Jak wytresować smoka 3 - Powrót Drago

Rozdział 3.2

Po romantycznym spacerze Śledzik odprowadził Heather pod dom Czkawki i Astrid. Brunetka spojrzała na niego, a jej oczy się zaświeciły. Dłonie Ingermana zaczęły się lekko pocić, więc ukrył je za sobą, zerkając raz po raz na swoje buty.

- Dziękuję za dzisiejszy spacer - powiedziała półszeptem, kładąc dłonie na jego potężnych ramionach.

- Tak, było miło - rzekł jeździec i spojrzał jej w oczy. Dziewczyna zawahała się przez moment, ale po chwili pocałowała blondyna w usta, po czym zniknęła za drzwiami chaty, zostawiając oszołomionego mężczyznę na zewnątrz. Brunetka uśmiechnęła się pod nosem i odwróciła gwałtownie, spostrzegając czwórkę zdziwionych osób. Heather spaliła buraka, a Astrid próbowała powstrzymać się od śmiechu.

- O, Heather! Dobrze, że jesteś - zaczęła życzliwie Valka, udając, iż nic nie widziała, aby zaoszczędzić dziewczynie stresu. - Właśnie mieliśmy jeść kolację.

- Ee... co? A, tak - odpowiedziała szybko i usiadła naprzeciwko Astrid, której rozbawiony wzrok wyprowadzał brunetkę z koncentracji.

- Emm... My się chyba nie znamy - powiedziała siostra Czkawki, która siedziała po prawej stronie ciemnowłosej. - Jestem Lykke, bliźniaczka tego pana - wskazała palcem wodza Berk i podała brunetce rękę z uśmiechem na twarzy.

- Heather - odpowiedziała nieco rozkojarzona zachowaniem blondwłosej przyjaciółki.

Podczas kolacji, przywódczyni Berserków wiele dowiedziała się o Lykke i na odwrót. Dziewczyny znalazły małą niteczkę porozumienia, która pozwoliła im swobodnie ze sobą rozmawiać.

Po kolacji Astrid udała się wraz z Heather na piętro do pokoju, aby w spokoju ze sobą pogadać. Miały mnóstwo rzeczy do opowiedzenia po tak długiej przerwie. Natomiast Czkawka został na dole wraz ze swoją siostrą. Chciał się dowiedzieć czegoś więcej na temat Drago.

*

Słońce chyliło się ku zachodowi, a ona leciała wraz z Burzą na południe. Została im do sprawdzenia jeszcze jedna wyspa. Jeśli nie znajdą na niej tego, czego od roku szukała Lykke, nie będą miały się gdzie podziać.

Przekonanie cioci Åsil i reszty mieszkańców, że smoki są dobre i niegroźne nie było dobrym pomysłem. Wielki wódz, Tyr Wspaniały, niezwłocznie postanowił wygnać dziewczynę z wyspy, uważającją za zdrajcę. Wszyscy jakby zapomnieli o tym, ile dobrego zrobiła Lykke i jak często pomagała innym w potrzebie, nie wspominając nawet o pomysłowych wynalazkach, ułatwiających codzienną pracę. To wszystko poszło w niepamięć jakby za sprawą jakiegoś czaru. Jedynie jej ciocia podarowała swojej wychowance na drogę trochę jedzenia i wody oraz pomodliła się do Thora, aby dał szatynce ochronę lub jakiegoś opiekuna, który czuwałby nad nią cały czas.

Dziewczyna widziała w jej oczach żal i smutek, chociaż starsza kobieta nienawidziła smoków i nie wierzyła w ich łagodną naturę.

Lykke potrząsnęła głową, aby zapomnieć o dręczącym jej myśli wspomnieniu.

- Spójrz, tam jest! - powiedziała do smoczycy, a następnie założyła maskę chroniącą przed wiatrem oraz różnymi opadami i przyspieszyły. Nocna furia leciała tuż nad poziomem morza, a wiatr pędzący wraz z nią rozwiewał wodę na boki. Dzięki czarnemu niebu, które odbijało się od tafli, były nie do wykrycia. Dziewczyna leżała na smoku, by utrzymać aerodynamiczny kształt. Uwielbiała takie szybkie loty.