Suga- bad boy o niewyparzonym języku. Niemiły, niekulturalny, szczery do bólu. To jest prawdziwy Min Yoongi.
Bohaterką opowieści jesteś... Ty!
Czy nie grzeczny chłopak potrafi się zmienić?
*występują wulgaryzmy i sceny +18*
~Okładkę wykonała korkoc...
- To nie ja pierwsza wciągnęłam w to innych- mruknęłaś.
- Chciałem żebyś była zazdrosna- wydobył wreszcie z siebie.
- I ci się udało... Kiedy patrzę jak ta cala prześliczna Ryu Jin patrz na ciebie to- przerwały ci usta Sugi.
Oddałaś się pocałunkowi. Chłopak całował cie namiętnie, a jego dłonie zalazły się na twoich biodrach. Podniósł cie zmuszając być oplotła się wokół niego. Przeszedł kawałek i posadził cie na stole. Chwilę później oderwał się od ciebie.
- Nie ważne jakby na mnie patrzyła, ja nie spojrzę na nią tak jak na ciebie -wyszeptał w twoje wargi. Był taki poważny.
- Ale ona jest kurewsko ładna- jęknęłaś.
- Nie tak kurewsko jak ty jasne?- zapytał, a ty pokiwałaś głową. - Proszę, nie flirtuj tak więcej na moich oczach z Jiminem- jęknął zamykając oczy.
- Ty tez tego nie rób z Ryu Jin- odpowiedziałaś. Chłopak na znak zgody pocałował cie, a ty odwzajemniłaś pocałunek również się zgadzając.
- O której wracamy?- zapytałaś mężczyznę.
- A co to za różnica?- odpowiedział.
- Taka, że chce odjechać do domu po jeszcze jakieś rzeczy, bo pan zbieraj się szybko zapomniał mi powiedzieć, ze mam u was mieszkać dwa tygodnie- powiedziałaś na jednym tchu.
- Okej rozumiem, tylko się nie denerwuj - cmoknął twój nos. - Wybacz, ale jeszcze sobie tu posiedzisz- mruknął patrząc na zegarek. - Wrócę was odebrać, muszę się przespać- wyszedł spomiędzy twoich nóg.
- Jak to?- zapytałaś zdziwiona i zeskoczyłaś ze stołu.
- Cóż, załatwiłem tą sprawę... - mruknął drapiąc się po karku.
- Nie było żadnej sprawy, prawda?- przerwałaś mu.
- Tak właściwie to... Sam ja znalazłem- westchnął.
- Po co? Nie mów, że Jimin rano miał rację. I co teraz nagle znikniesz kiedy ja mam tutaj jeszcze spędzić kilka godzin?- oburzyłaś się.
- Teraz się denerwujesz o to, że cie kontroluje czy jednak o to, że odpuszczam?- zapytał nie dowierzając.
- O oba!- krzyknęłaś zła.
On chyba nie ma pojęcia jak się kłócić z kobietą.
Podszedł do ciebie i złapał twoje dłonie.
- Ufam ci - powiedział ci w oczy i pocałował twoje czoło.
Momentalnie cala złość zeszła z ciebie. Jednak działał na ciebie uspokajająco. Najpierw cholernie denerwował, a potem uspokajał.
- Nie możesz przespać się w garderobie?- zapytałaś zrezygnowana.
- Wolę moje wygodne łóżko- odparł.
- A ja chce mieć pewność, ze po mnie przyjedziesz- mruknęłaś.
- Przyjadę. Odwieziemy chłopaków, a potem pojedziemy do ciebie i zabierzemy jeszcze więcej twoich rzeczy- zapewnił.
- Czyżby przeszkadzały ci moje ubrania?- zapytałaś wyszukując się w jego wypowiedzi nuty narzekania.
- Dopóki nie bałaganisz jest w porządku- powiedział.
- Tylko byś powiedział... - przerwałaś i walnęłaś go w ranie.
- A to za co?- zapytał udając ze go to zabolało.
- Profilaktycznie na twoją głupotę- uśmiechnęłaś się słodko.
- Na mnie działa co innego- mruknął uśmiechając się pewnie.
- Niby co?- parsknęłaś śmiechem.
- Ty w moim łóżku- wyjawił oblizując wargi.
Przełknęłaś ślinę i zagryzłaś wargę.
- Masz wybujałą fantazje - powiedziałaś szybko chcąc odwrócić uwagę od twoich wypieków na twarzy.
- Och kochanie ja tylko stwierdzam fakty- zacmokał.
- Jakie fakty?- udawałaś, że nic nie wiesz, natomiast twoje policzki stały się jeszcze bardziej czerwone.
- Nie pamiętasz jak jęczałaś i wiłaś się pod moim dotykiem?- powiedział niskim, seksownym głosem.
- Nie pamiętam, żeby to było w twoim łóżku- odegrałaś się. To była ostatnia deska ratunku.
- Czepiasz się szczegółów- mruknął.
- A to właśnie one sprawiają że życie jest piękne- uśmiechnęłaś się.
- Nie w każdym miejscu- powiedział
- Czyżby?- zapytałaś
- Kiedy będziesz napalona nie będzie dla ciebie miało znaczenia gdzie zaraz zostaniesz przelecona- mruknął.
- Po pierwsze nigdy nie zostanę " przelecona" jak to nazwałeś. Ja się kocham, mogę i ostro ale nadal kocham. A po drugie jako nigdy nikt mnie aż tak nie podniecił- wzruszyłaś ramionami.
- Doprowadzę cie do takiego stanu - uśmiech na się pewnie.
- Powodzenia Yoongi- poklepałaś jego klatkę piersiowa i ruszyłaś do drzwi.
- Są zamknięte- przypomniał ci.
Wyciągnęłaś rękę razem z znajdującym się w niej kluczem.
- Nigdy nie lekceważ kobiety- uśmiechnęłaś się zwycięsko i wyszłaś z pokoju.
