Jongin ဧည့္ခန္းထဲမွာ ထိုင္ေနရင္း
အခန္းထဲက အသံေတြကို မၾကားတခ်က္
ၾကားတခ်က္......
Hannie က အသံႏွိမ့္ ေျပာေနတာဆိုေပမဲ့
အိမ္ထဲမွာက တိတ္ဆိတ္ေနေတာ့
တခ်က္တခ်က္ သူ ေျပာတာေတြကို
ၾကားေနရတယ္......
သူ႔လူႀကီး ျပန္ေျပာေနတာေတြ ကိုေရာေပါ့.....

"ကေလး.....စာေမးပြဲက သဘက္ခါေနာ္
စာေတြ ရၿပီလား"

"အင္း.....ရပါၿပီ"

သူက ႀကိဳးစားၿပီး စာက်က္ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ
ခင္ဗ်ားက ဖုန္းဆက္ၿပီး အခ်ိန္ျဖဳန္းပစ္ေနတယ္
မထင္ဘူးလား.....Oh Sehun ရယ္

"ဘယ္ေတာ့ ျပန္လာမွာလဲ....လူႀကီး"

"ထင္ထားတာထက္ ပိုၾကာမယ္.....baby
ဒီမွာက ျပႆနာတက္ေနေတာ့
ကိုယ္တို႔ေတြ ေဆြးေႏြးေနရတာ
မၿပီးေသးဘူး ျဖစ္ေနတယ္"

အမွန္ဆို Oh Sehun ခင္ဗ်ားက
အနားမွာ ရွိေနေပးသင့္တာေလ.....
Ahh.....မေတြးသင့္တာေတြ
က်ေနာ္ ဘယ္တုန္းက ဒီေလာက္ထိ
အတၱႀကီးမိသြားပါလိမ့္.....
ကိုယ့္ အေတြးေတြ ကိုယ့္ဘာသာေတာင္
ျပန္လန္႔လာရတယ္.....

"Ting....Tong"

"ခဏ....လူႀကီး
Soo ေရာက္လာတာ ထင္တယ္
တံခါး သြားဖြင့္ေပးလိုက္ဦးမယ္....."

အခန္းထဲကေန Luhan ထြက္လာမယ္ဆိုတာ
ၾကားေတာ့ Jongin တံခါး ထဖြင့္ေပးလိုက္တယ္......
သူတို႔ ဖုန္းေျပာေနတာ မပ်က္သြားေစခ်င္တဲ့
ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ပါေလ.....

Do Soo က အိမ္ထဲ ဝင္အလာ
Hannie က လက္တဖက္ထဲမွာ
ဖုန္းကို ကိုင္ထားလို႔ အခန္းထဲက
ထြက္လာတယ္.....

"ဟင္....Xiao Lu
ဘယ္သူ တံခါးဖြင့္ေပးလိုက္တာလဲ
တစ္ေယာက္ေယာက္ ေရာက္ေနေသးတာလား"

ဖုန္းထဲကေန သူ႔လူႀကီးရဲ႕ အသံကို
ၾကားလိုက္ရမွ Jongin ရင္ေတြ
ထိတ္ျဖာသြားတယ္......
သူ မလုပ္ေပးပဲ ေနလိုက္သင့္တာမလား.....

စိုးရိမ္ေနတာထက္ စိတ္ပ်က္သလို
အၾကည့္ေတြက က်ေနာ့္ဆီ ေရာက္လာတယ္.....

"Jongin ေရာက္ေနတာ.....လူႀကီး"

"ေအာ္......အာ့ဆို ဖုန္းခ်လိုက္ေတာ့မယ္ေလ
ကေလးတို႔ လုပ္စရာရွိတာ လုပ္ၾကေတာ့"

"ဟင္.....ဖုန္းေျပာတာ ခဏေလး ရွိေသးတာကို"

"ကေလးက ကေလးကို စိုးရိမ္လို႔
ေရာက္လာတဲ့လူေတြကို အားနာစရာ
ျဖစ္ေအာင္ လုပ္မလို႔လား....."

•~ ENDLESS ~•Where stories live. Discover now