bir insan vardı. ellerinde barışı hatırlatan her türden simge. önüme bırakıp, gitti. kuşsun sen dedi. uç dedi. uçamazdım. kuşlardan hoşlanmazdım. özgürlüğü severdim ama kuşlar uçmaya mahkumdu. kuşlar özgürlüğün simgesi olamazdı. eğer o bekleyebiliyorsa özgürdü.
kesilen bedeninizin üzerine sigara izmaritlerini söndürmek istiyordunuz. durduğunuz yerlerde yerleşik hayatlar oluşmuştu. kentleşme öyle derindi ki ölmek istediniz. çöp arabaları eziyordu bedeninizi. yoğun acı dalgaları boğazınızı sarıyordu; çünkü insan buydu. ölüyorduk biraz, ardından gülüyorduk ve sonrası yine ayrı bir ölümdü.
çarpık hayatlarınıza eklenen farklılıkları buluyordunuz sonra. keşfetmek zaman alırdı. erken keşfetmek avantajdır. kaçma planları yaptığımız hayatların bataklık olduğunu anlamamız için aşağıya baksak yeterdi ama bizim gözümüz yükseklerdeydi. belli ki kuş değildik ve bizce özgürlük uçmaktı. marifet uçmaktaydı.
