Zor Mafya

32 "Şaka mı Bu?"

"Kalp atışlarının ritmi normale döndüğünde,kalbinin ritmini değiştirmek için ben hep orda olacağım"

Dudaklarımız ayrıldığında elini kalbime götürdü.

Ortam sessiz kalınca kalp atışımın sesi odada yankılandı,küçücük oda benim kalbimin sesiyle dolmuştu.İlk önce kulağımda yankılanan ses zamanla Baran'ın da duyacağı hale gelmişti.

-Kalbin...
Dedi.
Kalbin çok hızlı atıyor.

Bende elimi onun kalbine götürdüm.ama o heyecanı hissedemeyip hayal kırıklığına uğramıştım.Baran'ın yüzüne yüzümü asarak baktığım da,

-Ben hissedemiyorum artık orayı senle ilgili değil üzülme.
Dedi.

Kalbindeki elimin üstüne elini koyarak.

"İnsanlar aşkın kalpte hissedildiğini söylerler,oysa ben seni ruhumda hissediyorum.her mutluluğum da her üzüntüm de,her heyecanımda.sanki sadece kalbime değilde benliğime işlemişsin gibi"

-Üzülme Beyza!.
Dedi.

-Üzülmüyorum.

-Ben bir insanın yüzüne sadece beş saniye baksam onun ne hissettiğini anlarım.

-Ama ben anlamıyorum Sen çok zorsun canavar!.
dedim kaşlarımı çatarak.

-Bu yüzden mi beni sevmiyorsun?.

-Bunu da nereden çıkardın?.

-Bu soruyu benim hislerimi düşünmeyerek cevapla.

-Hislerin mi?.

-Sana tüm bu yaptıklarımdan sonra,hala beni seviyor musun,ya da sevebilir misin,diye sormak istiyorum.

-Bilmiyorum.

-Lütfen bağlanmaktan korktuğunu söyleme bana!.
Sesi inanamıyormuşçasına çıktı.

-Bilmiyorum,yeter artık bana soru sorma,kafamı karıştırıyorsun.
Dedim yataktan kalkarak.

Yataktan kalktım ve pencereye doğru ilerledim.stor perdeyi açıp dışarıya baktım.
Bahçedeki lambalar yanıyordu,hafifçe bir rüzgar esti ve ağaçların yaprakları kımıldadı."buradan aşağıya atlayıp kaçabilir miyim bu cevaplardan?" bu sorulardan kurtulsam keşke diye düşündüm.ama yüksekti buradan atlamam halimde kolum, bacağım neyim varsa tüm kemiklerim kırılabilirdi.bunun riskini alamazdım.
Kafamı biraz eğip gökyüzüne baktığımda bu gece ay dolunaydı ve tam pencereye denk gelmişti.yıldızlar da sayılabilecek kadar azdı.belki kayan bir  yıldız görürüm diye gökyüzü'ne baksam da bu gece hiç yıldız kaymayacak gibiydi.
Aniden gelen bir esneme ile ağzımın açılması bir olmuştu elimi ağzıma kapatıp arkamı döndüm.
Baran yatakta telefonla oynuyordu,bir elinde de sigarası vardı.yatağın baş ucundaki komodin de de bir bardak viskisi duruyordu.

-Gömleklerinden birini ödünç alabilir miyim,üstümü değiştirmem lazım.
Dedim.

-Olur dolaptan bak bir şeyler.
Dedi soğuk bir sesle,yüzüme bile bakmayıp gözlerini telefondan ayırmamıştı.

Giyinme odasının içine girip etrafı inceledim.zemin açık renk bir parkeyle döşenmişti.üstünde krem renginde bir halı vardı.odanın köşesinde de beyaz oval bir boy aynası vardı.kıyafetler kışlık ve yazlık diye ayrılmıştı.bir düzen hakimdi.
gömleklerin olduğu dolabın karşısına geçip gömleklere tek tek baktım.
Sanki çok renk varmış gibi,beyaz bir gömlek alıp öne çıkardım.
üstümdeki büstiyer pantolon takımımı çıkarıp Baran'ın gömleğini giydim.kolları büyük olsa da altı kısaydı tam kalçamın altına geliyordu.en azından iç çamaşırımı ve kalçalarımı kapatıyordu.
Kollarını kıvırıp önünü iliklemeye başladım.üstten bir kaç düğme açık bırakmıştım.düğmeleri tek tek kapattıktan sonra boy aynasından kendime baktım.tek bir şey eksikti saçlarımı açmayı unutmuştum.saç tokamı çıkarıp bileğime taktım.ve sonra saçlarımı savurdum etrafa hoş bir şampuan kokusu yayıldı.bu kokuya bayılıyordum.evet her şey tamamdı.
Öğlen banyo etmiştim ve saçlarımı taradıktan sonra kurumadan toplamıştım o yüzden saçlarım hala nemli gibiydi.
Gömlek muhteşem kokuyordu,üzerime giyer giymez koku etrafa yayılmıştı.
Muhtemelen Baran'ın pahalı parfüm kokusuydu,kokusu biraz çikolata gibiydi.
Yerdeki kıyafetlerimi alıp askıya astım sonra da giyinme odasından çıktım.Baran'a baktığımda telefonu bırakmış viski eşliğinde kitap okuyordu.ne okuduğunu tahmin etmek zor olmasa gerek,bir dedektifin cinayetleri araştırıp bulmaya çalışmasıyla ilgili bir kitabtı kendi yaptığı işler yetmezmiş gibi sanırım uzmanından da tüyolar almak istiyor.
Demiştim size psikopat bu adam!.