GREEN VAR UNIVERSITY (ON-GOING)

CHAPTER 27_NTC_

Pag may typos kayo nakita. Sorry nalang. HEHEHEHE!!! Enjoy reading!

--*Zairalene*

-----

Chapter 27: NTC

Masama parin ang pakiramdam ko. Hindi ko maimulat ang mga mata ko. Nasisilaw ako masyado. Nasaan ba ako? Ang naalala ko lang ay bigla lang ako nawalan ng malay. Hindi ko alam kung nasaan ako nun?

Nakarinig ako bigla ng boses. Pamilyar saakin ang boses na yun. Gusto ko imulat ang mga mata ko. Pero hindi ko kaya. Sino ba kasi ang maingay na yun?

"Shaira! Parang-awa mo na. Gumising ka na."

Wait. Si mienna ata ang nag sasalita?

Bigla bigla ako umupo sa hinihigaan ko. Pero napahawak ako bigla sa ulo ko. Bigla ako nahilo, nabigla ata ako sa pagkaupo ko.

"Shaira. Ok ka lang ba?" Tanong ni pauleen. Mukha ba akong ok? Sa ganitong palagay ko?

"Shaira!!!" Bigla bigla lang ako yinakap ni mienna. Gosh! Masakit parin ang ulo ko. Parang babagsak uli ako sa tindi ng sakit.

"Mi-mie-mienna." Ang tanging lumabas sa bibig ko. Mahaba sana sasabihin ko pero hindi ko kinaya.

"Mienna! Tama na yan. Hindi mo ba nakikita ang itsura ni shaira sa ginagawa mo ngayon?" Pagrereklamo ni kara.

Tinanggal ni mienna ang pag-kakaakap saakin. "So-sorry" nginitian lang siya ni kara. Ganun na rin ang ginawa ko.

Napahiga uli ako sa kama hanggang sa doon ko lang na-pansin na nasa ospital ako. Well, not actually ospital pero clinic lang ng school namin.

"Nasaan si gerald?" Wait. Bakit ko napatanong yun? Ano meron kay gerald? At bakit ko sya hinahanap?

"He is in the outside" tanging sagot ni leigh.

Patayo palang sana ako. Ng bumukas bigla ang pinto. Oo nga pla, hindi pala ako pwede umalis sa higaan ko.

"Alis muna kami ah?" Pagpapaalam ni mienna. Hanggang sa kami nalang ni gerald ang nandito. Except for the nurse. Umiwas kagad ako ng tingin nung magtama ang tingin namin.

This is ackward.

"Kumain ka muna ng prutas." Sabay inabot ang apple na hiwa hiwa na sa maliliit.

"Ayoko." Walang gana kong sagot.

"Kelangan mo kumain. Hindi ka kasi kumakain ng mga prutas kaya nagkaganyan ka."

Sinamaan ko lang sya ng tingin. Wow! Paano naman niya alam na hindi ako kumakain ng prutas? Eh, nag-ka kamali siya. Kumakain ako, ayoko lang talaga ngayon. At bakit ba ako nagrereact ng ganito?

Shet! Naalala ko nanaman ang tungkol sa library.

"Okey." Tumayo na siya at palabas palang ng clinic ay pinigilan ko siya.

What the hell? Bakit ko naman siya pinigilan?

"Kakain na po. Ok na ba?" Sabay kinuha ang apple na inaayawan ko kanina at madiin na kinain ko toh.

Tumingin lang siya ng saglit sa akin. Pero tuloy parin ito lumabas. Fuck? So ganon? Iniwan lang ako dito mag-isa.

Gad! Sumasakit ang tiyan ko. Naalala ko nga pala. Hindi nga pala ako kumain ng breakfast. At malapit lapit na rin pala maglunch. Ilang oras na ba ako nandito?

Nilibot ko ng aking mga mata ang nurse namin.

"Nurse. Ja?" Tawag ko.

"Yes? Saglit lang nak!" Nasa puro gamutan ata si nurse. Ja. 'Nak' nga pala ang tawag saamin mga patiente. Kaya 'nak' ang tawag dahil na-miss na niya daw tumawag ng 'nak' dahil nawalan kasi siyang ng anak si Fea nung apat na gulang palang ito.

Nawala siya nung namamalengke silang dalawa. Hanggang sa sinabi ni nurse. Ja na dyaan ka lang at wag kang lalayo dahil kukuha kasi si nurse. Ja ng mga gulay at prutas. Pero pagka-kita niya ay wala na ito sa tabi niya. Tawag sya ng tawag at paikot ikot na sa buong palengke. Pero hindi niya parin ito nahanap. Nawalan raw siya ng dalawang anak. Pero ayaw niya raw ikwento o sabihin man lang ang pangalan na iyun.

Kinuwento ito saakin nung nasa clinic ako last grade 7.

"Bakit po ms. Shaira?" Nandito na pala siya. Wait, kanina pa ba siya nan dito?

"Kanina ka pa po ba nandito?"

"Aa-ah! Hindi naman po! Ano po ba kailangan niyo?"

Wait, ano nga ba kailangan ko?

"Amm..ahh" ang tanging lumalabas sa bibig ko. Habang ako'y nagiisip.

"Take your time ms.shaira"

Ah! Naalala ko na! Yan lang pala ang kailangan sabihin na magic words eh. Para matandaan ko. Napatawa ako sa iniisip ko.

"Sorry nurse. Ja!" Napahalakhak na ako ng malakas hanggang sa gulat ako bumukas ang pinto.

"Ako na bahala dyan sa babaita na yan. Pagpasensyahan niyo lang yan. Tumama ata ang ulo netoh kung saan eh? Sorry nurse. Ja. Ako na bahala sa baliw na babaeng ito."

Napataas ako ng isang kilay. Bakit nandito si kenneth? Nanaman? Ha? Tumango si nurse. Ja at bumalik sa kanyang ginagawa.

"Teka lang ah. Kukuha lang ako ng gamot para mawala na yang baliw sa katawan mo." Sabay tumawa. Patayo palang sana sya. Ng hinawakan ko kagad ang kamay niya. At umupo hanggang sa nasakin na ang kanyang tainga.

"Why the fucking are you here? Mr. Kenneth Bentillia?"

"Shaira. Masakit ang ginagawa mo. Bitawan mo ako at magpapaliwanag ako." Binitawan ko sya at masama parin ang tingin ko sa kanya.

"Sabi ko na nga ba eh, may tumamang kabaliwan sa katawan mo" Sasapakin ko na sana siya ng tinakpan niya ang muka niya gamit dalawang kamay.

"Oo na! Sorry na! Hahaha!!! Magpapaliwanag na po!"

Kumalma ako at inayos ang buhok ko.

"Pinapasend ako ng boyfi mo dito. Kaingit nga eh. Boyfi mo na siya? Siya pa naman ang kaaway ko nung pinatigil mo kami dati. Naalala ko pa yung ara--PUTEK!" Napatayo siya sa kama ko at lumayo.

Masasapak ko na sana kasi toh pero buti nalang lumayo siya.

"Ano sabi mo?" Madiin ko na tanong.

"Boyfi mo! Si Gerald! Pinapasend ako dito para lang alagaan ka!" Tapos tinaasan niya ako ng isang kilay.

Napatulala lang ako sa sinabi niya.

Gosh! Anong kalokohan nanaman ito? Gutom na nga ako, nasa clinic na nga ako. Dadagdag pa yang kalokohan na yan?

What?!

-----

Solving for mystery cases? Malapit lapit na talaga ito ma-published.

Title: ALONE
Genre: MYSTERY/THRILLER

--*Zairalene*