Zor Mafya

19: "Yüzleşme"

Nefret onun silahı öfke ise onun bombasıydı,o merhametin anlamını bilmiyordu,ve kimse onu sevmiyordu.

Ama ben bu günden sonra onun hayatını kurtarmak istiyordum.

İnsan bu hayatta sadece büyümek, yeyip,içmek,gençleşmek okumak,bir meslek edinmek,olgunlaşmak.Evlenmek çoluk çocuğa karışık yaşlanıp ölmek için gelmiş olamazdı bir amacı olmalıydı.

Banyodan çıktığımda Baran yoktu,sanırım gitmişti.
Üstümü giyinip bahçeye çıktım.
Sallanan koltuğa oturdum.bir elime kahve bir elime kitap aldım.
Kolumdaki Saatime baktığım da çoktan bir olmuştu.
Ve telefonuma gelen bir mesaj,

-Beni bu gece bekleme gelmeyeceğim.

Gelmemesi kafamda soru işaretleri bırakırken,gelmesi bir şey değiştirir mi?, bilemedim.

Kitap okumaya devam ettim,okurken gözlerim ağırlaşmıştı bedenim daha fazla uykuya direnemedi ve beni uykuya çekti.

Soğuk tenime işlemişti ama ben hala üşengeçliğimden yerimden kalkmadım ve uykumu devam ettirdim.üşümüştüm ve kollarımı büzüştürdüm.Uyku ölümün kısa versiyonudur derler.
benim uykum da tam da öyleydi,ölüm gibi oldukça ağır.

Ben uyurken Baran sabaha karşı eve girecekken beni gördü ve yanıma oturdu.

Beni dürtüp  seslendi...

-Beyza uyan.

Mızmız bir çocuk gibi ofladım ve  gözlerimi aralayıp huysuzca Baran'a baktım.

 -Beni mi bekledin?.

dedi.

-Hayır,uyuya kalmışım.

-Üşüteceksin kalk hadi.

-Aslında seni bekledim ama saçma olduğunu anladım.

-Anlamadım Ne dedin sen?.

-Hiçbir şey,önemsiz boş ver saat kaç.

-Beş'i geçiyor.

Neredeydin?

-İşlerim vardı.

-Bu saate kadar ne işin vardı?.

-Bu seni ilgilendirmez!.

-Haklısın ben odama gidiyorum günaydın ve iyi uykular.

Odama gidip bir güzel uyudum,ne de olsa artık içim rahattı,korkmuyordum.Baran buradaydı yanımda olmasa da güven veriyordu.

Ertesi gün alışılmışın dışında ilk kez etek yada elbisemsi şeyler giymedim.
Kot Pantolon tişört kombini yaptım.

Aşağıya indiğimde Baran balkonda bir adamla konuşuyordu,ben rahatsız etmek istemedim ve salona gidip oturdum.

Baran'ın ağzından,

Beni görmeye beni büyüten adam Fatih abi gelmişti,Fatih Erginsoy.annem ve babam ben küçükken ikisi de babamın iş ortağı,dost bildiği düşmanı sayesinde bir katliama kurban gittiler odada sadece ben annem ve babam vardı.Annem adamlar bizim eve baskın yapmadan önce beni saklamıştı ve sonra baskın gerçekleşti ve dan! Silahla ikisi de vuruldu hem de gözlerimin önünde ilk babam sonra annem yere düştü,annem yere düştükten sonra göz göze geldik.onu anı hiç unutamadım.ne zaman unutmaya çalışsam gözlerimin önüne geliyor ve nefretim daha da artıyor.onlar ölünce beni yetimhaneye verdiler ben kaçıp sokaklarda kaldım.beni sokaklardan alıp kurtaran beni büyüten adamdı Fatih abi.beni oğlundan ayırmadı.oğlu gibi gördü.Fatih abi bir kere evlenmiş ama bir türlü çocukları olmuyormuş.beni de sokakta bulunca evlat yerine koydular.
Ama karısını kanserden kaybetti.
Böylelikle bana daha çok tutundu. beni büyüttü,eğitti.benim kötü olmamın bir sebebi de Fatih abidir.beni böyle eğitti.acımasızca,duygusuzca.
Karanlıkta olmamı o sağladı.
Ama o da artık benim iyi olmamı istiyor,ama ben karanlık tarafı çoktan seçtim.