Kafanızı yastıkla buluşturduğunuzda sık nefesler düşüncelerin bağlantısına engel oluyorsa, aklınıza kangren gelebilir. Çünkü benim gelir.
Rastafarianizm inancına sahip bir arkadaşım, bizi bu konuda bilgilendirirken, Bob Marley'nin kangren olmuş bacağını kestirmek istememesinin nedenini anlatmıştı. Doğadan geldik, diyordu ve yine doğaya gideceğiz. Ve benim yüce doğam, ayağıma bir dikenin batması gerektiğini söylüyorsa, sonuçları ne olursa olsun, o diken ayağıma batmalıydı. İzin vermiyor böylece kimsenin kangrenli kısmı kesmesine. yaşamaya devam etmemek için güzel bir metod ama ben Bob Marley değilim ve bir inancım da yok. Kimse de kolay kolay ölüme bırakmıyor kendini. Ulaşmak istediği bir şey yoksa ya da bitirmek-kurtulmak istediği.
Ben bu dünyada değilim ve başka bir yerde de.
Arafta kalmak, tıpkı en başta bahsettiğim sık nefesler bir sonuca varmanızın yeterli nedenleri olmayabilir.
Bir yastığa başınızı koyduğunuzda, kaçıncı yüzyılda olursak olalım, nefesinizi bölen şey kalbinizi sıkıntıya sokuyorsa, orada kangrenli bir durum var demektir. Kesmek ya da ölmeyi beklemek size kalmış ama bana kalırsa, hiçliğe gideceğimiz bir evrende biraz olsun varolma çabamıza rağmen kesmeyi reddediyorsak ne varoluşumuza bir yol sağlarız ne de ulaşacağımız hiçliğe.
