Ο καθένας για τον εαυτό του {TYS17}

Κεφαλαιο 54- Ονειρα που εγιναν σταχτη

Φράιμπουργκ...

Κρατούσε στα χέρια του μια λίστα με ψώνια. Τα γράμματα της Ζοζεφίν, καλλιγραφικα όπως πάντα, έδιναν στο απλό χαρτί, σε μια λίστα για ψώνια, ενα αλλο επίπεδο.
Αφου ψώνιζε και έσβησε καθε λεξη απο το χαρτί, πηρε τον δρόμο της επιστροφής.
Του άρεσε πάντα να ψωνίζει για το σπιτι. Περνούσε πολλές ώρες στα μαγαζιά, διάλεγε τα καλυτερα λαχανικά, φρούτα, ζυμαρικά. Πολλές φορές συζητούσε και με τους παραγωγούς που τύχαινε να ειναι ταυτόχρονα και πωλητές.
Έφτανε στο σπιτι οταν τα μάτια του εντόπισαν τη φωτογραφια της κόρης του στα πρωτοσέλιδα όλων των εφημερίδων ενός μικρου μαγαζιού. Άφησε τη μια σακούλα απο τα χέρια του και άρπαξε μια εφημερίδα.

"Ράστενμπουργκ: Απόπειρα δολοφονίας κατα του Αδόλφου Χιτλερ και της νέας του συντρόφου"

Ο πωλητής τον πλησίασε.

"Καλημέρα"

"Καλημέρα"

"Θα ήθελα αυτη την εφημερίδα"

"Σοκαριστικό έτσι;"

"Ναι..." είπε ανήμπορος να πει κατι αλλο.

Πηρε την εφημερίδα και εξαφανίστηκε στο σπιτι του. Η Ζοζεφίν μαγείρευε.

"Ήρθες, Κριστιαν;"

"Ναι"

Τον κοίταξε. Ηταν άσπρος σαν πανί και το βλέμμα του ηταν γεμάτο φόβο και ερωτηματικά.

"Τι συνέβη;"

"Κάποιος αποπειράθηκε να σκοτώσει τον Χιτλερ"

Εκείνη έφερε το χέρι στο στόμα της.

"Ειναι παντού στις εφημερίδες... Μόνο που... Ζοζεφίν... Δίπλα του... Δίπλα του υπάρχει και μια άλλη φωτογραφια... Της συντρόφου του λεει..."

"Και;"

"Στη φωτογραφια, Ζοζεφίν.... Στη φωτογραφια ειναι η Ερνα, η κόρη μου"

Τα μάτια της άνοιξαν διάπλατα. Έχασε και εκείνη το χρώμα της. Τα πόδια της δεν την κρατούσαν αλλο. Κάθισε στη πρώτη καρέκλα που υπήρχε μπροστά της.
Κράτησε στα χέρια της την εφημερίδα και κοίταξε τη φωτογραφια της Ερνα.

"Και οι δυο βρίσκονται εκτος κινδύνου. Οι θύτες βρέθηκαν και εκτελέστηκαν λίγες ώρες αργότερα δημόσια. Η απορία που γεννάται τωρα ειναι η εξης: Ειναι η όμορφη νεαρή κυρία αθώα;"