City Of Angels

hoofdstuk 15

P.o.v. Amber

"Jullie zijn laat." de docent kijkt ons kwaad aan. "Sorry maar we hadden last van een tasjes dief." ze wijst naar mijn knieën die open liggen. "Owh gaat het?" ik knik. "Ik heb nergens last van." "mooi dan kunnen we naar het museum." we gaan even naar onze hotelkamer en dumpen onze tassen. Daarna lopen we naar het museum. Het is wel een ander museum dan de vorige keer. Als we naar binnen lopen zie ik Xavier. Hij werkte toch in het andere museum? Ik stoot Lucia aan en knik naar hem. "Hij werkte toch in het andere museum?" "dat dacht ik ook al." hij komt hierheen gelopen. "Ik ben jullie gids." alweer? Hij legt de regels uit, die hetzelfde zijn als bij het andere museum. Dan begint hij met de rondleiding. Deze keer draagt hij een jasje waaronder je zijn spieren kunt zien. Ik ga schuin achter hem lopen. "Mag ik wat vragen?" "ja tuurlijk." "je werkte toch in het andere museum?" "ook, alle museums hebben een groep gidsen die eigenlijk in ieder museum ingezet worden als het nodig is. Maandag ben ik weer jullie gids bij het cultuurbezoek. Dat is omdat ze het makkelijker vinden dat een groep dezelfde gids krijgt iedere keer." legt hij uit. "Begrijp je het?" "ja bedankt." na de rondleiding mogen we vrij door het museum heen lopen. Ergens in de hoek vind ik een beeld van een mens met vleugels. Ik bekijk het informatie bordje.

Gemaakt door onbekend.
Hij/zij heeft ooit (zo zei hij/zij) een mens met vleugels gezien en daar een beeld over gemaakt. Het is niet duidelijk of het echt was of dat hij/zij gestoord was.

Ik bekijk het beeld nog eens goed. Hij is met heel veel details gemaakt. "Lucia, kijk dit eens." ze loopt naar me toe. "Die is echt mooi." "degene die dit heeft gemaakt heeft waarschijnlijk een mens met vleugels gezien. Zie je die details, als het persoon gestoord was waren er niet zo duidelijk details." "ja inderdaad." dan loop Xavier langs. "Ik heb een vraag je. Hoe oud is dit beeld?" "dit beeld is ongeveer 200 jaar oud. Hoezo?" "o gewoon nieuwsgierig." Xavier kijkt naar het beeld en kijkt daarna snel weer weg. "Hoe gaat het trouwens met je Amber?" hij heeft mijn naam onthouden. "Gaat wel goed." "dat is mooi." hij glimlacht en loopt dan weer weg. Er is nog steeds iets met hem. Maar ik heb echt geen idee wat. Misschien zijn het gewoon voordelen. Ik zet mijn gedachten aan de kant maar het gevoel dat hij iets verbergt blijft. Ik ril en doe mijn vest verder dicht. Daarna loop ik met Lucia terug en gaan we met de hele groep naar het hotel. Daar eten we en dan gaan Lucia en ik naar onze kamer. Daar kijken we televisie tot laat en daarna gaan we slapen.