Ο καθένας για τον εαυτό του {TYS17}

Κεφάλαιο 37- Τα σταυροδρόμια που ήξερα έγιναν αδιέξοδα

Άφησε τη γλυκιά και σίγουρη αγκαλιά της μητέρας της και αποφάσισε να κοιτάξει την ωμή πραγματικότητα στα μάτια: Κόντευε στα τριάντα, περίμενε το πρώτο της παιδί, είχε αναλάβει να αναλάβει άλλο ένα, ήταν παντρεμένη μα τόσο καιρό πίστευε πως ήταν ερωτευμένη με κάποιον άλλον, τον Δημήτρη. Μήπως ήταν ακόμη; Μήπως δεν ήξερε με ποιον ήταν ερωτευμένη τελικά; Το σίγουρο ήταν ότι και οι δύο βρισκόταν μακριά της... Και ο σύζυγος και ο εραστής... Και τώρα, έχασε τον άνθρωπο που τη μεγάλωσε, ο οποίος μπορεί να μην ήταν ο βιολογικός της πατέρας όμως για εκείνη ήταν ο μοναδικός που δεχόταν για πατέρα της. 

Κοίταξε τη πόρτα του δωματίου των γονιών της. Θυμήθηκε εκείνα τα πρωινά όταν ακόμα ήταν παιδί. Ανυπομονούσε για τα σαββατοκύριακα. Ξυπνούσε πάντα μια ώρα πιο νωρίς απο εκείνους για να μπορεί, αφού πρώτα φυσικά παίξει λίγο με τη Μίτσι, να μπει κρυφά στο υπνοδωμάτιό τους και να ξαπλώσει ανάμεσά τους και εκείνοι, ταυτόχρονα να της χαϊδεύουν τα απαλά της μαλλιά. 

Προχώρησε αργά και ακούμπησε το χέρι της στο πόμολο  της πόρτας. Ήταν παγωμένο και έκανε τη θερμοκρασία του χεριού της να πέσει κατακόρυφα. Πήρε μια βαθιά ανάσα και κοίταξε τη μητέρα της που στεκόταν ακίνητη με δάκρυα στα μάτια. Άνοιξε τη πόρτα και αντίκρυσε τον Βόλφγκανγκ, τον Βόλφγκανγκ φον Βάισενμπουργκ. 

Κράτησε δυνατά και με τα δύο της χέρια το στόμα της ώστε να μην ακουστεί η κραυγή που βγήκε από τα βάθη της ψυχής της. Έτρεξε κοντά του και τον αγκάλιασε. Η θερμοκρασία του σώματός του είχε πέσει, το χρώμα του ήταν χλωμό και το σημαντικότερο: Για πρώτη φορά δεν ανταποκρίθηκε στην αγκαλιά της μονάκριβης κόρης του. 

''Πατέρα, μπαμπά, μπαμπάκα μου'' είπε μόνο και άφησε ένα φιλί στο μέτωπό του

Η Έλσε τη πλησίασε και ακούμπησε το ένα χέρι της στη πλάτη της κόρης της. 

''Έχω μετανιώσει για όλα, Έρνα. Γιατί δεν του είπα πιο νωρίς πόσο πολύ τελικά τον αγάπησα;'' είπε αρχίζοντας να κλαίει ξανά

''Δεν φταις μόνο εσύ μαμά μου...'' 

''Το λάθος είναι όλο δικό μου, κόρη μου. Όλο. Πως θα ζήσω μόνη μου, Έρνα;''

Οι ώρες που ακολούθησαν ήταν μαρτυρικές και για τις δύο. Ο κόσμος άρχισε να φτάνει, η ώρα για το τελευταίο αντίο το ίδιο. Όλοι οι δικηγόροι της Βαυαρίας και της Βάδης- Βυρτεμβέργης βρισκόταν εκεί, συγκλονισμένοι με τον ξαφνικό χαμό του Βόλφγκανγκ φον Βάισενμπουργκ. Όλοι αναρωτιώταν τι θα γινόταν με τη συνέχεια του ονόματος του Βόλφγκανγκ σχετικά με τον επαγγελματικό τομέα. Γνώριζαν ότι η κόρη του ήταν απόφοιτη της νομικής σχολής όμως ήξεραν καλά πως δεν σκόπευε να ασχοληθεί με το παραδοσιακό δικηγορικό γραφείο του πατέρα και του παππού της.