Stavros 2: STONE COLD

9

"Saan mo ako dadalhin? I have lots of business to deal with in Vitalis ,Jaime." I said in my calm yet dangerous voice.

I won't the ordinary girl out there who loves to nag and waste energy to yell on the top of my lungs. Ako lang ang mapapagod at sasakit ang lalamunan kung gagawin ko iyon... And besides this man will surely knows that I am pretty mad right now... Sabi nga nang mga malalapit sa akin ay habang kumakalma ang boses ko ay mas lalo akong nagiging mapanganib .

"Business?! Fuck your business!" He hissed .

He seems to be like a mad man right now...but I really care less! I need to get away from him... Mapanganib para ss akin ang mapalapit sa kanya.

"Drive back to Vitalis, Jaime. I'm sure Rome is worried as fuck and Moris---"

"SHUT UP! DON'T EVER SAY THOSE BASTARDS' NAMES IN MY FACE! DAMN IT!" Galit na sigaw nito.

Napuputol na ang pasensya ko. 
But I need to be calm. Jaime is a composed type of man. Hindi siya nagkakaganito noon kung hindi siya nagsesel--- wait... It couldn't.

"You're acting strange, Jaime. You sounds like a jealous possessive boyfriend. " I said in the same tone.

Calm.

I noticed him stiffened.
I caught him off guard..

I smirked. " Don't too serious. Just a random thought. Relax. " sabi ko sa parehong tono pero sa loob ko ay minumura ko ang sarili ko dahil may kakaunting pag-asang sumisibol sa aking puso.

Damn.

Not again Devone Angela.

"Where did you get this car?" I asked.

"My ancestors are part Ilocano if you didn't remember." Aniya sa tila naiinis na tinig.

I remembered. Yeah... His ancestors in mother's side are Ilocano. Bakit ba di ko naisip iyon ng magpabook ng tour si Gabrielle?!

"Saan mo ako dadalhin, Jaime?"

"Sa lugar kung saan nagsimula ang lahat!" Anito.

Fuck!

No!

Pagudpod ?! I can't be with him on that place... Not again!

"Ibaba mo na lamang ako dyan sa tabi! I can handle myself perfectly. " mariin kong utos sa kanya.

Hindi nya ako sinagot at mas binilisan pa ang pagpapatakbo ng kotse nya.

Damn it!

"Jaime... Ibaba mo na ako! Ayokong sumama sa iyo! Damn it!" Naiinis kong sabi.

"Sleep... 2 hours pa ang byahe. " aniya na binaliwala ang sinabi ko .

Napapikit ako ng mariin

Damn.

Magisip ka Devone... Kailangan mong umalis...lumayo sa kanya... Magugulo na naman ang sistema ko! Di pwede iyon!

----

"Baba"
Napataas ang kilay ko sa sinabi nito.

Naramdaman ko ang malamig na ihip ng hangin ...at naririnig ko ang mabibining hampas ng mga alon...

We are really in this place... We are in Pagudpod.

Naninikip ang dibdib ko... The pain is familiar.

"You have to drive me back to Vitalis."malamig kong sabi sa kanya.

"Two  choices. Bababa ka ng kusa or I'll carry you till we reach the ancestral house?" Maypagbabantang sabi nito.

"As if you'll scare me, Jaime. Just drve me back to Vitalis. I am sure as hell that Moris is ready to kill anyone. And worst... My father will know about me being abducted." Mariin kong sabi sa kanya.

"Do you think... I care about your father?" Anito sa malamig na tinig.

Pain is visible to his eyes but it fades... Or imagination ko lamang iyon?

"Ibalik mo na lamang ako . Ayokong makasama ka, Jaime. Lalo na sa lugar na ito." Kalmado ngunit malamig kong utos rito.

Napatili ako ng pangkuin nya ako. My arms encircled to his neck... Because I'm afraid to fall...

"Ibaba mo ako.Jaime." may galit sa aking tinig.

Ngunit nagbingi-bingihan ito.

"Matutuwa ang inang kapag nakita ka nyang muli Ai. Matagal ka na nyang hinahanap sa akin." May malungkot na ngiti ang nakapaskil sa kanyang mga labi habang nakatingin siya ng diretyo sa aming dinadaanan. "Nakaranas siya ng kalungkutan dahil sa matagal ka na nyang hindi nakikita o nakakusap man lang. Lagi ka nyang tinatanong sa akin noon... Ang kulit nga nya e. " dagdag pa nito

Si Inang ay ang lola niya sa motherside... Nakasundo ko ito at minahal ko siya na tila tunay kong lola... Gaya ng pagnamahal nito sa akin noon bilang apo nya.
Noong nobya pa ako ni Jaime...

Mapait na ngiti ang gumuhit sa aking mga labi.

"Hindi mo ba ipinaliwanag sa kanya kung bakit hindi na ako nakakadalaw sa kanya o nakakatawag ? Hindi mo ba sinabi kay inang na niloko nyo ako ni Gabrielle?" Nalalasahan ko ang pait ng mga salitang sinabi ko.

Mas mapait pa iyon sa ampalaya...
O apdo  ...

Naramdaman kong natigilan siya sa aking tinuran.

Huminga siya ng malalim at nagpatuloy sa paglakad...

"Alam ni inang na umalis ka upang makapag-aral ng masters sa Estados Unidos. Pinapanood niya ang mga vlogs at tinitingnan lagi ang mga pictures mo. Fan na fan mo siya." Anito na tila natural lamang sa kanya ang pagkukwento sa akin. Na tila hindo niya ako niloko noon... Na tila walang nangyaring gagohan noon.

"Sa tingin mo ba ay magandang ideyang magpakita pa akong muli sa kanya? Alam mong hindi. Jaime. Alam kong maaari ko siyang masaktan dahil pipiliin kong sabihin sa kanya ang totoo. It will break her heart... " may babalang sabi ko rito. "Hindi ko itatago ang lahat sa kanya. I rather hurt her with the truth than make her happy with lies dahil alam ko kung gaano kasakit ang maloko at maiwan sa ere ng mga taong minahal at pinagkatiwalaan mo ng lubos." mapait kong sabi sa kanya.

Tila may gusto siyang sabihin sa akin ngunit pinigilan lamang niya ang sarili niya. Ngumiti siya ng malungkot at dahan dahan akong ibinaba sa tapat ng pamilyar at magarbong entrada ng mansion...

The familiarity of the place envelops me...

The smell of the sea breeze and the lovely sounds of the waves. Hindi ko alam kung bakit... But part of the old Devone Angela is slowly coming back...the naive and innocent me...

"Just take it easy with inang, Ai... Alam nya ang totoong nangyari. Pero alam kong ayaw nya lamang tanggapin iyon dahil napamahal ka na sa kanya... Di lamang sa kanya ngunit pati na sa buong pamilya namin."

At tuluyan ng binuksan nito ang pintuan...

And memories flooded my whole system.