BABA!

37 6 0
                                    

Babam Scott'ı öldürecekti. Scott babamın dediği gibi biri değildi. Ellerimi o kadar çok sıkıyordu ki ondan kurtulamıyorum. Scott'ın ağzından kan gelmişti. Tanrım gözümün önünde ölüyordu. Babama bağırıyordum.

+ Baba bırak onu lütfen!
- Allison! Artık onu savunmayı kes!
+ Baba bırak sana kanıtlayayım. Lütfen!
- Sana saldıracak. Bunu anlaman için yanına gitmene izin vereceğim.

Ellerimi bıraktığında Scott'ın yanına koştum. Scott bana doğru baktığında bana saldıracağını sanmıştım. Ama o bana;

- Seni seviyorum. Demişti
Babam oldukça şaşkındı. Hemen onu kaldırdım. Stiles'ı arayıp onu yanımıza çağırdım. Onunla beraber Scott'ı hastaneye götürdüm. Annesi hemen yanımıza geldi.

- Ona ne oldu böyle?
+ Şey bunu babam yaptı.
- Ne! Nasıl böyle bir şey yapabilir!
Stiles: Hanımlar bunu sonra tartışın. Konumuz Scott!

Scott'ı bir odaya götürdük. Annesi ağzına bir solunum cihazı taktı. Bu onun yeterli miktarda oksijen almasını sağlayacakmış. Annesi bizi odadan çıkardığında babam kapıda bekliyordu. Ona çok kızgındım. Nasıl böyle bir şey yapabildi. O benim arkadaşımdı.

+ Bunu benden ne kadar saklayacaktın?
- Neyi?
+ Yapma Baba ne olduğunu biliyorsun! Ne zamandır Scott gibileri avlıyorsun. Neyiz biz?
- Doğduğumuzdan beri onları öldürmek için eğitiliriz.
+ Hepsini öldürdünüz öyle mi? İyi olanları da!
- Allison onlar iyi olamaz!
+ Bunu gördük. Baba!

Hala kendini savunuyordu. Bunu nasıl yapabildi. Nasıl öldürebildi. Ama ona kızmak da istemiyordum. Çünkü o nasıl öğrendiyse onu yapıyordu. Ama benim sevgilime saldırması affedilir değildi. Scott kısa bir süre sonra iyileşti. Kurt olmanın faydaları olsa gerek. Scott'ın yanına girdiğimde annesi çıkmamı söyledi. Scott annesine benim bir suçum olmadığını söylese de annesi beni kovmuştu. Her neyse onunla okulda da görüşebilirdik. Eve gittiğimizde güzel bir duş aldım. Bu arada bıçağın izi kalmıştı. Hala arıyorduk bunu yapanları. Sıcak bir duştan sonra yatağa yattım. Uzun bir aradan sonra ilk kez günlük yazdım. En son yazdığımda annem ve eski babam varmış. Neden bilmiyorum ama içimden yazmak geliyordu. Uzun uzun yazdıktan sonra uykum bastırdı ve uyudum. Sabah erkenden kalkıp üstümü giyindim. Hemen arabama bindim ve okulun yolunu tuttum. Okula vardığımda bir tuhaflık yok gibiydi ama içine girdiğimde her şey değişti. Benim, Stiles'ın, Lydia'nın ve Scott'ın dolabının üzerinde derin çizikler ve çiziklerin içinden de kan akıyordu. Bu artık kendi başımıza halledeceğimiz bir şey değildi. Bir zamanlar bizim reddettiğimiz polis korumalarına ihtiyacımız vardı. Scott yanıma gelip beni Bodrum kata götürdü. Orada dolabı işaretlenen Kişiler vardı.

+ Bu bizi aşıyor artık yardım almalıyız?
- Kim bize inanır Allison!
+ Bunu söylemeden bilemeyiz!
Stiles: Polis bize sadece koruma verir.
- Polis bizi koruyamaz çünkü savaştığımız kişiler normal kişiler değil.
+ Peki o zaman neden burdayız?
- Bunu bende bilmiyorum.

Nasıl böyle bir tehlikeye girdim. Normal bir hayatım vardı neden böyle oldu. Hayatım seri katillerle dolmuştu. Her şey güzeldi, yeni iyi arkadaşlarım vardı. Taki Scott'ı affedip hayatıma sokana kadar. Umarım hayatım eski düzenine döner. Scott'dan uzak durmam en iyisi olacaktı. John'u aradım.

+ John senden bir şey istiyorum!
- Ne oldu? Ne istiyorsun?
+ Bana senin gibi olmayı öğretmeni!

ALLİSON HAYATINI DEĞİŞTİRMEYE KARAR VERDİ. BU KARAR NELERE NEDEN OLACAK?HEPSİNİN CEVABI SONRAKİ BÖLÜMDE. VOTE ATMAYI UNUTMAYIN!!!

KURTLAR ARASINDANơi câu chuyện tồn tại. Hãy khám phá bây giờ