ေဖ်ာင္းျဖေျပာခါမွ byunbaek တေယာက္မ်က္ႏွာကိုဝင့္ခနဲခ်ီလိုက္ၿပီး
"oppa မသိေသးပါဘုူး"
"ေအးေအး ညည္းပဲသိ...ညည္းပဲေျပာေတာ့ 😈"
"ဒီမယ္ parksehun...
အရည္မထြက္နဲ႔
အဲ့ ႏွာရည္ေတြေရာ မ်က္ရည္ေတြေ႐ာ အခုသုတ္"
*ဟင့္ 😥*
"ဒီမယ္ သားေလး...မား မ်က္ႏွာကိုၾကည့္စမ္း
ကေလးလား သားရယ္ မ်က္ေတာင္ေတြစိုရႊဲလို႔
သားကိူ မားေျပာျပထားတယ္ေလ
ဒီတႏွစ္ေကာင္းေကာင္းႀကိဳးစားမွ fanfanေလး နဲ႔အတူ ေက်ာင္းတက္ရမွာ"
"ဟင့္😢...သားသိပါတယ္"
"သားေလးသိရင္ ႀကိဳးစားေလေနာ္
မား သားေလးကိုေနာင္တမရေစခ်င္လို႔ပါကြယ္"
လူမွန္းသိစကတည္းက ေမြးမိခင္ကိုသာ.ခင္တြယ္လာရသည္မို႔ ထင္သည္
သူ႔မားမားစကားေျပာရင္း ငိုသံပါလာသည္ကိုၾကားသည္ႏွင့္ ပုခံုးငွါးေပးတဲ့ အိုဆယ္ေလး
"Aww....ဒီသားအမိႏွစ္ေယာက္နဲ႔ေတာ့ခက္ပါၿပီး
ေတာ္ၿပီ ဝမ္းနဲမေနၾကေတာ့နဲ႔
ညေန fanfan ျပန္လာေတာ့မွတိုင္ပင္ၾကည့္ပါဦးမယ္"
"Oppa ရယ္....sob*
Baek ေလ...hun ေလးကို... baek တုန္းကျဖစ္မွာစိုး..."
"တိတ္စမ္း....byunbaekhyun....
ငါတေယာက္လံုး႐ွိေနတာေတာင္
ညည္းက မယံုၾကည္ဘူးလား"
ထိုင္ေနရာမွ က်ေနာ့္ေ႐ွ႕ဒူးေထာက္ထိုင္ၿပီးတ႐ွံု႔႐ွံု႔ငိုေနေလရဲ႕
"Oppa ကို...baek....ယံုပါတယ္
ဒါ...ဒါေပမဲ့..."
"ဒါေပမဲ့ ဘာျဖစ္လဲ byunbaek ရယ္
ကေလးက်ေနတာပဲ ငိုေနလိုက္တာ
Oppa ကိုေျပာေလ...oppa အနားမွာ႐ွိေနၿပီပဲကို"
"Fanfan ေလးက yeol oppa နဲ႔အရမ္းတူေနတယ္ oppa ရယ္ 😥
အခုေတာ့ၾကင္နာေပမဲ့ ေနာက္ပိုင္း baek လိုပစ္ပယ္ခံရမွာစိုး...."
"ေအာ္ dongseng ေလးရယ္....အတိတ္ေတြထဲက လြတ္ေျမာက္ပါေတာ့....
Oppa ကတိေပးတယ္ေနာ္... မျဖစ္ေစရဘူး
Oppa ကိုယံုပါ..ဟုတ္လား"
