Οι Φύλακες

Κεφάλαιο 4

Πετάω. Πετάω ψηλά. Ανάμεσα απ' τα σύννεφα. Δεν έχω εγώ την ικανότητα να πετάω. Κάποιος με κρατάει. Δεν μπορώ να γυρίσω για να δω το πρόσωπό του. Τα σύννεφα είναι πυκνά. Από ένα σημείο και μετά το τοπίο από κάτω μας άρχισε να φαίνεται πιο καθαρά. Πολλοί στρατιώτες έτρεχαν προς μία κατεύθυνση. Και ξαφνικά άρχισα να πέφτω. Έπεσα στο χώμα. Δεν μπορούσα να σηκωθώ. Έβλεπα την κοσμοθάλασσα να έρχεται καταπάνω μου. Ανεξέλεγχτη. Ένας απ' αυτούς δείχνοντας εμένα φωνάζει:"Αυτή είναι, πιάστε τη". Δεν μπορούσα ούτε να κουνηθώ. Τότε εμφανίζεται μπροστά τους κάποιος. "Δεν θα την πειράξετε" είπε ενώ με έπαιρνε στην αγκαλιά του. Πάλι αυτή η φωνή.
Γύρισα στον πραγματικό κόσμο. Αυτός που με κυνηγούσε, με είχε πιάσει. Με έσερνε. Άνοιξε την πόρτα του αυτοκινήτου και πήγε να με βάλει μέσα. Όχιι δεν θα άφηνα να συμβεί κάτι τέτοιο. Με ένα σάλτο σηκώθηκα και κατάφερα να ξεφύγω από το ένα του χέρι. Ακόμη όμως με κρατούσε από το άλλο.
-Άφησε με.
φώναξα όσο πιο δυνατά μπορούσα
-Ούτε να το σκέφτεσαι.
μου απάντησε με άγρια φωνή.
-Τι θέλεις από μένα;
-Θα μάθεις πολύ σύντομα κοριτσάκι.
Τον έσπρωξα στο αυτοκίνητο και αφού με άφησε άρχισα να τρέχω όσο πιο γρήγορα γινόταν. Μα ήταν πιο γρήγορος. Με έπιασε από την κοτσίδα και με τράβηξε πίσω. Με έπιασε σφιχτά από τα χέρια και με γύρισε προς το μέρος του δίνοντάς μου μια δυνατή σφαλιάρα. Έπεσα κάτω και χτύπησα το κεφάλι μου. Είχα σχεδόν χάσει τις αισθήσεις μου όταν άκουσα:
-Amelia!! Δεν θα την πειράξεις!!!
-Jason;
ψιθύρισα
Εκείνος ο τύπος έτρεξε προς το μέρος του Jason και πήγε να τον χτυπήσει. Και τότε ο Jason εξαφανίστηκε και ξαναεμφανίστηκε πίσω του. Είδα καλά; Ο Jason τηλεμεταφέρθηκε;;; Ή μήπως παραείμαι ζαλισμένη απ' το χτύπημα;
-Είσαι ένας απ' αυτούς.
είπε ο άνδρας τρομοκρατημένος και το έβαλε στα πόδια. Μπήκε στο αυτοκίνητο, πάτησε γκάζι κι έγινε καπνός. Ο Jason έτρεξε προς το μέρος μου.
-Amelia. Είσαι καλά; Τι σου έκανε το φρικιό;
-Είμαι εντάξει. Χάρη σε εσένα. Σε ευχαριστώ που με έσωσες.
-Δεν έκανα και τίποτα σπουδαίο. Κι εσύ το ίδιο θα έκανες για μένα.
είπε και με βοήθησε να σηκωθώ.
-Θα σε πάω ως το σπίτι σου για να βεβαιωθώ πως θα είσαι ασφαλής.
Περπατούσαμε μαζί στον άδειο δρόμο. Στηριζόμουν πάνω του για να μην παραπατήσω. Αν και ήμουν γενικά καλά, ζαλιζόμουν. Κανείς μας δεν μιλούσε. Σιωπή. Μια όμορφη σιωπή. Ένιωθα ασφαλής όσο κρατούσα το χέρι του Jason.
Μέσα σε λίγα λεπτά φτάσαμε στο σπίτι μου.
-Εδώ μένεις;
-Ναι. Και πάλι σε ευχαριστώ. Δεν νομίζω να επέστρεφα στο σπίτι τόσο νωρίς αν δεν είχες έρθει.
αστειεύτηκα
-Σιγά μωρέ.
-Όχι σοβαρά. Είσαι ο φύλακάς μου.
είπα και του χαμογέλασα. Ο Jason σοβάρεψε.
-Δηλαδή... ξέρεις;
-Να ξέρω τι;
-Τίποτα, τίποτα άστο. Λοιπόν καληνύχτα.
είπε και με αγκάλιασε. Φυσικά ανταπέδωσα την αγκαλιά.
-Καληνύχτα Jason.
Αφότου έφυγε μπήκα στο σπίτι. Τα φώτα ήταν κλειστά. Η θεία Olivia κοιμόταν. Πήγα στο δωμάτιό μου και ξάπλωσα στο κρεβάτι μου. Σκεφτόμουν όλα όσα συνέβησαν λίγη ώρα πριν. Για ποιό λόγο εκείνος ο άνδρας ήθελε να με απαγάγει; Ο Jason όντως τηλεμεταφέρθηκε ή απλά εγώ το φαντάστηκα; Και γιατί αναστατώθηκε μόλις τον αποκάλεσα φύλακα; Πολλά τα ερωτήματα, λίγες οι απαντήσεις...
Μήπως ο Jason είναι.... Μπααα αποκλείεται.