𝙳𝙸𝚉𝚉𝚈

☆twenty☆

Ποσο ηλιθιος μπορει να γινει ενας ανθρωπος;Λαθος ο Στέφανος δεν ειναι ανθρωπος..

Μου ειπε να μπω στην αποθηκη και να μην βγω αν δεν γδυθω και δεσω την ποδια .Αλλιως αν τολμησω και βγω θα πρεπει να του κανω στριπτιζ.

Μπρος γκρεμος και πισω ρέμα.

Αφου γδυθω και δεσω την ποδια βγιανω απο την αποθηκουλα.

-ΣΤΕΦΑΝΕΕ"φωναζω για να δω που βρίσκεται.

-Σαλονι."ακουγεται η φωνη του και αρχιζω να κατεβαινω τις σκαλες ..

Αφου κατεβω τον βρισκω να βγαινει απο την κουζινα κρατωντας ενα ποτηρ-Λαθος τωρα βρεθηκε στο πατωμα αφου με ειδε.

-Μονο οι γοβες σου λειπουν."λεει ενω παει να προχωρησει.

-Μην κουνηθεις."του λεω ενω αρχιζω να προχωραω προς το μερος του."Εχω που εχω να κανω πολλες δουλειες .Μου φορτωνεις και αλλες."λεω ενω περνω το σκουπακι.

Μου ειπε για να ειναι καλος θα με βοηθησει και μου εβαλε καποια απο τα πράγματα που θα χρειαστώ.Τι καλος!

Γονατιζω μπροστα του προσεχτικα μην φανει και τιποτα και αρχιζω να μαζευω τα σπασμενα..

-Ιρις.Σηκω."λεει ο Στεφανος ενω αρχιζει να παιρνει βαθιες ανασες.

Σηκωνομαι και τον κοιταω .

-Τι εκανα παλι;"τον ρωταω με απογνωση..

-Τι δεν εκανα να λες.Μην ξανασκυψεις μπροστα μου."Λεει και σεν μπορω να καταλαβω γιατι .

Ουτε τα σπασμενα δεν μπορω να μαζεψω.

-Γιατι;"ρωταω με παραπονο.

-Μου περνανε τοσες σκεψειςππυ πραγμτικα αν με αφηνες θα τις εκανα πραγμτικοτητα."μου ψιθυριζει ενω αρχιζει να πλησιαζει το προσωπο μου.

Μαλλον καποιος αναστατωθηκε.

-Αλλα οχι σημερα."λεει και με προσπερναει."Παω στο μπανιο.Μηπως και μπορεσω να ηρεμήσω Εσυ καθαρισε."λεει και ανεβαινει τις σκαλες.

Αρχιζω να μαζευω τα σπασμενα και τα πεταω σε μια πλαστικη σακουλα.Μπαινω μεσα στην κουζινα και πλενω τα πιατα.Το κουδουνι χτυπαει και κλεινω την βρυση.

-Μην ανοιξεις.Θα κατεβω εγω "λεει και ακουω παλι το νερο να τρεχει .

Και αν ειναι καμια γκομενα του;;Τωρα θα δουν τιναπει να πει Ιρις .Ι .Ρ.Ι.Σ.

Σκουπιζω τα χερια μου και παω να ανοιξω την πορτα .Κοιταω την σκάλα για να δω αν κατεβαινει ο Στεφανος.Ανοιγω την πορτα με ενα χαμογελο μα μου κοβεται οταν βλεπω τον απροσμενο επισκεπτη μας.