I don't even know your name || ft. Shawn Mendes

20.

Maddy Parker

Ik keek verbaasd om me heen. Dit was dezelfde weg als toen we naar Theo gingen.

'Gaan we naar Theo?', vroeg ik. Hij zei niks, maar glimlachte. Ik liet een gefrustreerde kreet horen en sloeg mijn armen over elkaar. Ik keek stug naar buiten, waar de bomen voorbij flitsten.

Na een paar minuten zag ik in de verte inderdaad het hutje van Theo verschijnen. Ik zag Shawn me vanuit mijn ooghoek grijnzend aankijken, maar ik weigerde terug te kijken.

Hij stopte de auto en ik stapte uit. Ik keek zoekend om me heen, maar zag nergens het vrolijke gezicht van Theo.

'Waar is Theo?', vroeg ik.

'In Minnesota op bezoek bij zijn dochter, maar ik heb de sleutel', ik kerk nieuwsgierig toe hoe hij om het hutje heen liep en de schuur opende.

'Ik help wel', zei ik en ik trok de kano samen met hem uit de schuur.

'Kun jij de peddels pakken, dan pak ik de tassen uit de auto', zei hij terwijl we nog met de kano sleepten.

'Oké', zei ik vrolijk en ik liet de kano vallen. Ik hoorde gevloek achter me en ik grinnikte en liep terug naar het schuurtje. Ik greep gauw vier peddels en toen ik terug kwam lag de kano half in het water. Shawn was de tassen aan het uitladen, dus ik liep alvast naar de kano.

Ik legde de peddels in het midden en ging achterin zitten. Shawn kwam aangestrompeld, bezwijkend onder het gewicht van de tassen, dus ik ging staan om hem te helpen.

'Moet ik iets overnemen?'

Hij knikte stug nee en ik grinnikte en stak mijn handen in de lucht alsof ik me overgaf.

'Dan niet', en ik ging weer zitten. Ik bleef kijken terwijl Shawn een rugzak in de boot probeerde te zetten. Maar hij zette zijn voet verkeerd neer waardoor hij zijn evenwicht verloor. Met het gewicht van de ene rugzak nog op zijn rug viel hij op mijn tas. Zijn benen staken nog over de rand en ik proestte het uit.

'OMG, JOUW GEZICHT', schreeuwde ik lachend uit. Met een rood hoofd keek hij me aan en kwam hij overeind. Hij probeerde de rugzak naar mij te gooien, maar door het gewicht kwam die niet verder dan 20cm.

Ik lachte nog harder en mijn stem weerkaatste op het water en tegen de bomen.

Ik veegde na een tijdje wat tranen weg en trok de rugzak naar me toe. Shawn was ondertussen alweer uit het bootje gestapt.

'Ben je klaar', vroeg hij met een halve grijns. Ik knikte grijnzend terug en zette de rugzak achter me. Shawn zette zich schrap en duwde de kano het water in. Nou ja, dat probeerde hij.

'Maddy, waarom ben je zo zwaar?', zei hij met een zucht. Met een verontwaardigd gezicht deed ik gauw mijn hand in het water en voor hij het doorhad gooide ik een plens water over hem heen.

'Maddy!', riep hij geschrokken.

'Ik. Ben. Niet. Zwaar', zei ik stellig en ik sloeg mijn armen over elkaar. Ik hoorde hem iets mompelen, maar besloot het te negeren.

'Nou, ga je nog duwen of hoe zit dat?' Hij wierp me een norse blik toe en zette zich schrap. Langzaam begon het bootje te bewegen. Ik hielp mee door met een peddel af te zetten tegen de bodem.

Toen de kano erin lag sprong Shawn in het bootje en ging hij tegenover mij zitten. Ik gooide hem twee peddels toe, die hij handig opving, en begon te peddelen.

'Waarnaartoe?'

'Laat mij nou maar roeien. Dan komen we er sneller.' Uit protest stak ik mijn peddel onderwater en gooide nog meer water over hem heen.

'HEY!', riep hij verontwaardigd.

'Waarnaartoe?', zei ik onschuldig. Hij schudde zijn hoofd.

'Meiden...' Ik glimlachte liefjes naar hem.

'Naar links', zuchtte hij en ik stak tevreden de peddel in het water.

---

'Ik zei het toch! Dit is nu al het derde rondje dat we draaien.'

'Niet mijn schuld. De stroming', verklaarde ik schouderophalend en ik keek onschuldig in zijn bruine ogen.

'Haal je peddels nou maar binnenboord. Dan zijn we er binnen een uur.' Gehoorzaam haalde ik mijn peddels uit het water en leunde ik naar achteren.

Shawn deed het komende uur zijn uiterste best en ik probeerde hem zo min mogelijk in de weg te zitten. Hier kon ik best aan wennen.

---

Sorryy dat ik vorige week niet heb ge-update. Ik heb er gewoon helemaal niet meer aangedacht...