Vluchtten #2 {Voltooid}

The real end

Jade p.o.v. (11)

Ik zuchtte. Ik had mijn netste jurk aangedaan, zoals altijd, als er iemand kwam die iemand ging adopteren. Ik was elf jaar en ik haatte het om die jurk aan te doen. 'Kom Jade!' zei Noah enthousiast. Noah was mijn beste vriend. Hij pakte mijn hand en we renden samen naar de zaal.

Twee jongens liepen de zaal in. Ik zag al gelijk afkeurende blikken... Ik zuchtte en Noah liet mijn hand los. 'Zijn ze gay?' vroeg hij fluisterend. Ik haalde mijn schouders op. 'Misschien zijn het gewoon vrienden,' zei ik. Noah knikte. Nora -de bitch- draaide zich naar ons toe en zei:' Ik hoop vrienden... Alleen al zijn ze gay, ze zullen toch mij willen.' Ik rolde met mijn ogen en zei:' Nora, luister nou maar gewoon.' Nora draaide haar rug naar ons toe en Mevrouw Smith begonnen te vertellen.

'Nou... Dit zijn Link en Joost en zei gaan vandaag even rondkijken. Dus blijf gewoon jezelf en let niet te veel op ze...' zei Mevrouw Smith. We knikten en de meesten liepen de zaal uit. Ik, Noah, Nora en nog twee jongens bleven in de zaal. In de zaal staan twee boekenkasten. Een banken en drie stoelen stonden om de brandende open haard. Ik en Alisha pakten een boek en gingen op de bank zitten. We deden alsof we lazen, alleen eigenlijk luisterden we de gesprekken van Joost, Link en de drie andere kinderen af.
'Dus... Zijn jullie gay?' vroeg Joris... Hij was 9 jaar, had licht blond haar dat in een kuif zat. Joost en Link knikten. Ik keek over mijn boek naar Nora die afkeurend naar de grond keek. 'Hebben jullie er iets op tegen?' vroeg Joost. 'Nee, natuurlijk niet!' zei Nora met de meest neppe glimlach die ik ooit had gezien.
'Hoe heten jullie eigenlijk?' vroeg Link. Joost liep naar mij en Noah toe en begon een gesprek met ons aan

'Hey,' begon hij. 'Goedemorgen meneer Bouhof,' zeiden ik en Noah in koor. We moesten altijd beleefd blijven. 'Noem me maar gewoon Joost hoor,' zei Joost. 'Hoe heten jullie?' vroeg hij. 'Dat is Noah en ik ben Jade,' mompelde ik. Joost knikte, alleen ik had het gevoel dat hij het niet goed had verstaan. 'Joost, ga je mee?' vroeg Link die naar ons toe liep en Joost zijn hand pakte. Joost liep samen met Link weg.

Weken gingen voorbij en zoals altijd had Mevrouw Smith de pik op Noah. Zijn armen zaten onder blauwe plekken en hij zat stil op bed. Ik ging naast hem zitten en legde een hand op zijn been. Hij kreunde en ik haalde snel mijn hand weg. 'Kom! Ze gaan bekend maken wie ze gaan adopteren!' schreeuwde Nora die de kamer binnen rende. Ik zuchtte en liep samen met Noah naar de zaal.

'Ze hebben gekozen voor een meisje... Dus dat is pech voor de jongens,' zei Mevrouw Smith. Ik zag de jongens neergeslagen naar beneden kijken. Noah keek verdrietig naar beneden. 'Jade, jij mag je spullen pakken en met deze twee heren meegaan.' Ik was even verbaasd, toen alle jaloerse blikken naar mij gericht waren. Ze konden mij toch niet kiezen? Ik keek naar Noah die op instorten stond. Ik knikte en liep samen met Noah naar mijn kamer. Hij begon te huilen. Dit was de eerste keer dat ik dat hem zag doen... Ik omarmde hem. 'We moeten afscheid nemen...' zei ik zachtjes. Noah knikte en zei:' We houden toch nog wel contact?' 'Tuurlijk!' Ik liet hem los en duwde hem op mijn bed. We begonnen te praten, terwijl ik mijn koffer aan het inpakken was.

'Dus u weet zeker dat u dit kreng wilt meenemen? We hebben betere kinderen hoor,' zei Mevrouw Smith. Ik stond naast Joost met mijn koffer. Joost negeerde haar en zei:' We hebben alle papieren ingeleverd toch?' Mevrouw Smith knikte en was duidelijk niet blij dat Joost haar zo behandelde. 'Heb je afscheid genomen van je vrienden?' vroeg Joost. Ik knikte en keek naar Noah die lachend met tranen in zijn ogen tegen de muur stond. Ik kreeg zelf ook tranen in mijn ogen en vroeg:' Kunnen we gaan?' Link knikte en pakte mijn koffer. Ik zwaaide naar Noah en liep met Link en Joost mee.

'We hebben twee kamers waaruit je kan kiezen,' zei Link. Hij leidde me naar boven waar ook de badkamer en de kamer van Joost en Link was. De eerste kamer had een schuine muur. Onder die muur zaten de kasten waar mijn kleding in kon. (Foto bovenaan) De muren waren licht grijs en het bed en het bureau waren wit. Er waren planten. Op de muur met de boekenplanken stonden leesboeken en schoolboeken. 'Waar ga ik naar school?' vroeg ik aan Link. 'De school die hier ongeveer vijf minuten fietsen vandaan is. De school heet Het Kompas ofzo,' zei Link. Ik knikte en keek naar de andere kamer. Die had dezelfde schuine muur, kast idee. Alleen deze kamer was donker blauw. Het bureau was donker bruin en het bed was zwart. Er stonden ook boekenplanken met schoolboeken en leesboeken. Ik wist gelijk wel kamer ik wilde. 'Mag ik deze kamer?' vroeg ik terwijl ik de donkerblauwe kamer in liep. Link knikte en zei:' Ja, natuurlijk!' hij pakte mijn koffer en legde het in mijn kamer. 'Leg je spullen maar neer op de plek waar je wil. Tot straks,' zei Link. Ik knikte en begon mijn spullen in te richten.