Survival 8 | Iridium Satphone

Start from the beginning
                                    

As of now, all we have to do is to trust him and his creations, after all, I know he could do it.

Tumago ako sa kanya na ikinatango nyang muli bago humarap sa harapan. "And the batteries will be useless," wika nya at tsaka iyon tinanggal sa Satphone mismo.

"How will it gonna work?" Tanong ng isang babae mula sa grupo ni Zeon, na dahilan upang mapangisi si Warren.

He hates explaining but he loves talking towards his creations. Lalo na't teknolohiya ang pinag-uusapan.

At sa usapang ito ay sya ang panalo.

"It's just simple, because I've already created something that could make a machine work without its battery, and I've already tried it using our leader's phone," sagot nito at tsaka tumingin sa akin.

Tumango ako, nakangiti, kasabay ng pagtingin sa akin ni Faye gamit ang masama nitong titig.

"How long have you been hiding secrets from me?" Nakakunot ang noo at matalim ang titig nang isumbar nya ito.

Nagpanggap akong nag iisip, tumingin sa itaas at ngumuso nang kaunti. "Since last month ago?" Muli kong ibinalik ang aking tingin sa kanya at ngumisi.

Mas sumama ang tingin nya sa akin. "So that explained why your new phone is always at the full bar and I've never seen you charged it. Not even at once. Mga taksil," sumbat nya bago tumingin kay Warren at sinamaan rin ito ng tingin bago muling ibinalik ang tingin sa akin.

"All this time, nag-iisip ako kung paano mapapanatiling may charge 'tong cellphone ko, habang ikaw ay paeasy-easy lang?"

Ngumisi ako. "Sorry na. Mapapatawad mo paba 'ko?" Natatawa kong sabi sa kanya ngunit umirap lang ito at nagcrossed arms.

"Apology not accepted but 'kay," sagot nya sa akin ngunit may ngiti ang kanyang mga mata.

Napailing ako habang natatawa bago muling ibinalik ang tingin sa harapan. "So, one problem has been solved," I announced which made them nod their heads, amazement could be seen from their gaze while looking at us.

Zeon cleared his throat which made us look at him. Napaayos ako ng tayo at nagsisi sa pagiging easy-go-lucky kanina. Baka isipin nilang irresponsible akong leader!

"As of now, we need to plan how we'll proceed once we get out of here." He looks at everyone who's listening to him.

"We need to finalize so no one will oppose once it is confirmed. We need a clear plan, thus, we must carefully think of everything. Are we clear?" Zeon asserted with authority in his voice, something that we need to follow.

Sabay sabay kaming tumango. Muli syang tumango. "This is for us, and the other people. For humanity to be spared and become a peaceful place again. Let's uncover the secrets with this generation."

My heart started pounding as to when I heard him speaks. Those words. . . are exactly what I'm planning, and only my group knows that I'm aiming for it. Palihim akong napatingin sa aking kagrupo na nakatingin rin sa akin, bakas ang gulat sa kanilang mukha at paniguradong iisa lamang ang aming naiisip.

Zeon's plan and mine. . . are somehow similar.

Nang makabawi ay nagsalita ako.

"We can't just aim for cure finding, because time will come that we will fight those monsters." Humarap ako sakanila. "Are you ready to clean this country?" Biro ko, ngunit naniniwala ako sa kasabihang jokes are half meant, dahil iyon ang totoo.

Any minutes from now on, iiwan na namin ang eroplanong ito, at sa oras na gawin namin iyon, kahit anong oras ay magiging vulnerable kami sa mga zombies na nakapaligid sa amin.

Zombie Apocalypse: SurvivalWhere stories live. Discover now