THE GUITAR PLAYER

4) Αν είσαι θάλασσαα

Αν είναι δυνατόν. Δεν τον συμπαθώ. Μου φέρεται με ειρωνία. Αντί να με στηρίξει όταν έμαθα πως ο πατέρας μου δεν είναι καλα με χλεύασε και με άφησε μόνη. Δεν με νοιάζεται καθόλου. Μόνη μου έφτιαχνα ελπίδες.

"Ρε μην αλλάζεις γνώμη! Αφού και εσύ θέλεις να τον δεις!" ούρλιαξε.

"Δεν θέλω να νομίζει ότι τρέχω από πίσω του και τον κυνηγάω σαν σκυλάκι..."

"Αντιθέτως αν πάω μόνη και δει μόνο εμένα θα νομίζει πως τον αποφεύγεις ή πως θίχτηκες που δεν σου απάντησε στο μύνημα! Αν θέλεις να δείξεις χαρακτήρα θα έρθεις Γίτσα!"

Μετά από κάποια λεπτά η υγρή άμμος πέρασε ανάμεσα από τα μυρμηγκιασμένα δάχτυλα μου. Σήκωσα το χέρι μου και κάλυψα τα μάτια μου για να μην μου καίει ο ήλιος την όραση. Βέβαια μου την έκαψε το παιδί απέναντι.

Ο Παύλος ήταν τόσο τόσο... Ωραίος.

Όχι όχι δεν είναι απο αυτούς με τις φέτες που λιώνουν τα κοριτσάκια. Το σώμα του ήταν τελείως φυσικά γυμνασμένο χωρίς να έχει κοιλίτσα.

Ένιωσα τόσο άβολα με την εμφάνιση μου. Η Δανάη με άρπαξε από τον καρπό και με βούτηξε μέσα.

"Θα πεθααανεις!!!!!!!!!!!!!" ούρλιαξα από το παγωμένο νερό.

"Χαχαχαχα Γίτσα πάω στον Δημήτρη!" άκουσα την Δανάη να χασκογελάει.