Wolfstar ~Sirius Black, Remus Lupin~ ✔

Chapter 1 ~ Feelings?

Pov Sirius

Ik weet niet wat er mis is met mij. Elke keer als ik Remus zie begint mijn hart sneller te kloppen, en als hij er niet is mis ik hem. Ik heb een soort kriebels in mijn buik als ik aan hem denk, en dat doe ik vaak.

Nee, het zal toch niet? Ik kan toch niet zegmaar, nee. Het zijn gewoon broederlijke gevoelens, zoals bij James. Ja, dat is het gewoon, Remus is gewoon een goede vriend. Ik moet geen rare dingen in mijn hoofd halen.

Maar ik moet wel altijd blozen als hij er is, en hij heeft zulk leuk haar en zijn ogen, zijn hazelbruine ogen. Oké, stop nu Sirius, houd er mee op. Hij is gewoon een goede vriend en trouwens je bent niet eens gay. Ik val niet eens op jongens, dat weet ik zeker. Denk ik dan.

De deur gaat open en James komt binnen wandelen. "Hey, Padfoot. Kom je zo eten?"vraagt hij. "Ja, ik kom eraan," zeg ik, James knikt en verlaat de kamer weer. Ik spring van mijn bed en kijk nog even in de spiegel om mijn haar te checken.

~*~

Als ik in de great hall kom wil ik in de eerste instantie naast Remus zitten, maar ik ga toch maar naast James zitten. Straks denkt Remus nog dat ik iets voor hem voel, wat niet zo is.

"En Sirius is eindelijk aangekomen," zegt James met een grijns en hij slaat een vriendschappelijke arm om me heen. Peter lacht en Remus staart voor zich uit. Jemig, hij is zo knap. Nee, dat is hij niet!

"Wat is er Moony?"vraag ik, Remus kijkt naar me en word onmiddellijk knalrood. "Niks," zegt hij en hij richt zich op zijn soep. Ik kijk Remus nog een beetje verbaast aan, waarom werd hij rood? Waarschijnlijk omdat hij het warm heeft, ja dat is het, het is hier ook wel warm.

Ik schep ook wat soep in mijn kommetje en begin de soep naar binnen te slurpen. "Het is morgen avond toch weer zo, jeweetwel de tijd van de maand," fluistert James naar ons. "Wat? We zijn toch geen meisjes?"vraagt Peter verbaast. "Nee, dat bedoelt James niet Pete. Hij bedoelt volle maan," zeg ik. Peter zijn ogen worden groot, zijn mond vormt een O. Remus lijkt een beetje wit, ik vind het altijd zo zielig. Dan zit hij helemaal alleen in dat huis, zichelf aan het open krabben. James, Peter en ik zijn bezig met Animagus worden, maar het is ons nog niet gelukt om zonder problemen dier te worden.

We proberen al animagus te worden sinds ons derde jaar. Nu, in ons vijfde jaar, is het nog steeds niet gelukt. Je moet heel veel oefenen en speciale drankjes nemen. We weten wel al welk dier we worden, dat kun je niet zelf beslissen, maar je veranderd in het dier dat het meest bij je past. Via een spreuk zijn we er achter gekomen. Ik word een zwarte hond, Peter een rat en James op zijn beurt een hert.

"Binnenkort kunnen we ons volledig in dieren veranderen," fluister ik naar Remus, hij kijkt me dankbaar aan. "Waarom fluisteren jullie de hele tijd?" mengt iemand zich in ons gesprek, als ik op kijk herken ik Gilderoy Lockhart, een jongen uit Ravenclaw.

Pov Remus

Lockhart mengt zich opeens in ons gesprek, de niewsgierige Ravenclaw vind zichzelf op zijn zachts uitgedrukt heel knap. Hij heeft blond krullend haar en glinsterende ogen, hij vind zijn eigen lach geweldig. Hij vind alles aan zichzelf geweldig, maar dat vind Sirius ook van zichzelf. Oh, Sirius, hij is ook knap. Elke keer als ik aan hem denk of hem zie slaat mijn hart een aantal kloppingen over, ook voel ik altijd het bloed naar mijn hoofd stromen waardoor ik net een tomaat lijk. Waarom moet ik nou altijd blozen?

"Waarom bemoei je je met ons?" vraagt James geïrriteerd. "Nou, ik wou gewoon weten waarom jullie zo geheimzinnig doen. Als er iets is kan ik jullie helpen, jullie weten toch dat ik als twaalfjarige een weerwolf heb verslagen?" James lacht schamper en ik friemel aan mijn mouw, waarom moet hij nou over weerwolven beginnen? "Als je een weerwolf wilt verslaan moet je niet bij ons zijn,'' zegt Sirius boos ''Ga nu maar weg, Lockhart,'' Sirius spuugt Gilderoy's naam zowat uit. Lockhart kijkt iedereen in ons groepje nog een keer aan en loopt dan weg, nou hij stampt eerder.

"Van hem zijn we af," zegt Peter en hij wrijft in zijn handen. "De egoïst, hij vind zichzelf heel wat hè? Nou, ik ben knapper. Als hij dat maar weet, de sukkel," zegt Sirius en hij doopt zijn broodje harthandig in het kommetje soep.

"Het word al laat, het is tijd dat jullie vertrekken naar jullie slaapzalen!" Zegt Dumbeldore vanaf de lerarentafel. De banken worden naar achter geschoven en iedereen loopt luid kletsend weg. Als wij vier ook op staan en naar de deur willen lopen bots ik op tegen een meisje. "Sorry," zegt het roodharige meisje met de felgroene ogen, het meisje draagt de naam: Lily Evans aka James' crush.

"Hey, Evans," zegt James met een grote glimlach, Lily kijkt James met een moordende blik aan en richt zich dan weer op mij. "Morgen gaan we weer studeren hè?"vraagt ze, ik knik. "Wij gaan ook een keer studeren," roept James haar nog na, maar ze is al weggelopen.

"Waarom mag ze jou wel?"vraagt James aan mij. "Ik ben fatsoenlijk. Jullie drie niet," zeg ik en ik loop weg met een verbaaste James achter me.

"Ik ben ook fatsoenlijk!"roept Sirius me nog na, ik glimlach. Nee, Sirius is niet fatsoenlijk, maar hij is wel lief en zorgzaam en... oké, stop hier. Je moet kappen met dat gezeik over hem, het is wel goed geweest.

En trouwens, hij vind mij vast niet leuk.

Maar wat Remus en Sirius niet wisten was dat ze zeker wel het zelfde voor elkaar voelde, maar ze hadden het niet door. De enige die het door had was een zekere Lily, Lily Evans. En Lily wilde er alles aan doen om de twee bij elkaar te krijgen...

~*~
Zo dat was hoofdstuk 1!
Ik weet niet of ik nog meerdere hoofdstukken ga schrijven, want school begint weer, maar als ik genoeg reads en stemmen heb kan ik misschien wat tijd vrij maken. Zelf wil ik ook graag verder schrijven, maar ik garandeer niks.