Zor Mafya

2: "Merhaba"

-Merhaba?.

Dedim çekinik ses tonumla koltuğunu döndürünce göz göze geldik.
İçimden derin bir "Oh" çektim.en azından düşündüklerimin tersi çıktı.

Kahverengi saçları,uzun boyu,geniş omuzları,kirli sakalı,küçük kahverengi gözleriyle,göze hitam eden bir görüntüsü vardı. parmağındaki yüzük,bileğindeki saatle de takım elbise kombinini tamamlıyordu.

-Ayakta kalma şuraya oturabilirsin.
Dedi koltuğu göstererek.

Koltuğa oturduğumda o da koltuğundan kalkıp masanın üstüne oturdu.
Sıcak bir gülümsemeyle,Beni baştan aşağı süzmeye başladı.

Baran'ın ağzından;

Koyu kahverengi saçları ve mavi gözleri vardı.yaşına göre çok olgun gözüküyordu.

-Böyle susacak mısın?.

-Evet,ne bekliyordun?.

-Kendini tanıtmanı istiyorum.

-Sen beni zaten tanımıyor musun,evleniyorsun sonuçta,soruna gelirsek adım Beyza.

-Hadi ama zor kızı oynama,seninle ne yapacağım ben böyle?.

-Bir şey mi yapmayı planlıyordun?.

-Senin için cazip planlarım var.
Dedi saçımla oynayarak.

Saçımdaki elini elimin tersiyle ittim.

-Dokunma!.
Yüzü bir anda kızgın ifadeye dönüştü.

-Saçların çok etkileyici ve çok hoş kokuyor.

-Öyleyse kestiririm.

-Zıt mı gideceksin bana?.

-Sen böyle konuşmaya devam edersen evet.

-Biliyor musun çok inatçısın.
Dedi.

Yüzümü kapatan saçlarımı geriye iterken.

-Bu güzel yüzünü benden esirgeme,neden Gözlerini kaçırıyorsun.

-Bakmak istemiyorum,seni de görmek istemiyorum.

-Gözlerime bakmıyorsun,çünkü bakarsan aşık olacağını biliyorsun.

-Ne demezsin.

-Bu gözleri görmek isteyen ne kadar çok kız var biliyor musun. Sana baktığım için şanslısın.

-Bakma o zaman.Bak seninle bir anlaşma yapalım,babamın borcunu ben üstleneceğim,çalışıp öderim,kredi çekerim arabamı satarım,belki takılarımı da ama seninle evlenmeyeceğim.

-Üç kuruşluk şeylerinin babanın borcuna yeteceğini mi sandın,Bu oyunun bir kuralı var, bu kuraldan kaçamazsın,oyunu kurallarına göre oynamayı öğrenmelisin,cevaba gelirsek cevabım hayır,benim paraya ihtiyacım yok.

-Neden ben,neden karşılığında benimle evlenmek istiyorsun?.

-Zamanı gelince öğrenirsin.

-Şifreli konuşmaları sevmem.

-Artık sadede gelme vakti.

Masanın üstünden bir sayfa çıkarıp verdi.

-Ne yapacağım bununla?.

-Evlilik için küçük bir sözleşme hazırlayacağız buraya istediğin maddeleri ekle.

-Seninle evleniyorum işte daha ne istiyorsun,Sözleşme niçin? .

-Hadi,işimi zorlaştırma daha fazla,canımı sıkmaya başladın.

-Sözleşme falan imzalamam.

-İmzalayacaksın,imzala artık şunu sıkılmaya başladım.

-Bana emir verme.

Kağıda imza atıp verdim.

-Senden hiçbir şey istemiyorum.

Onun doldurduğu kağıdı alıp maddeleri okudum.
Maddeler;
*Ailen bile olsa kimseyle görüşmeyeceksin.

*Evli kaldığımız sürece özel hayatımız hakkında kimseye bilgi vermeyeceksin.

*Röportaj vermek,haberci ve gazetecilerle konuşmak yasak.

*İzinsiz hiçbir şey yapmayacaksın gideceğin yerlere de özel koruman ve şoförle birlikte gideceksin.

*En önemlisi de Bu sözleşmeden kimsenin haberi olmayacak.

-Şakamı bu,sen kendini ne sanıyorsun,sen sana itaat edecek birini arıyorsun sanırım ama ben bunların hiçbirini yapmam.

-Yapmak zorunda olduğunu biliyorsun, sende benden maddi olarak her şey isteyebilirsin,ev,araba,para,ne istersen ama manevi olarak asla!.

-Bu dediklerin imkansız.

-İmkansız diye bir şey yoktur benim lügatım da 

Ben İmza attıktan sonra oda attı.

-Sözleşme bitimin de boşanacağımız zaman hem borçlar kapanacak hem de tüm mal varlığımın yarısı senin olacak,tabi o zamana kadar dayanırsan.

-Bana bu iyiliği neden yapıyorsun ?

-Her şeyin bir zamanı var.Daha önce İstanbul'a gelmiş miydin?.

-Hayır bu ilk gelişim.

-O zaman Sana biraz Şehir'i gezdireceğim hazırlan.