uzun uzun düşündüğün gecelerin arka planında sevdiğin şarkılar çalıyor. korkuyla bakılan pencereler yere yakınlığıyla ünleniyordu. güneşin değdiği tenlerin yerini yün kazaklar alınca insan ürküyor. basit kafa sallayışlarını, sahici onaylamalar alınca da kırılıyor insan. veda sarılışlarından sonra yorgana sarılışlar başlıyor. yazılar yazılıyor, insanlar özleniyor; şarkılar insanlara emanet ediliyordu bir yerden sonra. yağmurun yağış hızına uygun ayak hareketleri canlanıyordu. bazı geceler sahiden zordur. bazı insanlar sahiden saklanır. akşamlar sorun yaratır.
