Dark Future. (VOLTOOID)

38 - DEEL II

"Wacht, wat?" Verbaasd kijk ik Mehdi aan. "Broer, natuurlijk help ik je hiermee. Door die eghjour hebben we maar de helft van alle geld en sieraden kunnen pakken." Zegt Mehdi terwijl hij een hand op mijn schouder zet.

"We gaan hem laten zien wie Charaf is." Hij geeft me een knipoog en ik zucht opgelaten. "Ewa als je het nu per se wilt doen, gaan we meteen. Imad heeft me zijn adres gegeven." Ik knik. "Prima. Pak jij dan de spullen?" Vraag ik hem terwijl ik een slok neem van mijn ijskoude Red Bull.

"Broertje, maak je grap met mij?" Mehdi begint hard te lachen en opent de grote la van de tafel. Met open mond kijk ik ernaar. "Dit is allemaal van jou?" Mijn ogen doen bijna pijn van al die pistolen, boksbeugels, messen et cetera.

"Nee van de buurvrouw." Antwoord hij droog, en pakt er twee bivakmutsen uit. "Jij mag kiezen welke gun je wilt." Meteen schud ik mijn hoofd. "Dit wil ik met blote handen doen." Hij vergroot zijn ogen en kijkt me met fronsende wenkbrauwen aan.

"Meen je die, Chaffo?" Ik knik afwezig en pak de bivakmuts uit zijn hand. Als ik hem over mijn hoofd heb getrokken, steek ik mijn handen in mijn zwarte Nike vest.

"Klaar om te gaan woulleh?" Hij knikt en pakt zijn telefoon. "We gaan met mijn auto, dus een specifieke autosleutel hoef je niet te zoeken." Hij lacht en loopt met me mee naar de gang.

"Ben trots op je, Charaf. Ik meen het a sahbi." Houd je bek. Zeg ik in mezelf, maar glimlach in plaats daarvan. ''Zomaaar heb ik honger zebbaaai.'' Hij sluit het huis af en hoofdschuddend stap ik in mijn auto. ''Als ga je dood van de honger, we maken eerst dit af.'' Zeg ik terwijl ik de auto start.

''Nou sorry hoor, mama.'' Mompelt hij geïntimideerd en speelt een beetje met zijn telefoon. ''Voer het adres in de navigatiesysteem in plaats van een klein kind na te doen, a kleuter.'' Ik zet Tarik - Trauma Team op en begin te rijden naar de bestemming..

-

''Daar is het.'' Mehdi wijst naar een vrijstaand huis en abrupt parkeer ik langs de weg. Natuurlijk voel ik de adrenaline weer stijgen. Ik haal diep adem en sluit mijn ogen. Ga ik dit doen? Ja ik zal dit doen. Zal ik spijt krijgen? Ik wil er niet eens aan denken. Ik druk mijn hoofd tegen de leuning aan en bijt hard op mijn lip.

Hoe langer ik nadenk, hoe bozer ik word. Ik bal mijn vuisten als ik zijn ogen weer voor me zie en sla de portier van mijn auto open. Ik voel mijn maag draaien wanneer ik een flashback krijg van toen Armando neergeschoten werd. Met mijn kiezen op elkaar geklemd, steek ik kwaad de straat over. Hoe dichterbij ik bij zijn huis kom, hoe meer ik zin heb die jongen te vermoorden.

Wanneer ik voor zijn deur sta, haal ik weer eens diep adem. Vanachter mij hoor ik Mehdi uit de auto stappen. Voor ik me kan bedenken, bel ik aan. Ik slik en houd mijn blik strak op de voordeur gericht. Zodra het wordt geopend door hem, haal ik uit tegen zijn slaap aan. Zo snel mogelijk duw ik hem op de grond, zodat hij de controle van alles verliest.

''Wie ben je?!'' Vraagt hij kreunend van de pijn. In zijn ogen lees ik angst. Ik druk mijn voet op zijn borst en haal mijn bivakmuts van mijn hoofd af. Meteen veranderd zijn blik naar iets wat ik niet kan plaatsen. ''Wat is er? Weet je nu wel wie ik ben?'' Ik kijk hem kwaad aan en haal mijn voet van hem af. ''Ik zweer hea, voor alles wat je hebt veroorzaakt door die jaloezie van je, je zal boeten.''

Net op het moment dat ik hem bij zijn shirt wil pakken, kruipt hij als een gek weg. ''Vieze hoertje.'' Mompel ik geërgerd, en loop snel achter hem aan. ''Blijf staan!'' Schreeuwt hij wanneer hij een mes van de tafel heeft gegrepen. ''Wie moet stil blijven staan? Jij of ik?'' Lach ik wanneer hij stapje voor stapje naar achter zet.

''Nu ben je wel bang hea?'' Zeg ik spottend en geef plotseling een harde trap tegen zijn pols aan, waardoor de mes op de grond valt. Meteen haal ik uit op zijn gezicht en grijp naar de mes wanneer hij neervalt. ''DIT KOMT ALLEMAAL DOOR JOU! ALLES KOMT DOOR JOU! JE BENT DE OORZAAK VAN ALLES!'' Schreeuw ik terwijl ik met het mes naar hem dreig. ''BEN JE BLIJ MET WAT JE BEREIKT HEBT? HMM? VERTEL HET ME!''

Alle frustraties, verdriet en boosheid komen ineens naar boven. ''Het spijt me!'' Roept hij bang, terwijl hij zijn handen voor zich houdt ter bescherming. ''HET SPIJT JE?!'' Ik bijt hard in mijn lip als ik mijn moeders gezicht ineens voor me zie en plotseling steek ik het mes in zijn buik, zonder erbij na te denken.

Huilend kijk ik naar mijn handen die onder het bloed zitten. Terwijl de tranen verder rollen gooi ik het mes weg.

Nooit huil ik. Nooit geef ik maar één kick om tranen zomaar te laten stromen. Maar nu, op dit moment, realiseer ik me pas wat ik heb gedaan.

Wat ik heb gedaan in mijn leven, en wat ik überhaupt bereikt heb in mijn leven.

Mijn vader had al die tijd gelijk. Die klappen die hij me gaf, verdiende ik. Want ik ben een klootzak van een jongen.

Moge Allah mij vergeven voor alles..

Want er is geen weg meer terug.

"Goed gedaan, Chaffo!" Roept Mehdi Beachboy trots. Ik kijk hem woedend aan en voel de stoom uit mijn oren blazen.

"Je moer." Ik duw hem hard weg en loop naar mijn auto. "Kifesh met jou ineens?! Je moet blij zijn a sahbi!" Gilt hij nog naar me toe.

"Blij zijn omdat ik iemands leven heb ontnomen? Dacht het niet." Kwaad sla ik de portier met een klap dicht en start ik de auto.

"CHARAF! EYY CHARAFEDDINE!" Hoor ik hem nog wanhopig schreeuwen. Hij heeft natuurlijk geen ander vervoer.. Kwaad geef ik gas en zie ik via het achteruitkijkspiegel hoe hij vervaagd.

Het enige wat ik wil is leven..

Leven zoals iedereen dat doet.

---

Jeetje, jeetje mina nog aan toe. Ik wil gewoon janken zeg. Charaf heeft officieel iemand vermoord.

Ik weet niet of jullie het door hebben, maar ik heb het proloog aan het eind er bij geplakt zodat jullie het compleet begrijpen.

Dit betekend dus dat het einde langzaam nadert..

Zullen we dit keer voor de 110 stemmen gaan? Come on girls!!!

Xxxx Meryam