Zor Mafya

11: "Evlilik"

Sabah kalktığımda üzerim ince bir pikeyle örtülmüştü.ayakkabılarımla ve giydiğim elbiseyle uyuya kalmışım şu halime bak, Çok kötü gözüküyorum.
Makyajım akmış saçım birbirine karışmış Baran'ın beni böyle görmemesi için ayağa kalktım.sonra aklıma gelen şeyle moralim altüst oldu evleniyorduk değil mi?,lanet olsun ben anne ve babamı özledim.köpeğimi de tabi.
Makyajımı silip bir duş aldım. kıyafetimi değiştirdikten sonra saçımı kurutup taradım ve aşağıya indim.

Bugün evde başka bir ses vardı merdivenlerden indiğim de Baran ve arkasına dönük biri konuşuyorlardı konuşup konuşmamak konusunda kararsız kaldım.
Konuşmadan geçecektim ki Baran'ın sesini duydum "Beyza!"

Arkamı onlara dönüp "Burada mıydın?. görmemişim"
Diyerek yanlarına gittim.

Ne kadar kaçarsan kaç Beyza kurtulamayacaksın!.
Boşuna çabalama,
yanlarına oturdum.

Baran ayağıma tekme attı ne olduğunu anlayamadan anlamaya çalışıyormuş gibi baktım. öksürüp gözleriyle bacaklarımı işaret etti.
Anlaşıldı Baran'ın ne demeye çalıştığı elbisemin eteği biraz açılmış sinirli bir şekilde bakıp eteği çekiştirdim.

-Böyle susacak mısınız?.
Dediğim an Baran öksürdü ve konuşmaya başladı.

-Tanıştırayım en yakın arkadaşım, kardeşim Bora.

-Merhaba bende Beyza.

-Merhaba.

Vücudunda gözlerimi gezdirdim en az Baran kadar geniş omuzlu ve uzun boyluydu.Gözleri zümrüt yeşiliydi.ve onun kadar olamasa da siyah.
Baranla göz göze geldik Bora'ya nasıl baktığımı görmüştü ama ben umursamadım.
Bakışlarımı durduran Baran'ın ayağıma olan ikinci tekmesiydi.

-Ne var!.

-Kardeşim bize biraz izin verir misin,müstakbel karımla özel olarak konuşmak istiyorum.

Bilerek yapmıştım aslında...

-Daha yeni tanışmıştık,nereye

 dedim sırıtıyordum.

Bana dönüp o kadar kötü baktı ki sustum.

Bora kapıyı kapatıp uzaklaşınca hemen arkasını döndü.
Ve kötü kötü bakmaya devam etti.
Üstüme yürümeye başladı o üstüme geldikçe ben geriye kaçıyordum.

-Ben varken başkasını kesmek ha doğrusu cesaretine hayran kaldım.

-Ne oldu kıskandın mı?.

-Hahaha seni mi,güldürme beni sen daha dün seni öpmem için benimle yatmak için yalvarmıyor muydun?.

Dediği an yüzüne bir tokat salladım.

-Kimse benimle böyle konuşamaz!.

Tokat atmamın etkisiyle dönen yüzünü bana çevirdi ve dudağıma yapıştı.
Tokat atmam hoşuna mı Gitti acaba bu adam tam bir manyak.

Dudaklarını ayırmadan beni kucağına aldı koltuğun üstüne bıraktı öpmeye devam ediyordu ben ise kurtulmaya çalışmak için çabalıyordum.elbisemin düğmelerine doğru elleri gitti ve açmaya başladı itmeye çalışsam da gram bir etkisi olmadı.
Kurdele bölümüne geldiği an onuda çözdü.artık iç çamaşırım gözükür haldeydi.

Kurtulamıyordum lanet olsun beni tekrar kucağına aldı merdivenlerden bu şekilde çıkarıyordu dudaklarımı bırakmamıştı bir türlü nefessiz kalmıştım o an boğulabilirdim.
Odasına götürdü ve yatağın üstüne bıraktı o zaman ayrılmıştık ve nefes alabilmiştim hızlı hızlı nefesler aldım kendime geldiğimde Baran gömleğini
çıkarıp yere atmıştı kemerini çözüyordu ki hemen yataktan kalktım ve onu iterek hızlı adımlarla odama doğru koştum ve içeri girip kapıyı kilitledim.

Sonra ardımdan bir ses duydum güçlü ve kuvvetli bir ses kapıyı açıp Baran'ın odasına doğru koştum yerde kanlar vardı.
Baran elini ilk önce duvara,sonra cama vurmuştu.

Sese koşan Baran'ın korumaları ardımdan odanın kapısının önüne geldiler.
Derin bir nefes alıp verdim,
Buna ben mi sebeb olmuştum ben ne yaptım böyle.

-Baran bey hastaneye gidelim.

dedi adamlardan biri,Baran hiçbir şey söylemeyip odadan çıktı ve aşağıya indi bende onu takip ettim Baran arabaya bindikten sonra bende ardından bindim. ve araba çalıştı Baran'ın yanına oturdum göz ucuyla ona bakıyordum o ise bana bakmıyordu bile sadece hızlıca nefes alıp veriyordu.

Sakinleşmesi için su uzattım ama elimi ittirdi,elini diğer eliyle tutup baskı uyguluyordu.saçımdaki fuları çıkarıp elinin üstüne koydum ve elini tuttum biraz yukarı kaldırıp bağladım.

-Lanet olsun tüm kemiklerim kırıldı!.
dedi.
Ve üstüne bir şeyler giymeye çalıştı bende yardım ettim.

-Sakinleş.

-Bunu sana ödeteceğim biliyorsun değil mi?.

-Yeter artık kendine gel fazla sinirinin sana zararını görmüyor musun?

duymamış gibi pencereden dışarı bakmaya devam etti.Hastaneye geldik ve Baran'ı muayene ettiler sadece sağ kolunda bir kaç kırık ve kesik vardı ve bir kaç da dikiş atmışlardı.
Alçı yapmak istediler ama Baran yaptırmadı kolunu sarıp boynundan sargı beziyle geçirdiler ve kolunu oraya bağladılar.

-Lanet olsun o benim en sevdiğim kolumdu!.

dedi sinirle homurdanıyordu.

Hiç konuşmadım sadece kolumu bağlayarak yürümeye devam ettim hastaneden çıkıp arabaya bindiğimizde.

-Gerçekten Bravo,eserine iyi bak ama yinede evleneceğiz bu işi kolum olmadan da halledebilirim.

dedi.

-Konuşmak istemiyorum,ve senin sesini duymak da sus.

Cevap vermedi ve arkasına yaslandı...

Baran'ın evine gelmiştik evin kapısını açtığım da Baran içeri girip koltuğa oturdu.
Masanın üstüne baktığım da nikah cüzdanları vardı.

-Bak bak,çekinme.

dedi.

Cüzdanlardan birini elime aldığımda şok oldum üstünde benim fotoğrafım ve adım vardı ve evlenmiştik.

-Bavulunu topla karıcığım balayına gidiyoruz.

dedi cürretkar ses tonuyla.