City Of Angels

hoofdstuk 5

P.o.v. Amber

"Naar de mensenwereld?" roept iemand. Dan begint iedereen door elkaar te schreeuwen. "Hoe vindt jij het dat we naar de mensenwereld gaan?" vraagt Lucia ineens. "Ik weet niet. Lijkt me wel gaaf maar ook eng. Ik bedoel maar wat als ze je ontdekken." de docent maant iedereen tot stilte. "Nog een ding voordat jullie weg mogen. Vermijd kerken en kloosters." nadat ze dat gezegd heeft loopt iedereen zo snel mogelijk het lokaal uit. Tijdens de volgende les praat iedereen nog steeds druk met elkaar. De docent heeft het al opgegeven. Ik heb eigenlijk best medelijden met haar. Als de les voorbij is stormt iedereen het lokaal uit. Lucia en ik volgen heel rustig. "We zijn nu uit toch?" "ja klopt." we pakken onze spullen uit onze kluisjes en lopen de school uit. We gaan eerst langs Lucia's huis, geven de brief en dumpen haar spullen. Daarna gaan we naar mijn huis. Ik geef mijn brief aan mijn ouders. "Mogen we naar het survival parcours mam?" "ja hoor veel plezier." Lucia en ik lopen naar het parcours. Het parcours is in het bos en om de finish te halen moet je goed kunnen vliegen. Bij het parcours aangekomen mogen we gelijk beginnen. Lucia gaat eerst en ik ga 5 minuten later.

Ik kom aan bij de finish. Ik heb het gehaald. Ik vlieg een stukje verder en land op het platform. Daar staat Lucia al. "Dat was echt gaaf!"  Lucia knikt hevig als teken dat ze het met me eens is. Ik kijk op de klok. "We moeten gaan het is al 5 uur." Lucia knikt en we lopen terug. Bij mijn huis nemen we afscheid en ik ga naar binnen terwijl Lucia verder loopt naar haar huis.

"Amber wil jij even de tafel dekken dan kunnen we zo eten." "oke." ik loop de keuken in en pak alles. Vervolgens zet ik dat op tafel neer. Dan komt mijn moeder eraan met het eten. "Aan tafel!" roept ze naar mijn vader. Ik ga zitten en wacht tot mijn vader komt. Als hij er eindelijk is beginnen we met eten.

Ik zet de borden neer. "Mam ik ga naar mijn kamer." "niet zo snel." "wat is er?" "we willen even met je praten over het schoolreisje. Ga maar vast op de bank zitten, ik kom zo." ik doe wat ze zegt en ga in het hoekje zitten. Na een tijdje komt mijn moeder ook op de bank zitten en mijn vader komt er ook bij. "Amber over dat schooluitje, we denken." mijn moeder kijkt even naar mijn vader en dan weer naar mij. "We denken dat het beter is als je niet gaat."