was niet meer dan 20 meter, maar met dit weer was ik na twee stappen al doorweekt. Daarbij was het veel gezelliger hier, dus ik en Olivia schudden onze hoofden.

'Dacht ik al', zei ze en ze verplaatste haar aandacht naar Aaliyah die enthousiast over het plan voor vanavond praatte.

Zoals het nu ging kon ik het best een paar weken uithouden, maar ik wist dat dat waarschijnlijk vanavond zou veranderen.

---

A.N. Oke een vriendin van mij vindt het raar dat de familie Parker eerst wacht op de familie Mendes en dan een auto gaat huren. Waarom zou de familie Mendes dan komen als ze toch met de auto ook naar hen kunnen gaan? Nou dat zal ik even uitleggen. De familie Parker was laat met het reserveren van een auto bij de autoverhuur. Daarom kregen ze zo'n triest geval zonder TomTom en aangezien ze in het buitenland zitten hebben ze geen 4g waar ze gebruik van kunnen maken. Daarom hadden ze de familie Mendes nodig om hen de weg te wijzen. En waarom ze dan eerst wachtte of de familie Mendes en daarna pas de auto gingen ophalen bij de autoverhuur? Het was rond één uur 's middags, dus was er lunchpauze en konden ze de auto nog niet ophalen. En geef nou toe, het is toch veel leuker om opgehaald te worden op het vliegveld dan naar iemand toe te rijden? Oké dat was het weer.

Xoxo,
Sterre