Issues

017 {Rosalie}

'Wie het eerst in het water ligt!' Gilde Tess uit. Ze rende langs mij heen het water in en gilde het uit. 'Oh my god, niet zo snel!' Riep ik haar na. Lachend trok ik mijn jurkje over mijn hoofd heen en fatsoeneerde mijn bikini. Zo snel ik kon rende ik achter Tess aan, het koude water in. Ik was gelukkig niet de laatste, Lilia en Lizzy waren nog aan het sukkelen met uitkleden. 'Dit is zo koud!' Gilde Hope uit. We hadden besloten om vandaag een dagje zonder de jongens door te brengen, een dagje rust. 'Dit is toch niet te doen!' Riep Anne. Lizzy was uiteindelijk de laatste die in het water lag en Tess schoot op haar af om haar onder te dompelen. Iedereen lachten en we keken de kring rond. 'En zijn we al wat verbeterd?' Vroeg Anne die de kring rond keek. We hadden nog een korte tijd over jammer genoeg. Lizzy knikte en glimlachte. Ze was het nichtje van Jayden en ook lid van de maffiafamilie. Een pittige tante met een groot agressieprobleem. 'Ik kan mijn woede beter beheren' zei Lizzy grijnzend, 'Toch Anne?'. Anne knikte zelfverzekerd. 'We hebben samen trainingen gehad' zei Anne, 'Ik ben er een stuk zelfverzekerder van geworden, echt super bedankt'. We waren alweer in ons laatste weekje beland jammer genoeg. De tijd vloog als je het leuk had. Ik had veel geleerd de afgelopen dagen, samen met Josh bracht ik dagelijks tijd door in een afkickkliniek om gesprekken te voeren met de leiders, dokters en een aantal meisjes die daar zaten. Het hielp mij in zien dat ik slecht bezig ben geweest maar dat was mij überhaupt wel duidelijk. Dagelijks bracht ik een bezoekje aan Joy die hard achteruit ging. Ik was blij dat we het weer goed hadden gepraat, ze is en blijft een belangrijk persoon in mijn leven. Iedereen die hier was ging hard vooruit met verbeteringen. De verlegen Hope was veranderd in een leuke zelfverzekerde meid, Hunter begon eindelijk in te zien dat hij een leuke jongen was, Anne was een stuk zelfverzekerder geworden en had het gevoel gekregen dat ze er niet alleen voorstond en ook Tess was superzelfverzekerd geworden. Het was leuk om te zien hoe iedereen veranderd was en dat in een maand tijd. Afgelopen dagen had ik Jackson niet meer gesproken, hij leek steeds meer tijd door te brengen met Lizzy. Deed het mij pijn? Diep van binnen wel. 'Wat ben je stil!' Tess spetterde wat water naar mij toe en met een vies gezicht keek ik haar aan. 'Vetzak' lachte ik. Ik spetterde terug en keek om. De groep met jongens kwam aanlopen en rende rechtstreeks het water in. 'Vanavond hebben we een nieuwe opdracht!' Riep Jayden uit. Een nieuwe opdracht? Dat klonk goed.

Samen met Jackson zat ik in de auto ergens naar toe. De hele rit was het stil, ernstig stil. De opdracht werd pas ter plaatse bekend gemaakt, dat scheelde weer. Ik hoopte op iets simpels, iets waarmee ik niet veel met hem hoefde te praten. Ik voelde hoe de auto tot stilstand kwam en mijn handen schoten naar de blinddoek. Snel knoopte ik hem af en keek om mij heen. We stonden voor een club, iets wat ik totaal niet verwacht had. 'Verdomme!' Jackson gaf een harde klap tegen de zijkant van de auto en kreunde hard. 'Wat?' Vroeg ik. Geërgerd keek ik hem aan en hij zweeg. De deur schoof open en ik stapte als eerste uit. Jackson volgde mij met tegenzin en met een grote grijns op zijn gezicht wachtte Michel ons op. 'Goedenavond' begon hij, 'Vanavond neemt Jackson jou mee in zijn wereld, Rosalie. Hij zal jou alles laten zien van zijn verborgen geheim. Enjoy'. Michel verdween in de auto en Jackson liep voor mij uit naar binnen. Ik volgde hem wat onzeker. Ik was hier zo niet opgekleed. Ik droeg een strak zwart jurkje met daaronder teenslippers. Mijn blonde haar zat warrig door het zwemmen van vanmiddag en make-up droeg ik amper. Jackson hield de deur naar binnen voor mij open en liet mij voor hem naar binnen. 'Bestel wat te drinken, ik kom straks' zei hij bot. Hij duwde mij naar de drukke bar toe en met een diepe zucht liet ik mij zakken op een barkruk. 'Hey pretty, wat kan ik voor je doen?' De barman keek mij grijnzend aan. 'Bacardi Cola graag' zei ik, 'Dubbele Bacardi, niet zo'n lullig shotje'. 'Komt eraan' grijnsde de barman. Ik keek om mij heen. Het was hier verrekt mooi, alles was modern ingericht en het had zelfs een luxe uitstraling. Heel wat anders dan de clubs die ik thuis gewend was. De meisjes die hier rond liepen was ik alleen wat minder over te spreken. Ze zagen er sletterig uit met amper kleren op hun lichaam. Het zou allemaal wel, ik ging er niet over klagen. 'Alsjeblieft' zei de barman. Hij schoof mij mijn Bacardi cola toe en ik bedankte hem. 'Zet maar op mijn rekening' zei Jackson tegen hem. Hij legde kort zijn hand op mijn schouder en liep daarna weer verder. Hij was duidelijk bekend hier, dat kon je zien aan de manier hoe iedereen naar hem keek. 'Hoe heb je Jackson leren kennen?' Vroeg de barman uitdagend. 'Oh gewoon' zei ik, 'Doet dat er toe?'. De barman schudde zijn hoofd en beet op zijn lip. 'Ik wil gewoon niet dat zo'n mooi meisje als jou pijn gedaan wordt' zei hij. Ik lachte en schudde mijn hoofd. 'Geloof me, dat gaat niet gebeuren' zei ik knipogend. Na een tijdje gepraat te hebben met de barman die zich voorstelde als Steve, vloog de avond voorbij. Ondertussen had ik Jackson met verschillende meisjes gezien. Van binnen deed het pijn maar ik deed mijn best om het te negeren. 'Werk je voor Jackson?' Een hand rustte op mijn schouder en ik keek om. Een jongen glimlachte naar mij en ik schudde mijn hoofd. 'Wat zou ik moeten doen dan?' Vroeg ik. Steve gebaarde naar de jongen die vervolgens wegliep. 'Vergeet het' zei Steve. Ik zag hoe Jackson naar mij toe kwam lopen en ik wendde mijn blik af. 'Kom' zei hij. Jackson greep mij vast en nam mij mee. We kwamen op een buitenplaatsje terecht waar niemand te bekennen was. 'Wat is dit?' Vroeg ik. Woest keek ik hem aan en hij schudde zijn hoofd. 'Waar ben je überhaupt mee bezig?' Vroeg ik. 'Maak het niet moeilijker dan het al is Rose' riep Jackson uit, 'Neem je afstand van mij! Wees verstandig'. In zijn ogen was wanhoop te zien, ik viel er stil van. 'Probeer je dat voor elkaar te krijgen? Ik haat je Jackson!' Riep ik uit. Ik wou mij omdraaien om weg te lopen maar Jackson greep mij vast. Hij trok mij naar zich toe en zijn zachte lippen raakten de mijne. Hij probeerde mij teder te zoenen maar geschrokken draaide ik hem van mij weg. 'We kunnen niet samen zijn Rose' zei Jackson zachtjes, 'Ik ben om je gaan geven, ik ben van je gaan houden maar het kan gewoon niet. Ik ben geen goede jongen voor je, ik heb een bedrijf waar jij niks van af wil weten. Ik heb jongens voor mij werken waar jij niet van af wil weten. Het is beter zo Rose'. In zijn ogen waren tranen te zien en ook mijn ogen waren vol met water gelopen. Ik schudde mijn hoofd en duwde hem weg. Zonder nog wat te zeggen rende ik terug naar binnen. Ik waande mezelf een weg door de menigte heen, opzoek naar een uitweg. Al snel vond ik de deur naar buiten en het busje dat mij opwachten. Ik greep de blinddoek uit het mandje en bond het om. "Breng mij terug en heel snel"