see you on the other side

Αντρεας

Αντρέας

Χτυπάω ανελεητα τον σάκο με γυμνα χέρια. Πονάει, αλλά όχι τόσο πολύ πολύ όσο αυτό που έγινε με τη Νεφελη, νιωθω χαμένος, κατεστραμενος και ξέρω ότι πάλι εγώ θα πρέπει να μαζέψω τα κομμάτια μου, μόνος μου χωρίς καθόλου βοήθεια. Μα φυσικά και το ήξερα ότι θα γίνει αυτό, πάντα ο Στέλιος είναι ο καλύτερος, ο πιο όμορφος, ο πιο έξυπνος, ο πιο δυνατός, ο πιο ταλαντούχος. Ρίχνω και πιο δυνατα χτυπήματα στον σάκο καθώς καθώς τα σκέφτομαι αυτά.

Αίμα, πάλι αίμα τρέχει ανάμεσα στα δάχτυλα μου, αλλά δεν σταματάω για να το σκουπισω, συνεχίζω κανονικά με όλο και περισσότερη δύναμη.

Γιατί ρε Νεφέλη ;;;;

Το υποσεινιδιτο μου ουρλιάζω. Οριεται, και εγώ το αγνοώ πλήρως, χανόμαστε στον δικό μου κόσμο και στις δικές μου σκέψεις εκεί όπου κανένας δεν μπορεί να με πληγωσει, μόνο εγώ μπορώ.  Εγώ και οι ηλιθιες αποφάσεις που περνώ, έπρεπε να είχα μιλήσει γι'αυτο στην Νεφέλη. Αλλά και να της μιλούσα τι θα γινοταν; θα παράτησε τον πρίγκιπα της για μένα; για τον άχρηστο, ακαρδο και ψυχρό άτομο που ειμαι;

Εγώ έχω από δεχτεί πλέον το ποιος είμαι, το θέμα μου είναι πως όλοι οι υπόλοιποι δεν μπορούν. Η αποδοχή γενικότερα σημαίνει πως ένα άτομο σε αποδέχεται από μόνο του γι'αυτο που είσαι, για την μοναδικότητα σου, όμως όλοι με φοβούνται, φοβούνται πως θα τους καταστρέψει κι αυτούς, γιατί πολύ λίγοι άνθρωποι θα θελησουν να σε βοηθήσουν να ξαναφτιαξεις τον εαυτό σου και να βρεις ποιος πραγματικά είσαι.

Εγώ προσπαθώ να βρω τον εαυτό μου μέσα από τα λάθος και τον πόνο.  Ειδικά ο πόνος με έχει βοηθήσει πολύ ως τώρα.

Χάνομαι μέσα στις σκέψεις μου τις οποίες ξαφνικά παραμεριζουν τα μάτια της. Η εικόνα τους είναι καρφωμενη στο μυαλό μου και δεν μπορώ να την βγάλω.  Αυτά τα πράσινα ματιά της, τα μάτια που με μαγεψαν, με άλλαξαν και με κατεστρεψαν με τον πιο γλυκό τρόπο.

Με αυτά στο μυαλό μου μαζεύω τα πράγματα μου και φεύγω. Στα μισα του δρόμου το τηλέφωνο μου αρχίζει να δονηται. Το βγάζω από την τσέπη μου και βλέπω το όνομα της Ράνια διαγράφεται πάνω στην οθόνη. Ανενεργοποιησα το κινητό μου και το ξαναβάλω στην τσέπη, αυτη μου έλειπε τώρα.

Μόλις έφτασα σπίτι πήγα κατευθείαν στο διαμερισματακι που έχουμε για τα κοριτσια. Όταν άνοιξα την πόρτα η Μυρτω πηδηξε πάνω μου και με αγκαλιάσε, άμεσος την έπιασα και την έκανα μια σβουρα στον αερα, εκείνη γελούσε ακόμη και όταν τη άφησα κάτω. Η Γιωτα μου έκανε μια μεγάλη αγκαλιά και η Μαρία σου πήρε τα χέρια της στην πόδια της και μετά με αγκαλιάσε και με φίλησε στο μέτωπο.