"Λοιπόν ήρθα να σας πάρω να πάμε στο μπιτς μπαρ και εκεί θα μας περιμένουν οι φίλοι μου..."
Ωωπααα. Σιγά ... Αγχώνομαιιι. Έχω ένα ένστιγκτο πως κάτι δε θα πάει τόσο καλά.
"Ελπίζω να είναι καλά παιδιά..." μουρμούρισα ενώ αναθυμιόμουν το προηγούμενο περιστατικό.
"Μην αγχωνεσαι Τζόρτζια! Μόνο να πω την μαμά μου να ξέρει...Και πρέπει να ετοιμαστούμε προφανώς!"
Ο Μανώλης χτύπησε αγανακτισμένα το κεφάλι του.
"Ας είναι... Θα σας περιμένω εδώ..."
Τον κακομοίρη... Θα περιμένει αρκετά... Για να μας πάρει ήρθε όχι για να περιμένει.
Κατέληξα να φορέσω ένα όχι μαύρο αλλά κατράμι ολόσωμο φορμάκι που μου πήγαινε αρκετά.
Βάφτηκα αλαφρά και φόρεσα σωμόν σανδάλια.
Η Δανάη φόρεσε ένα ψηλόμεσο τζιν με ένα κάζουαλ τοπ από μέσα.
Χτένισα τα μεσαίου μήκους μαλλιά μου και κατέληξα στο να τα αφήσω κάτω.
Ο Μανώλης μας πήγε στο μπαράκι , το όποιο μου προκάλεσε μερικό πανικό.
Είχα κακό προαίσθημα και ο λαιμός μου δέθηκε κόμπο.
"Κορίτσια από εδώ οι φίλοι μου.
."
"Ο Μίκι , ο Πλούτο και τα παρατράγουδα..." μου ψιθύρισε η Δανάη.
YOU ARE READING
THE GUITAR PLAYER
Teen FictionΕίναι σαν παζλ τελικά ο έρωτας. Το χτίζεις κομμάτι κομμάτι με κάποιον και ξαφνικά μπορεί ο συμπαίκτης σου να στα γκρεμίσει όλα. Έλα μου ντε όμως που μετά θα χαθούν κομμάτια... --- "Απλά σε βαρέθηκα. Μπορείς να φύγεις." είπε και τα πόδια μου μουδιασα...
2) Τον ξαναείδα
Start from the beginning
