Zor Mafya

31: "Misafir"

Ortamın sessizliğini bölen ben oldum.
Çünkü Baran ve o kız hiç konuşmadan birbirlerinin gözlerinin içine bakıyorlardı.
Dudakları kıpırdamasa da gözleriyle konuşuyor gibilerdi.

Ortamı dağıtmaya çalışarak,

-Siz tanışıyor musunuz?.
Dedim.

Bunu söyledikten sonra ikisi bana baktı.
Baran bir şey söylüyecekken kız ondan önce davrandı.

Elini uzatıp,

-Ben Alya Kılıçlar,Bora'nın sevgilisiyim.
Dedi.

Elini tutup,

-Bende Beyza Özdemir,kaya. pardon ağız alışkanlığı olmalı.

-Bende seni merak ediyordum,tanışmayı çok istedim bugüne kısmetmiş öyle değil mi Baran?.

Söz Baran'a verildiğinde Baran kafasını sallayıp,

-Peki neden buraya geldiniz Alya hanım.
Dedi.

-Borayı göndermişsin Bora da beni sana emanet etti.

-Aman ne güzel.
Dedi ve beni kapıdan çekip kapıyı Alya'nın yüzüne kapattı.

-Baran ne yapıyorsun çok ayıp oldu.

-Sen bu işe karışma.

-Kız şimdi tek başına mı kalsın?.

-Beni ilgilendirmez,beni ilgilendiren tek konu sensin.

-Ama o senin ailenden birinin değerlisi.

-Peki bunu sen istedin,aç kapıyı ne duruyorsun ama pişman olacaksın.
Dedi ve yanımdan uzaklaştı.

-Ne demek istiyorsun?.

-O bir baş belası!.
Dedi gözden kaybolmadan önce.

Baran gittikten sonra kapıyı açtım.

-Alya tekrar hoş geldin,geçsene.
Dedim çekilerek.

Bavulunu arkasında sürükleyip içeri geçti.
Sanki çok uzun kalacakmış gibi bir havası vardı büyük bir bavul almıştı.

-O huysuz nereye gitti?.

-Gelir birazdan.

-Sanırım sana bir oda vermemiz gerekiyor,aslında çok fazla sayıda boş odamız var ama kullanmadığımız için tozlu ve zevksiz eşyalarla dolu olmalı.

-Sorun değil.

- Sana çalışanlar bir oda ayarlar.

Bavulunu peşinden sürükleyip üst kata çıktı ve odaların kapısını tek tek açmaya başladı.
Bu ne cürret?,ben bile Baran'ın karısı olduğum halde bu odalara adımımı atmamıştım,şimdi ne kadar pişman olduğumu anlayabiliyorum.Kendime baktığımda sanki bu evde misafirmişim gibi davranıyordum.tamam belki burada sonsuza kadar olmayacaktım ama böyle de olmamam gerekiyordu.

Alyayı takip ediyordum peşinden bir o odadan bir o odaya sürükleniyordum.

-Sıkıldım,artık bir karar verir misin?.

En son girdiği benim odamın biraz küçüğü olan odayı beğendi ve kendini yatağa attı.

-Burası güzel.

-Sonunda.

"misafir umduğunu değil bulduğunu umar"... derler ama bu Alya için geçerli bir kural değildi.