Ay Kraliçesi [Nico Di Angelo] ASKIDA

XXI ♛ Pandora

beyzaxakn Bugünkü güzel yorumlarınla bana kitabı yazma enerjisi verdiğin için teşekkür ederim^

_Marinette_Jackson_ Bana geçen sene tam bu kitabı yazmayı bıraktığım anda bana bu kitabı yazmama devam ettirdiğin için ve yardımların için teşekkür ederim^^

Cansuayall Evet bölümü sonunda yazdım:) Beni bu zamana kadar yalnız bırakmadığın ve beni yazmaya ittiğin için teşekkürler^^

Medya: Pandora

Yeni Not: Bu bölüm baya dolu dolu, iyi okumalar^_^

Bu sefer rüya görmemiştim, tam da ihtiyacım olan zamanda. Şimdi ne yapacaktık?

"Yüzüne bakılırsa rüya görmemişsin." dedi Nico.

Ofladım. "Maalesef, hayır."

"Oturup beklemekten başka şansımız yok demekki."

İlk saatlerde oturup televizyon izlemek güzel olmuştu, ama bir kaç saat sonra sıkılmıştım. Tam ayağa kalkacakken oda da beyaz bir ışık belirdi ve bir kaç saniye sonra ise farklı bir yerdeydik. Evde bir çok eşya vardı. Bir kadın evin ortasında ayakta duruyordu.

"Pandora..."

"Evet, benim." dedi kadın, yani Pandora.

Pandora sanki ilk defa görmüş gibi pencereden dışarı bakıyordu. Neden bütün tanrılar konuşmanın özüne geçmeyip bizi oyalıyordu? Nerede mantık?

"Size yardım etmek için geldim. Size öykümü anlatacağım, ve bu sayede ne yapmanız gerektiğini anlayacaksınız."

Ve yine bilmeceler geliyordu.... Zaten öyküsünü biliyorduk. Yardımcı olmak yerine bize yanıtlamamız gereken daha fazla soru veriyorlardı.

"Ben Pandora, ilk kadınım. Epimetheus'un eşi, ya da ona gönderilmiş bir ceza diyebilirsiniz. Tüm tanrılar bana bir özellik verdiler ve de böylece, ben doğdum. Evlilik hediyesi olarak Zeus bana bir kutu verdi, ve asla açmamamı söyledi. Ama ben meraklıydım, ve Zeus'un amacı ise kutuyu açmam ve insanlara felaketi göndermemdi. Beni meraklı biri olarak kendisi yaratmıştı."

Neden tüm tanrılar bu kadar garipti? Sadece bize soru veriyorlardı. Yeter ama, biraz da yanıt verin be ne olacak?

"Cevabını birazdan alacaksın Clara, sabırlı ol." dedi Pandora.

Aklımı mı okudu az önce? Yok ya...okumamıştır...

Pandora devam etti. "Kutudan üzüntü, korku, dehşet bütün kötü şeyler çıktı. Bunun farkına varıp kutuyu kapattığımda ise umut içeride kaldı. Umut insanlığa verilmiş en büyük hediye, bunun değerini bilmelisiniz. Umudunuzu asla kaybetmeyin. Eğer kaybederseniz, lütfen birbirinize karşı dürüst olun."

Daha cümleleri bile idrak edememişken eve geri dönmüştük. Kehanette umut kaybolduğunda doğruluk her şeyin anahtarı olacak diyordu, Pandora ise bize aynısını demişti. Ne zaman bu sorular cevap bulacaktı? Nico çantasını omzuna aldı. Ne yapıyordu?

"Hadi vakit kaybetmeden roma kampına gitmeliyiz."

Sanki az önce Pandora'yla konuşmamışız gibi davranıyordu.

"Nasıl?"

"Clara bazen çok aptalca sorular soruyorsun. Tabiki de gölge yolculuğu."

Cidden olanlardan sonra yine mi gölge yolculuğu yapmayı düşünüyordu.