Marahuyo

Unang Kabanata: Tagpo

Pumaroon o pumarito

Sa t'wing iikot ang aking mundo

Muli at muling babalik sa 'yo

Ang itinadhana, ngayo'y magtatagpo

---

Maingat na bumitaw si Ariella mula sa hawakan ng malaking bangkang sinasakyan nila. Pumikit siya at nilanghap ang sariwang hangin. Malayong-malayo iyon sa nakasanayan niya sa Maynila. Nang buksan niyang muli ang kanyang mga mata ay sinalubong siya ng asul na kalangitan at ng kasing-asul nitong lantap na dagat.

"Ang ganda, 'di ba?" nakangising tanong ng kaibigan niyang si Cielo. "Sabi sa 'yo, e!"

Ngiti lamang ang iginanti niya sa kaibigan. Unang taon pa lamang niya sa kolehiyo nang maging kaklase at kaibigan niya si Cielo. Pareho sila ng hilig at nagkakasundo sila sa maraming bagay. Noon pa man ay ipinagmamalaki na ni Cielo ang probinsya nito, ang isla ng Bughawi, na sakop ng lalawigan ng Quezon.

Noong una, akala niya'y hindi pa sibilisado ang lugar—na hindi sementado ang mga daan at walang kuryente—pero nang pakitaan siya ni Cielo ng mga larawan ay namangha siya sa lugar. Kamakailan lamang daw nagkaroon ng maghapong kuryente sa isla, pero noon pa man ay sementado na ang mga daan. Iyon nga lamang, mga pedicab ang sasakyang madalas makikita sa lugar dahil ang mga jeep at tricycle pati mga motorsiklo ay ginagamit lamang kapag pumupunta sa mga linang o iyong mga lugar na malayo sa bayan.

Matagal na niyang gustong sumama kay Cielo sa Bughawi, ang kaso nga lamang ay hindi siya pinapayagan ng mga magulang. Nito lamang magbabakasyon, sa wakas ay napakiusapan na ni Cielo ang mommy at daddy niya, sa tulong na rin ng lola niya.

Bago siya umalis, may ibinigay ito sa kanyang isang lumang kwaderno. Kabilin-bilinan nitong buksan lamang niya iyon sa tamang panahon. Nang itanong niya kung kailan iyon, isang makahulugang tingin ang isinagot nito, sabay sabing, "Malalaman mo rin kapag nasa isla ka na."

---

"Malapit na ba tayo?" tanong niya sa kaibigan.

"Yep! Ililiko lang 'tong bangka kasi may parte na mababaw. Iiwasan lang natin 'yon tapos popondo na tayo."

"Mga gaano pa katagal?"

"Thirty minutes."

"Thirty minutes?" Kumunot ang noo niya. "Liliko lang, thirty minutes?" paninigurado niya.

Tumango si Cielo. "Kaya nga pumasok muna tayo sa loob. Matutusta tayo rito. Ang taas-taas pa naman ng araw!"

Pumasok ito sa ikalawang palapag ng bangka, kung nasaan ang mga gamit nila. Malaki ang bangkang de makina na sinakyan niya. Pang-mahigit isang daang tao. Masakit na rin ang puwetan niya dahil sa mahabang pag-upo kaya naisipan niyang lumabas sandali nang sabihin ni Cielo na malapit na sila. Mahigit dalawang oras na silang naglalayag. Nakatulog na siya't lahat, wala pa rin sila sa isla.

Madaling-araw sila nang umalis sa Maynila. Pagdating nila sa pantalan, pumila pa sila nang isang oras dahil maraming uuwi. Piyesta raw kasi sa isla kaya maraming dayo.

Kinalikot muna niya ang cellphone habang hinihintay na makadaong ang bangka. Makalipas ang labinlimang minuto, nagsibabaan na ang mga pasahero mula sa ikalawang palapag ng bangka. Nag-ayos na rin sila ni Cielo at saka bumaba. Nasa tigkabilang gilid ng bangka ang ilang pasahero, mga gustong mauna sa pagbaba.

Maya-maya pa ay dumaong na rin sa wakas ang bangka. Sumunod sila sa pila ng mga tao palabas. Maraming pedicab ang naghihintay sa pier. Kanya-kanyang sakay ang mga pasahero. Sumunod siya kay Cielo papunta sa isang pedicab. Inilagay nila ang mga dalang bag sa likuran at saka sila sumakay.