Οι Φύλακες

Κεφάλαιο 16

Σύννεφα. Πολλά σύννεφα στον ουρανό. Μπροστά μου απλωνόταν μια σκιά. "Έλαααα. Έλαααα. Δεν έχεις χρόνοο". Ήταν μια γυναικεία φωνή. "Μπες μέσαα. Πάρε το όπλο του πριν από εκείνον. Θα σε χειραγωγήσειι. Θα τους προδώσεις". Ο Jason ήταν πίσω μου. Απ' ότι φαίνεται δεν μπορούσε να δει την σκιά.
-Amelia τι συμβαίνει; Γιατί σταμάτησες;
-Jason κάποιος προσπαθεί να μου πει κάτι.
"Σταμάταα. Μην του πεις τίποτα. Μόνο έτσι θα τον προστατέψεις. Είναι δική σου η μάχηη."
-Ποιός;; Amelia; Ameliaaa
Άκουγα την φωνή του όλο και λιγότερο. Ξαφνικά η σκιά εξαφανίστηκε και μια είσοδος εμφανίστηκε. Εδώ. Στους πρόποδες του βουνού.

Επανήλθα στην πραγματικότητα ξανά. Τι στο;; Τι συμβαίνει;; Ο Jason ήταν από πάνω μου και μόλις είδε ότι ξύπνησα με βοήθησε να σηκωθώ.
-Λοιπόν;;  είπε κοιτώντας με ένα βλέμμα όλο νόημα.
-Τι;;
-Όραμα ήταν έτσι;;
-Ν-ναι
Ήθελα να του πω όσα είδα. Όμως κάτι με σταματούσε. Εκείνη η γυναικεία φωνή είπε να μην του πω τίποτα. Βέβαια το είπε τότε αλλά κάτι με κρατούσε να μην του πω τίποτα. Για το καλό του. Ίσως καλύτερα έτσι.
-Θα μου πεις τι είδες;
-Jason. Δεν. Δεν μπορώ.
Χαμήλωσα το βλέμμα μου. Τον ένιωσα να σφίγγεται.
-Δεν με εμπιστεύεσαι.
Ψιθύρισε. Και δεν ήταν ερώτηση.
-Τι είναι αυτά που λες; Φυσικά και σε εμπιστεύομαι. Απλά...
-Απλά τι Amelia;
Σήκωσα το κεφάλι και τον κοίταξα κατάματα. Μου φάνηκε πως τα μάτια του είχαν σκουρύνει.
-Απλά δεν μπορώ εντάξει;
Καλά ίσως αυτό μου βγήκε λίγο πιο δυνατά απ' όσο έπρεπε.
-Μπα και γιατί δεν μπορείς;
-Σε παρακαλώ σταμάτα. Δεν θα σου πω τελεία και παύλα.
Πήγα να απομακρυνθώ αλλά η λαβή του δεν μ' άφησε.
-Amelia για τελευταία φορά πες μου τι είδες!
Μου φώναξε. Ααααα έπαιζε με τα νεύρα μου!
-ΣΟΥ ΕΙΠΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ!!
-ΑΜΕLΙΑ!
-ΠΑΡΑΤΑ ΜΕ!!
Γιατί απλά δεν καταλαβαίνει; ΔΕΝ ΘΕΛΩ πως το λένε; Με κοίταξε μ' ένα δολοφονικό βλέμμα. Ύστερα κοίταξε το χέρι μου που είχε κοκκινήσει από το δυνατό του κράτημα. Γούρλωσε τα μάτια του και με άφησε. Μηχανικά έπιασα τον καρπό μου.
-Συγγνώμη εγώ δεν ήθελα...
-Δεν πειράζει.
Του απάντησα με ένα ψυχρό βλέμμα. Με κοίταξε απολογητικά.
-Jason σε εμπιστεύομαι. Απλά αυτό ήταν... ήταν προσωπικό και θέλω να το κρατήσω για μένα.
-Έχεις δίκαιο. Συγγνώμη παραφέρθηκα.
-Είναι εντάξει.

Χωρίς να το ελέγξω, το χέρι μου πήγε αργά στο μάγουλό του. Εκείνος κοιτούσε την κάθε μου κίνηση. Φαινόταν να απολάμβανε το χάδι μου. Γαμώτο πως μπορεί τη μια να είναι τόσο οξύθυμος και σπαστικός και την άλλη τόσο γλυκούλης και ευάλωτος; Άρχισα να νιώθω πεταλούδες στο στομάχι μου. Ήμασταν πολύ κοντά. Καλέ πολλή ζέστη έχει εδώ μέσα. Απαπαπα.
-Ναι σιγά εσύ. Η ζέστη φταίει. Ποιόν κοροϊδεύεις;
-Πω ρε φίλε κι έλεγα ποιά ηλίθια φωνούλα έχω να ακούσω καιρό;; Σκάσε επιτέλους!

Λοιπόν ναι αυτή είναι η ηλίθια φωνούλα που ακούω πάντα και μαντέψτε. Πάντα μου πάει κόντρα!
-Ναι μωρέ εγώ φταίω που σου λέω την αλήθεια.
-Σκάσε πια!
Τέλος πάντων μετά τον σύντομο διάλογο με τον εαυτό μου επανέρχομαι. Ο Jason έχει κλείσει τα μάτια του και βαριανασαίνει. Αχ Θεέ μου είναι τόσο... τόσο... ΑΧ. Το βλέμμα μου πέφτει στα χείλη του. Αχ αυτά τα υπέροχα χείλη του.

-Φίλα τον.
-Ιιιιι σκάσε μωρή ανώμαλη!
-Αφού το θες.
-Σκάσε είπα!
  
Εντάξει πίσω στην πραγματικότητα ξανά.
-Ameliaa
Ψιθύρισε ενώ παράλληλα άφησε μια βαθιά ανάσα να βγει.
Καλά τι κάνω; Τράβηξα απότομα το χέρι μου από το μάγουλό του. Φάνηκε να το αντιλήφθηκε και άνοιξε τα μάτια του. Εγώ κοιτούσα οπουδήποτε αλλού εκτός απ' αυτόν. Σίγουρα είχα κοκκινήσει. Ένιωθα το βλέμμα του να με καίει. Πεταλούδες καλωσορίστε και πάλι. Το δάχτυλο του βρέθηκε στο πηγούνι μου. Με μια κίνηση σήκωσε το κεφάλι μου για να τον βλέπω. Ενώ κοιτούσε ταα μάτια μου το βλέμμα του μεταφέρθηκε στα χείλη μου. Εγώ είχα μείνει να τον κοιτάω ανήμπορη να κάνω κάτι. Μόνο εγώ νιώθω άβολα;;

Με κοίταξε ξανά παιχνιδιάρικα και ένα στραβό πονηρό χαμόγελο σχηματίστηκε στα χείλη του. Μεγάλωσε την απόσταση μεταξύ μας και μου γύρισε την πλάτη. Εγώ τον κοιτούσα σαν χάνος.
-Πήγαινε για ύπνο μικρή. Είναι αργά.
Γύρισε ξανά προς το μέροςμου και μου έκλεισε το μάτι.
-Ν-ναι. Κ-καληνύχτα.
Τι φάση;; Από πότε εγώ τραυλίζω;; Α δεν πάμε καλά. Καθόλου καλά.

Έκλεισα την πόρτα πίσω μου. Έλεος ρε Amelia. Πφφφ τι ήταν αυτό τώρα;;

                     ~°~°~°~°~°~°~°~°~°~°~°~°~°

Γειά σαςς και πάλιιιι😂

Επέστρεψααα

Ναι οκ ξέρω πάλι άργησα συγγνώμη😢

Λοιπόν από εδώ και πέρα κεφάλαια θα μπαίνουν πιο συχνάαα. Γιειιι😂

Λοιπόοον να ένα μικρό κεφάλαιο για αρχήη

Τα λέμε στο επόμενοο❤❤❤

ΥΓ σταματάω να βάζω τίτλους στα κεφάλαια πραγματικά δεν έχω καθόλου έμπνευση σε αυτό το κομμάτι😭😭

Σας ευχαριστώ όλουςς για την υποστήριξη σαςς💕