Odadan çıkarken,
-Beni takip et sana odanı göstereceğim.
Peşine takılıp odaya kadar takip ettim.
Odanın kapısını açıp kapıda bekledi.
-Neyi bekliyorsun,içeri girmeyecek misin?.
İçeri girip etrafa baktım.
-Burayı senin içim tasarlattım,Beğenmediysen istediğin şekilde yaptırırız.
-Gerek yok istemiyorum.
-Hazırlan öyleyse seni salon da bekliyorum.
-Emredersin,ben hiçbir yere gitmek istemiyorum,lütfen beni yalnız bırak.
-Senden rica ettiğimi sanmıyorum,geleceksin!.
-Yeter,sana seninle gelmek, senin yüzünü görmek istemiyorum diyorum neden anlamıyorsun?.
-Bana sesini yükseltme yoksa bu senin için iyi olmaz.
-Ne yaparsın ya anlatsana biraz.
-Benim sevmediğim konuşma tarzıyla konuşma!.
-Nasıl konuşuyorum,beğenemedin mi?.
-Sus!.
-Susmayacağım!.
-Sana sus dedim.
-Sen kimsin ya?.
-Yeter!.
Diyerek bağırdı gözlerini büyütmüştü. elini de yukarı kaldırmıştı vuracak sanmıştım.
Durup öylece baktım.
Gözleri sinirlenince daha da koyulaşmıştı,sanki zaman durmuşçasına öylece kaldık.
O an ona o kadar kötü bakmıştım ki nefret edercesine korkmuyordum.gözlerimde bir gram korku yoktu.
Gözlerini kapatıp açtı ve derin bir nefes aldı.sonra elini indirdi ve bir hışımla kapıyı açıp çarptı gitti.
Kalbim hızlıca çarpıyordu arkasından kapıya doğru gittim ve kapıyı kapatıp kitledim sonrada sırtımı kapıya yasladım,hıçkırıklara boğulunca kendimi yatağın üstüne attım.elim ayağım titriyordu.ağlıyordum o kadar sinirlenmiştim ki sinirden ağlıyordum, çünkü ben sinirimi karşımdakinden çıkaramayınca kendimden çıkarıyordum ve bir sulu göz gibi ağlıyordum.
karakterini anlamadığım çözemediğim tek insandı.hep ben insan sarrafıyım derdim.insanların ne olduğunu bir bakışta anlardım.ama bu adamı çözememiştim adeta dipsiz bir kuyu gibiydi.
Bağdaş kurup öylece oturdum.
O gece hiç dışarı çıkmadım kendimi odama kapattım ağladım,ağladım ve yine ağladım.
Artık gözlerimde yaş kalmamıştı yanaklarımdaki damlalar kuruyunca yanaklarım kırışıp gerilmeye başladı.
Bu şekilde yastığıma sarılıp uyuya kaldım.
Sabah uyandığımda yine dışarı çıkmadım.perdeyi açıp pencereden etrafı izlemeye başladım.
Etrafta çalışanlardan başka kimse yoktu.onun çıktığını görünce uzaktan izlemeye başladım cama doğru baktığında hemen eğildim.
Beni görmesini istemiyordum.
Perdeyi kapatıp kıyafetlerimi değiştirdim.ardından kapı çaldı.
-Beyza hanım Baran bey sizi kahvaltıya çağırıyor.
Dedi bir kadın.
Baran kim?,şöyle bir düşününce o olduğunu anladım.
-Gelmeyeceğimi söyleyin.
Kadın gitti ve bir kaç dakika sonra geri geldi.
-Beyza hanım Baran bey ısrar ediyor.
ESTÁS LEYENDO
Zor Mafya
Ficción GeneralYara ve yarabandı'nın hikayesi , Hayat hiç bu kadar zor olmamıştı, O bir mafya, o delicesine aşık, Aşık olduğu kadar acımasız bir o kadar da karanlık. Ama tek bir hassas noktası vardı beyza. O yer altının ve yer yüzünün hakimi, ...
