Ο καθένας για τον εαυτό του {TYS17}

Κεφαλαιο 15- Βασιλιάδες και δικτάτορες

Φράϊμπουργκ...

Οι δείκτες του ρολογιού απέναντι από την Έλσε παρέμεναν κολλημένοι. Δεν ήταν πλέον σίγουρη αν εκείνοι έμεναν κολλημένοι ή εκείνη είχε σταματήσει να μπορεί να τους βλέπει πια. Την θέα του ρολογιού διέκοπταν που και που μερικές ανθρώπινες φιγούρες με άσπρη στολή. Τους κοιτούσε με βλέμμα χαμένο και όμως εκείνοι την αγνοούσαν. Από το μυαλό της πέρασαν σαν ταινία οι τελευταίες ώρες... Το βλέμμα του άντρα της μόλις εκείνη κατάφερε να βγάλει από το στόμα της την αλήθεια. Τα δάκρυά του... Ποτέ δεν τον είχε δει να κλαίει. Το ανέκφραστο πρόσωπό του με τα γαλάζια μάτια που άγγιζαν τα όρια του άσπρου... Του άσπρου... Του χρώματος του πάγου, εκείνα τα μάτια γέμιζαν δάκρυα... Και έσπαζαν οι πάγοι. Σιγά-σιγά όπως έσπαζε και η μάσκα του ανέκφραστου. Ξαφνικά, το πρόσωπό του πήρε μορφή. Τα συναισθήματά του αποτυπώθηκαν πάνω του. Πρώτη φορά, η Έλσε, έβλεπε τον Βόλφγκανγκ φον Βάϊσενμπουργκ να μοιάζει με άνθρωπος και όχι με άγαλμα.

Η φωνή που έβγαινε από το στόμα του, έβγαινε στην πραγματικότητα από τα βάθη της ψυχής του. Εκείνη, απέναντί του. Παρατηρούσε κάθε κίνησή και έκφρασή του με τον φόβο ζωγραφισμένο στο δικό της πρόσωπο. Και τότε, σκοτάδι. Ο πόνος του Βόλφγκανγκ, τα μάτια του που έκλεισαν, το σώμα του που παραδώθηκε, έκρυψαν τον ήλιο. Και η κραυγή της Έλσε έφερε την βροχή. Κραυγή φόβου. Κραυγή δολοφόνου.

Τώρα στεκόταν εκεί. Στον διάδρομο με τους άσπρους τοίχους, τις άσπρες πόρτες, τα άσπρα μάρμαρα, τους ανθρώπους με τις άσπρες στολές. Και εκείνη, μέσα στο μαύρο φόρεμά της. Έσκυψε το κεφάλι της και το κράτησε με τα χέρια της. Ένα δάκρυ έπεσε από τα μάτια της. Πνιγόταν στις σκέψεις της. Αν ο Βόλφγκανγκ πάθαινε κάτι, δεν θα μπορούσε να ζήσει. Οι τύψεις θα την έπνιγαν για την υπόλοιπη ζωή της. Το λάθος της. Το λάθος που πλήρωνε τόσα χρόνια τώρα.

Ένας από τους ανθρώπους αυτούς την πλησίασε.

''Κυρία φον Βάϊσενμπουργκ'' είπε

Σήκωσε αργά το κεφάλι της και τον κοίταξε με δάκρυα στα μάτια. Ανύμπορη να ρωτήσει το οτιδήποτε.

''Ο κύριος Βόλφγκανγκ γλύτωσε από τον κίνδυνο''

Παρά την ευχάριστη είδηση συνέχισε να τον κοιτάει με το ίδιο βλέμμα. Έκλεισε αργά τα μάτια της και άφησε να δημιουργηθεί ένας μικρός καταρράκτης δακρύων.

''Δόξα τω Θεω'' είπε μόνο και άνοιξε το ίδιο αργά τα μάτια της.

''Σε λίγο θα μπορείτε να τον δείτε''