Issues

022 {Rosalie}

'Goedemorgen schoonheid' Josh drukte een kus op mijn wang en kwam tegenover mij zitten. 'Goedemorgen' zei ik terug. Ik glimlachte zwakjes en focuste mij daarna weer op mijn ontbijtje. Yoghurt, alweer. Ik begon er ondertussen aan te wennen om yoghurt te eten, dat scheelde. Nog 2 dagen te gaan, morgenavond zou ik terug vertrekken naar huis. Ik zag er tegen op om naar huis te gaan, ik had het hier echt naar mijn zin met iedereen. Met een harde klap zette ik het lege bakje yoghurt op de tafel en Josh keek mij vragend aan. 'Leeg?' vroeg hij grijnzend. Ik knikte en keek om mij heen. De woonkamer was leeg, wat best apart was voor een ochtend hier. Het was gisteravond laat geworden, daar zou het wel aanliggen. Het was een superavond, vooral nadat Jackson de club had verlaten. Mason en Jayden hadden hem naar buiten begeleid en daarna was hij niet meer terug gekomen. Vannacht had ik de nacht doorgebracht met Josh, er was gelukkig niks gebeurd behalve zoenen. 'Waarom kan ik jou nooit peilen?' Josh schoof naar mij toe en trok mij tegen zich aan. 'De ene keer laat je mij liefde voelen, de andere keer ben je weer afstandelijk en laat je mij voelen dat je mij niet wilt' ging Josh verder, 'Ik weet wat je gister hebt gezegd maar ik wil een antwoord Rose. Het programma is bijna afgelopen en ik wil weten waar ik aan toe ben'. Ik zweeg. Ik wist niet wat ik wou. Ik vond hem superleuk maar iets van binnen hield mij tegen. Ik kon niks met hem beginnen als ik dit gevoel heb, het was niet goed. 'Josh, ik vind je echt superleuk' zei ik zachtjes, 'Je moet me alleen begrijpen dat ik even de tijd nodig heb'. Josh knikte en liet mij los. 'Ik zie je straks' zei hij zuchtend. Hij stond op en liep de woonkamer uit. Ik zuchtte en sloot mijn ogen. Waarom deed ik dit? Dit voelde al helemaal slecht. 'Goedemorgennn' Geschrokken opende ik mijn ogen en zag Hunter voor mij zitten met een bak yoghurt. 'Verdomme, je liet me schrikken' lachte ik, 'Hoe voel je je deze ochtend?'. 'Geweldig' antwoordde Hunter sarcastisch, 'Het lijkt wel alsof er een kaboutertje in mijn hoofd de hele boel aan het verbouwen is'. Ik lachte en knikte. 'Same' zei ik. 'Wat was dat gister met Jackson?' Vroeg Hunter, 'Wat is er überhaupt tussen jullie gebeurd?'. Ik begon hem alles te vertellen, over hoe ik zijn telefoontje had gehoord, zijn afstandelijkheid, de avond in de club en over gister. Hunter zuchtte en schudde zijn hoofd. 'Die jongen is gevaarlijk' zei hij, 'Moet je niet eens willen om daar aan te beginnen'. Ik knikte, Hunter had gelijk.

'Kan je het geloven? Morgen ben je alweer weg' Lilia zuchtte en ik knikte. 'Ik wil nog helemaal niet gaan' zei ik zuchtend. Alles was zo normaal geworden, ik was zelfs gewend aan de camera's die elke dag om ons heen hingen. 'Ik ook niet, ik hoop echt dat we vriendinnen blijven' zei Lilia. 'Vast wel toch' zei ik glimlachend. 'Hey guys' Hope liet zich bij ons op het bankje zakken en keek om zich heen. 'Joo' zei ik. Ik keek naar Josh die in de verte liep samen met Lizzy. Ze leken elkaar al langer te kennen maar beide ontkende ze het. 'Josh en Lizzy he?' Vroeg ik. 'Er is iets tussen die twee maar ik kan het niet plaatsen' zei Hope, 'Niks met liefde ofzo, maar vriendschappelijk'. Lilia haalde haar schouders op. 'Ze komen eerder over als bevriende exen' zei Lilia, 'Tenminste, de manier dat Lizzy naar jullie kijkt'. Ik haalde mijn schouders op. 'Ik heb het Josh wel eens gevraagd maar hij ontkent alles' zei ik. 'Hoe zit het nou tussen jullie?' Vroeg Lilia, 'Jullie zijn behoorlijk close'. 'Close, zeg maar rustig samen' lachte Hope. 'Hij ziet het zitten maar ik twijfel' zei ik. Ik staarde naar de grond. 'En ik weet waarom, damn' zei Lilia, 'Damn, die jongen weet echt niet van ophouden'. Er klonk verbazing in haar stem en ik keek op. Verderop was een onbekende auto gestopt en een jongen sprong eruit. Hij droeg een leer jasje met daaronder een wit shirt en een zwarte broek. In zijn handen had hij een bos rode rozen en in een rap tempo kwam hij op ons afgelopen. Zijn helderblauwe ogen ontmoette de mijne en een grote grijns ontstond op zijn gezicht. Mijn hartslag versnelde zich en ik stond op. Hij knielde voor mij neer en stak de bloemen naar hem uit. 'Lieve Rosalie, hierbij smeek ik je om mij te vergeven' zei hij. Ik nam de bloemen aan en keek naar Josh die mijn kant op kwam lopen. 'Hmm' zei ik twijfelend. Met een grote grijns keek ik Jackson aan en schudde mijn hoofd. 'Je bent verstoord' lachte ik. Hij stond op en sloeg zijn armen om mij heen. 'Is dat een ja?' Vroeg hij. 'Je hebt heel wat uit te leggen' zei ik. Jackson knikte en keek achter zich. Een van de jongens die bij de auto stond zwaaide gehaast. 'Sorry babe, maar ik moet gaan' zei hij, 'Ik bel je?'. Jackson drukte zijn lippen kort op de mijne en zette het daarna op rennen. Een groep bewakers renden op hem af en hij deed zijn best om ze te ontwijken. Hij stak zijn duim naar mij op en ik schoot in de lach. Ik keek toe hoe een bewaker hem greep en zijn collega's hem snel ter hulp schoten. 'Jammer weer' lachte Hope. 'Scheelt dat je je bloemen wel hebt' zei Lilia. Ik schoot opnieuw in de lach en keek naar de bos rozen. Ik werd gek van die jongen.