see you on the other side

Νεφελη

Ενταξι, αυτο ηταν οτι πιο πριεργο εχω ζησει ποτε στην ζωη μου. Ο Αντρεας ειναι τελικα καλος και με βοηθαει, και ο Σωτηρης πήγαινε πάλη και ασχολούνταν με το ΜΜΑ, και μόλις εδηρε τον Αντρέα, κάτι το οποίο θα το πληρώσει κάποια στιγμή παρόλο που τελικά είναι καλός μαζί μου και ανακάλυψα ότι δεν με μισεί. Δεν ξέρω γιατί αλλά για κάποιον λόγο αν ξαναχτυπησει έτσι τον Αντρέα θα τον γδαρω ζωντανό.

Νεφέλη συγκεντρώσου, ο Αντρέας σε βοηθάει γιατί σε λυπαται όχι επειδή του αρέσεις...

Καλά , μωρέ έτσι κι αλλιώς δεν με νοιάζει για τον Αντρέα, ούτε για την Ράνια...

Μμμμ άλλο που δε σε νοιάζει...

Σκασε εσύ....

Αφού τελιωσα αυτήν την σπαστικη συζήτηση με τον εαυτό μου κοίταξα λίγο τι γίνεται γύρω μου. Ο Σωτήρης κοιτάει μια εμένα, μια τον Αντρέα , αλλά όταν γυρίζει σε αυτόν τον κοιτάει με μισό μάτι.  Ο Αντρέας από την άλλη εχει καθίσει σε ένα σκαμπο και πιάνει με το ένα του χέρι το σαγονιτου ενώ με το άλλο τριβει το μέτωπο του. Τον παρατηρώ λίγο καλύτερα και βλεπω ότι τα χείλη του έχουν σκίστει, το ένα του ματι θα μαυρισει αν δεν του βάλει πάγο καποιος σύντομα, και το χέρι του στο σημείο που του το έστριψε ο Σωτήρης, και μετά έπεσε κάτω με αυτό είναι ήδη κόκκινο και θα μελάνιασει.

Ο Σωτήρης πάλι είναι μια χαρά.  Στέκεται κανονικά, οπως πάντα ετοιμος για καυγα. Στηρίζει το βάρος του στο ένα του ποδι, καθώς στείλωνει με το δεξί του χέρι στον τοίχο.  Τα γαλάζια ματιά του κοιτάζουν με μίσος τον Αντρέα και τα ζυγωματικα του διχνουν τεντομενα από από τον θυμό ενώ το σαγονι του προσέχει λίγο όπως πάντα όταν νευριαζει.  Παρόλο που είναι λιγότερο ευσωμος από τον Αντρέα, δεν φαίνονται το ίδιο γυμνασμενοι, πίστευα ότι μαλλον θα κέρδιζε ο Αντρέας.

Πλησιαζω αργα τον Αντρεα και καθομαι σε ενα σκαμπο διπλα του,  περνω στα χερια μου το χτυπημενο του χερι και το τριβω με ελαχιστη δυνανη στο σημειο που εχει κοκκινησει για να διωξω λιγο τον πονο, και για να το βοηθησω λιγο μέχρι να βάλουμε πάγο.

"Πρέπει να βάλεις παγο" του λέω, και αυτός το μόνο που κάνει είναι να νευσει κατάφατικα χωρίς να μου πει τίποτα.

"Το σπίτι σου είναι μακριά, δεν θα πας μέχρι εκεί έτσι.  Έτσι κι αλλιώς, άμα σε δουν έτσι η κυρία Μαρία και η Γιωτα θα τρομάζουν." Του λέω καθώς του αφήνω το χέρι.