Wolfstar ~Sirius Black, Remus Lupin~ ✔

Chapter 10 ~ Second kiss

Ik zit in kleermakerszit op mijn bed te lezen, de half opgegeten chocolade reep ligt naast me. De rust word verstoord als ik iemand luidruchtig komt binnen lopen. Sirius ploft neer op zijn bed en gooit zijn schoenen boos in een hoekje. Ik leg mijn boek met een zucht neer en kijk Sirius aan.

"Wat is er?" "Aeden, hij is zo'n verwaand joch,'' bromt Sirius. Begint hij nou weer over Aeden? Hij kan al dagen nergens anders over praten. Het is ondertussen een week geleden dat we Aeden hebben bekogeld met aardappels.

"Aeden is...'' ik kap Sirius boos af. "Kun je nergens anders over praten? Als je hier alleen maar bent om over Aeden te zeuren kun je beter weggaan, ik word er helemaal gestoord van,'' zeg ik boos, Sirius kijkt me lichtelijk geschokt aan. "Sorry, ik dacht gewoon, laat maar," zegt hij, ik ga naast hem zitten en dwing hem me aan te kijken.

Zijn stormachtige grijze ogen kijken me onzeker aan. ''Sirius, ik wil je iets vertellen,'' zeg ik met een brok in mijn keel. Mijn hart klopt luidruchtig op en neer door de zenuwen. ''Ik ben, Sirius, ik ben v...'' "Sst," Sirius legt zijn vinger op mijn lippen "Zeg maar niks meer,"

Hij drukt zijn lippen op de mijne, eerst verstijf ik, ik weet niet wat ik moet doen. Dan kus ik hem terug. Na een tijdje maak ik me los van hem. ''Sirius, we moeten een keuze maken, ik kan het niet zo,'' geef ik toe. "Ik ben verliefd op je Remus. Je bent lief, zorgzaam, knap en stoer. Ik weet wat ik wil, maar ook jij moet dat weten,'' zegt Sirius.

"Ik weet veel niet, maar één ding weet ik wel. Ik weet wat ik voor jou voel,'' zeg ik.

We zoenen.

~*~

Pov Sirius

Ik lig op mijn bed, starend naar het plafond. Remus is net naar de douche gegaan en heeft mij hier achter gelaten. Ik kan alleen maar aan hem denken. Aan zijn ogen, haar, mond, alles. Ik lijk net zo'n vervelend schoolmeisje dat alleen maar kan praten over de jongen die ze zo leuk vindt. Alleen ik ben geen verliefd schoolmeisje, maar een verliefd schooljongen, als dat een woord is dan.

Ik schiet overeind. Pas nu dringt het tot me door. Remus en ik zijn alle twee jongens, dat klopt niet. Mijn hele leven is me al verteld dat dat niet mag. Een jongen mag niet met een jongen zijn. Maar bij Remus en ik is het anders, ik heb nooit naar mijn ouders geluisterd. Waarom zou ik het dan nu wel doen? Dat ga ik dus mooi niet doen, ze accepteren het maar. Ze halen me maar van die rot stamboom af zoals ze bij Andromeda hebben gedaan toen ze zich met die Ted verloofde.

Het maakt me niks meer uit, het enige wat uitmaakt zijn Remus en ik. Ik hou van hem.

"Aarde voor Sirius,'' iemand wappert vervelend met zijn hand voor mijn gezicht, Aeden. Ik grom binnen monds. ''Wat?'' "Lily Evans hé', weet jij waar ze is?'' vraagt hij.

Ik kijk hem verbaast aan. "Waarom vraag je dat?'' vraag ik. "Nou, ik, zeg het nou maar,"

Ik denk even na, dan heb ik het door. Hij is op Lily, jezus, dat joch kan ook alleen maar vervelende dingen doen. ''Ze is bij James," lieg ik, hij mag nooit iets met Lily krijgen, dat kan niet. ''Oh,'' zegt hij teleurgesteld. Ik lach zachtjes, gelukkig hoort hij het niet.

"Heeft ze iets met James?" vraagt hij. ''Misschien," en ik loop weg. Zodra ik uit zijn gezichtsveld ben begin ik te rennen. Ik moet dit zo snel mogelijk tegen James vertellen.

Die Aeden verpest echt alles.